قرعه‌کشی رقابت‌های لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان آسیا برگزار شد و سه نماینده فوتبال ایران حریفان خود را شناختند. اما نکته تأسفبار بعد از مشخص شدن قرعه تیم‌های کشورمان در این مسابقات، این بود که مسئولان خوشحال هستند که فعلاً قرار نیست با هیچ کدام از نمایندگان عربستان روبه‌رو شوند!
جای تأسف دارد که این حد از خوشحالی در بین مسئولان ایرانی دیده می‌شود. کار فوتبال ایران در رده باشگاهی به جایی رسیده که وقتی حریفانش از هند و بنگلادش می‌شوند، آقایان کلاهشان را بالا می‌اندازند و حتماً فردا هم با پیروزی مقابل این تیم‌ها ادعای آقایی آسیا و ستاره‌های روی پیراهن را خواهند داشت. با وجود این، یک سؤال مهم باقی می‌ماند و آن اینکه آقایانی که از عدم رویارویی با نمایندگان عربستان اینگونه به وجد آمده‌اند، آیا مطمئن هستند که تیم‌هایشان از پس رقبای کنونی برمی‌آیند؟!
فراموش نکرده‌ایم که سال قبل همین نمایندگان کشورمان چگونه مقابل تیم‌های قطری، اماراتی و حتی دیگر کشور‌های عربی به مشکل خوردند و یکی پس از دیگری با آبروریزی حذف شدند. اصلاً هم نیازی نبود که عربستانی‌ها به خودشان زحمت بدهند که تیم‌های ما را حذف کنند.
سطح فوتبال ایران اینقدر پایین آمده که باید از همگروهی با تیم‌های ضعیف آسیا خوشحال باشیم تا شاید بتوانیم با غلبه بر آنها یک مرحله بالاتر برویم، ولی خب بعدش چه؟ وقتی به تیم‌های قدرتر خوردیم، آن وقت چه؟ هرچند که هنوز هم نمی‌توانیم با قاطعیت بگوییم از پس همین تیم‌های ضعیف هم برمی‌آییم. قرعه‌کشی انجام شده و واکنش نمایندگان ایران به آن، حقیقت تلخی را رونمایی کرد که شاید هنوز خیلی‌ها آن را نپذیرفته باشند و آن چیزی نیست جز شتاب فوتبال باشگاهی ایران به سمت پایان و نابودی. اینکه خوشحال باشیم به قدرت‌های اول باشگاهی آسیا نخوردیم و در عوض با هند، ازبکستان، بحرین و عراق روبه‌رو می‌شویم، یعنی نابودی فوتبالی که روزگاری خود را آقای آسیا قلمداد می‌کرد.
اصلاً چرا خودمان را گول بزنیم، ما باید هم خوشحال باشیم که قرار نیست مضحکه عام و خاص شویم، قرار نیست مقابل تیم‌های بزرگ به میدان برویم و مثل سال گذشته کیسه گل شویم، سطح فوتبال ما در حد همان هند، بنگلادش و ازبکستان است و با این دست فرمان خیلی زود از این کشور‌ها هم عقب می‌مانیم. لازم هم نیست زیاد منتظر بمانیم، شاید همین رقابت‌های پیش‌رو به همه ثابت کند که فوتبال باشگاهی ایران چیزی برای عرضه ندارد.
تعارف چرا؛ همین حالا یک مقایسه ساده بین فوتبال ایران و کشور‌های آسیایی به خوبی نشان می‌دهد که چقدر عقب هستیم، در حالی که کشور‌های آسیا و حتی آنها که فوتبال درجه دوم به حساب می‌آیند در حال به‌روز کردن امکاناتشان هستند و می‌خواهند سری در سر‌ها در بیاورند. فوتبال ایران هنوز با مشکل زمین روبه‌روست تا جایی که به جز تیم‌های تهرانی چند تیم دیگر هم قرار است در تهران بازی کنند. پس باید هم خوشحال باشیم که فعلاً بزرگان فوتبال آسیا با نمایندگان ایران روبه‌رو نمی‌شوند. باید خوشحال باشیم که می‌توانیم با چند برد الکی برای خودمان کارنامه درست کنیم.
واقعیت تلخی است، اما باید آن را پذیرفت که فوتبال باشگاهی در ایران فاصله زیادی با سقوط ندارد. حالا آقایان مسئول هرچه می‌خواهند بگویند. اصلاً ما را متهم به سیاه‌نمایی کنند، اما واقعیت را نمی‌توان کتمان کرد.
این واقعیت سال گذشته با نتایج وحشتناک نمایندگان ایران در لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان خود را نشان داد. همان نمایندگانی که امسال هم هستند و البته بسیار خوشحالیم که یکی از آنها کم شده تا حداقل به اندازه یک تیم آبرویمان کمتر ریخته شود.
