جوان آنلاین: کانال ترجمان علوم انسانی در تلگرام به نقل از مطلبی برگرفته از یادداشتی با عنوان «Israels food points are not just death traps – theyre an alibi for the starvation of Gaza» به قلم الکس دی‌وال که در تاریخ ۲۶ ژوئیه ۲۰۲۵ در گاردین منتشر شده است، نوشت: کشتن آدم‌ها در صف غذا جنایت است، اما جنایت بزرگ‌تر شیوه توزیع غذا در غزه است. گرسنگی دردناک است، ولی انسان‌ها از ابتدای تاریخ این درد را می‌شناخته‌اند. قحطی فاجعه‌بار است، اما قحطی هم فاجعه جدیدی نیست که کسی چیزی درباره آن نداند و مثل پزشکی باتجربه که بدون آنکه نیاز به دماسنج یا آزمایش خون داشته باشد، می‌فهمد بیمارش تب دارد، متخصصانی که درباره شرایط کمبود غذایی کار کرده‌اند، در همان نگاه اول تشخیص می‌دهند، نه آنچه این روز‌ها در غزه رخ میدهد یک قحطی عادی است، نه هدف کمک‌های بشردوستانه‌ای که در آنجا انجام می‌شود، نجات مردم از قحطی است. الکس دی وال، دانشمندی که ۴۰ سال است، درباره قحطی تحقیق می‌کند و سال‌ها در برنامه‌های بشردوستانه شرکت داشته، می‌نویسد: طبق تعریفی ساده، وقتی ۲۰درصد از خانواده‌های یک جامعه با کمبود شدید غذا روبه‌رو باشند، از وضعیت «ناامنی غذایی حاد» به «قحطی» می‌رسیم. الان در غزه ۱۰۰درصد از مردم در چنین وضعیتی قرار دارند. اولین اصل در مواجهه با قحطی این است: گرسنگی ضعیف‌ترین‌ها را می‌کشد، نه قوی‌ترین‌ها را. پس اگر می‌خواهید به مردمی قحطی زده کمک کنید، بیش از میزان غذایی که تهیه می‌کنید، نحوه توزیع آن مهم است. آن دورترین خانه‌هایی که در حاشیه مانده‌اند، آن سالخوردگانی که نمی‌توانند از خانه‌های‌شان بیرون بیایند، آن زن‌ها و بچه‌هایی که مرد جوانی ندارند که دنبال غذا بگردد، اولین کسانی هستند که در خطر نابودی قرار دارند. بنابراین اول از همه باید به آنها کمک کنید. در شرایط قحطی، رقابت برای یافتن غذا شدید و خشونت‌آمیز می‌شود. دوست علیه دوست، همسایه علیه همسایه و خویشاوند در برابر خویشاوند می‌ایستد. در چنین وضعیتی، بدترین کار این است چند نقطه را تعیین کنید و بگویید آنجا قرار است غذا توزیع شود. بدین ترتیب، تضمین می‌کنید، مردم در فشار و ازدحام کشته خواهند شد. اما کاری که اسرائیل می‌کند، خیلی بدتر از این است. اسرائیل انحصار ورود و توزیع غذا به غزه را در دست گرفته، سپس چهار «نقطه امن» تعیین کرده که چند ساعت کوتاه در روز باز می‌شود و مردم قبل از رسیدن به آن، باید از بازرسی‌های نظامی متعدد هم عبور کنند. کاملاً تعمدی شرایطی ترتیب داده شده است تا مردم ازدحام کنند، افراد نیرومند شانس بیشتری برای دسترسی به غذا داشته باشند، ترس از شلیک‌های کور مردم را وحشت‌زده‌شان کند و در آخر هم نتوانند حداقل غذای مورد نیاز خودشان برای زنده ماندن را تأمین کنند. اسرائیل مکرراً می‌گوید مشکلاتی که در مسیر توزیع غذا پیش می‌آید، تقصیر خود فلسطینیان است که نظم را رعایت نمی‌کنند یا ناشی از «خطا‌های پیش‌بینی‌نشده» است. اما الکس دی‌وال تأکید می‌کند: هیچ اشتباهی در کار نیست. همه‌چیز طراحی شده است برای نابودی یک جمعیت. او در مقاله اخیرش در گاردین می‌نویسد: فروپاشی اجتماعی‌ای که شاهد آن هستیم و این تحقیر انسان‌ها، پیامد ناخواسته عملیات‌های نظامی یا بمباران‌های اسرائیل نیست بلکه بخشی از عنصر مرکزی جنایتی است که اسرائیل درپی آن است: نابودی جامعه فلسطینی. هیچ نشانه‌ای وجود ندارد، از اینکه دولت اسرائیل کوچک‌ترین اهمیتی به زنده‌ماندن یا مرگ فلسطینی‌ها میدهد و بنیاد بشردوستانه غزه صرفاً بهانه‌ای است تا مسئولان اسرائیلی به سخنرانی‌های فریبکارانه خودشان درباره صلح و نظم ادامه دهند.
