جوان آنلاین: تهیه‌کننده فیلم «سینما متروپل» با بیان اینکه اکران این فیلم را در روز‌های جنگ و پس از آن به عنوان هدف اصلی قصه فیلم دنبال می‌کند، گفت: در شرایطی که ذهن بسیاری از مردم پر از پرسش و تحلیل از جنگ ۱۲روزه است، نباید فکر کنیم که فقط فیلم‌های طنز می‌توانند حال مردم را خوب کنند.
حامد حسینی که از مدت‌ها قبل در پی اکران فیلم «سینما متروپل» به کارگردانی محمدعلی باشه‌آهنگر است، به ایسنا گفت: در زمان جنگ اسرائیل با ایران با یک تصمیم جمعی به این نتیجه رسیدیم که «سینما متروپل» را با توجه به قصه آن که به زمان جنگ بسیار نزدیک است، اکران کنیم، به خصوص آنکه یکی از نشانه‌های زنده بودن شهر در چنین مواقعی فعالیت مکان‌هایی مثل سینما است.
اولویت اکران در دوران جنگ
او افزود: برای اکران این فیلم، معتقد بودیم تأثیر بیلبورد‌های شهری از خود فیلم بیشتر خواهد بود، پس طراحی برای معرفی فیلم را بر همین مبنا قرار دادیم تا نشانه‌های حیات سینما در شهر مشخص باشد. این اتفاق در حال عملی‌شدن بود و تلویزیون هم برای پخش تیزر‌ها موافقت کرد. شهرداری تهران هم قرار بود برای نصب بیلبورد‌ها پای کار باشد، اما در نهایت هماهنگی لازم برای انجام این کار صورت نگرفت و اگر تبلیغات شهری فیلم انجام نمی‌شد، مأموریت اصلی فیلم به سرانجام نرسیده‌بود، چون هدف اصلی ما از اکران «سینما متروپل» در دوران جنگ این بود که علاوه بر دیده شدن فیلمی که داستانش به این مقطع نزدیک بود، زنده بودن شهر با بیلبورد‌ها نمایان شود. برنامه‌ریزی‌ها به نتیجه نرسید و فعلاً هم گویا پخش «سینما متروپل» از اولویت خارج شده‌است.
وی با ابراز تعجب از اینکه تمام تلاش‌ها برای اکران این فیلم نتیجه عکس می‌دهد، در حالی که همین روز‌های فعلی هم زمانی مناسب برای اکران «سینما متروپل» است، بیان کرد: روز دوم یا سوم جنگ با همکارانمان فکر می‌کردیم که چه کاری باید انجام دهیم، چون کار ما سینماست و اصلاً کار دیگری بلد نیستیم. می‌دانم که حتماً عده‌ای در دنیا می‌خواهند قصه این جنگ ۱۲ روزه را جور دیگر روایت کنند و ما هم باید دست به کار شویم؛ به خصوص آنکه ما نسل‌های مختلفی در جامعه داریم که شاید برعکس برخی تصور‌ها نسل جوان‌تر جامعه ایران یا همان نسل زد واکنش درستی نسبت به جنگ نشان داد. اگر می‌خواهیم روایت درستی از این جنگ داشته‌باشیم باید روایت درستی از این نسل هم داشته باشیم، چراکه نسل زد در این جنگ از خیلی نسل‌های دیگر درست‌تر و جلوتر حرکت کرد، ولی من نمی‌دانم در همین سینما آیا ساخت فیلم برای این نسل در اولویت قرار می‌گیرد یا خیر؟!
حسینی همچنین گفت: اگر امروز هر کسی در هر شاخه کاری و مسئولیتی خود، حواسش به مردم باشد و بنا را بر این بگذارد که اضطراب و نگرانی مردم کمتر شود، آن وقت در شرایط بحران خیلی از امور منظم‌تر و بهتر مدیریت می‌شوند. زندگی در کمبود آرامش می‌تواند تبعات اجتماعی، فرهنگی و خانوادگی سنگینی را تحمیل کند. اگر از کارشناسان مربوطه سؤال شود که این جنگ چه میزان استرس در جمعیت ۹۰ میلیونی وارد کرد و از هر انسانی چند ساعت عمر کم شد، عدد قابل‌توجهی به دست می‌آید که اینها همه از تلفات پنهان جنگ است.
وی ادامه داد: یکی از مشکلات امروز ما این است که از داشته‌هایمان خوب استفاده نمی‌کنیم؛ مثلاً در حوزه سینما باید به این مسئله دقت کنیم که در شرایط فعلی الزاماً فیلم کمدی نمی‌تواند حال مردم را خوب کند، چون ذهن این مردم بعد از یک جنگ ۱۲ روزه و بعد از اتفاق‌هایی که پشت سر گذاشته‌اند، پر از سؤال است. مردم الان دنبال پاسخ، تحلیل درست و حل مسئله هستند. در این اوضاع آنچه بتواند مردم را به اندیشه برساند و ذهن آنها را آرام کند، می‌تواند به جامعه بحران زده ما کمک کند و ما باید ببینیم در سینما چه کاری می‌توانیم انجام دهیم که به خوب شدن حال مردم کمک کند.
