جوان آنلاین: کانال تلگرامی نبض صداوسیما نوشت:
از مهم‌ترین چالش‌های سید مرتضی آوینی با مسئولان وقت سازمان صداوسیما این بود که بگوید جنگ چهره باطنی هم دارد و چه بسا اصالتاً چهره باطنی آن مهم است.
این روز‌ها که چنین نبردی شروع شده و یک نزاع تاریخی تمدنی را مجدداً شاهدیم گویی باید این جمله را به خودمان متذکر شویم. آنچه این روز‌ها سر خط اصلی برنامه‌های صداوسیماست پوشش اخبار ظاهری جنگ و پخش محتوا‌هایی است که نشان دهنده قدرت تکنولوژیک ماست. البته که کسی مخالف ضرورت پخش چنین برنامه‌هایی نیست ولی خطر آن وجود دارد که این نوع رویکرد و نگاه که جنگ را صرفاً در تبادل آتش بین دو طرفین می‌فهمد و پشتوانه ما را در این جنگ عمدتاً سلاح نشان می‌دهد، بر ما غلبه کند. به نحوی که وقتی پای برنامه‌ها می‌نشینیم واقعاً متذکر آن دست غیبی که سرنوشت اصلی جنگ را یقیناً رقم خواهد زد نمی‌شویم.
به راستی چقدر جای خالی تحلیل‌های عمیق قرآنی، بازخوانی نگاه باطن‌بین حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری (مدظله) و شنیدن ندای گرم و آسمانی آوینی این روز‌ها حس می‌شود. هرچند گاهی چنین محتوا‌هایی را هم می‌بینیم ولی واقعاً آنقدر کم است که دل‌های مشتاقان را سیراب نمی‌کند. هرچند این مسئله قابل ذکر است که روایت جنگ با آن نگاهی که سید مرتضی آوینی داشت واقعاً کار هرکسی نیست و چشم انتظاریم که آوینی‌ها دوباره متولد شوند و روایت آن حقایق باطنی جنگ را برعهده گیرند.
رجوعی کنیم به مقاله «یک تجربه ماندگار» جایی که آوینی برخی رویکرد‌های صداوسیمای وقت را در روایت جنگ نقد می‌کرد و مراقب باشیم اکنون با طولانی شدن روند جنگ، تسلیم روزمرگی‌ها نشویم.
«در گروه خبر فیلمبرداران بسیار خوبی بودند که ناگزیر متناسب با آن چه تلویزیون از آنان می‌خواست گزارشی کار می‌کردند و روی به همان کلیشه‌های معمول آورده بودند. تلویزیون نیز هرگز درباره تأثیر آنچه پخش می‌کرد نمی‌اندیشید، چراکه اصولاً تلویزیون گرفتار روزمرگی است. فشار‌هایی که از طریق آنتن و ترکیب ناهمگون مخاطبان بر تلویزیون وارد می‌شود هرگز اجازه نمی‌دهد خودش را ارزیابی کند. گزارش‌هایی که از عملیات پخش می‌کردند روی جنازه‌های سربازان عراقی و وسعت خاک فتح شده متمرکز بود و این جز آن که بیننده را مشمئز کند و آتش نفرت از همه جنگ‌های عالم را در سینه‌ها دامن بزند فایده دیگری نداشت.»
امید است حال که مدیریت سازمان متوجه چنین حقایقی است بیشتر شاهد برنامه‌هایی در صداوسیما باشیم که سال‌های سال خاطره دفاع مقدس‌مان در این روز‌ها بتواند به یاد ما و نسل‌های بعدی‌مان بیاورد همانطور که «روایت فتح» سید مرتضی آوینی پناه این روز‌های ما برای فرار از اطلاعات زدگی و راهی برای باز کردن چشم قلبمان به این جنگ شده است.
