حرف‌های دیروز احمد دنیامالی، وزیر ورزش بار دیگر لزوم استفاده از دیپلماسی قوی ورزشی در مواجهه با دشمنان کشور را یادآور شد. یک دیپلماسی قوی که بتواند از حق و حقوق ورزشکاران ایران اسلامی در میادین بین‌المللی دفاع کند.
احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان درباره رفتار‌های دوگانه نهاد‌های بین‌المللی ورزشی در قبال رفتار‌های رژیم صهیونیستی اظهار داشت: «رفتار‌های دوگانه کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون‌های جهانی اثبات شده است. رژیم صهیونیستی سابقه آدمکشی‌اش به خیلی قدیم برمی‌گردد. از زمان پیدایش، این رژیم شروع به آدمکشی و توسعه شهرک‌هایش کرده و اخیراً هم در بحث غزه بیش از ۶۰، ۷۰ هزار انسان را از دم تیغ گذرانده است.»
این دوگانگی سال‌هاست که بر ورزش جهان سایه افکنده است و سردمداران غربی در حمایت از رژیم منحوس صهیونیستی هر جا که بخواهند وارد عمل می‌شوند و آنجا که منافع این رژیم اجازه ندهد مهر سکوت بر لب می‌زنند. بار‌ها دیده شده ورزشکاران کشور‌های اسلامی به سبب حمایت از مردم مظلوم فلسطین با محرومیت‌های سنگین از سوی نهاد‌های بین‌المللی ورزش روبه‌رو شده‌اند، اما همین نهاد‌ها سال‌هاست که چشم بر جنایات این رژیم بسته‌اند و حتی صدای اعتراض‌های جهانیان را نمی‌شنوند. نهاد‌های بین‌المللی ورزش دم از حقوق بشر و دوستی می‌زنند، اما خیلی راحت برخی کشور‌ها را به سبب جنگ تحریم می‌کنند، اما وقتی پای صهیونیست‌ها و جنایاتشان به میان می‌آید، حتی حاضر نیستند در ظاهر و شعاری هم آنها را محکوم کنند.
حالا، اما ماجرا متفاوت شده است. تهاجم وحشیانه رژیم صهیونیستی به کشورمان دیگر جای هیچ حرف و حدیثی باقی نگذاشته است و این مسئله‌ای نیست که بتوان به‌سادگی از کنار آن گذشت. حالا دیگر وقت آن است که با یک دیپلماسی قوی در وهله اول تلاش کنیم با مشارکت کشور‌های عضو کمیته بین‌المللی المپیک این نهاد را وادار به تحریم این رژیم کودک‌کش کنیم و بعد از آن بتوانیم از حق و حقوق ورزشکاران خود دفاع کنیم. دنیامالی درست گفته که «باید در آینده در بحث‌های دیپلماسی ورزش قوی‌تر ظاهر شویم و تلاش‌های خیلی خوبی را سامان دهیم.»
نکته اینجاست؛ آینده‌ای که وزیر ورزش از آن حرف می‌زند همین امروز است. همین امروز باید تلاش‌هایمان را شروع کنیم، همین امروز باید همه چیز را سر و سامان دهیم. نکته مهم دیگر اینکه در این راه به هیچ عنوان نمی‌توان روی بقیه حساب باز کرد، حتی کشور‌های به‌ظاهر مسلمان اطرافمان که در همین جنگ ۱۲ روزه نشان دادند هیچ اختیاری از خودشان ندارند و فقط شعار بیهوده سر می‌دهند، اما در مقام عمل جیره‌خوار امریکا و رژیم صهیونیستی هستند و اگر مجال پیدا کنند برای خوش‌خدمتی به آنها لگدی هم می‌پرانند. پس بهتر است این را خوب بدانیم که در این مبارزه هم کاملاً تنها هستیم و خودمان باید حق خودمان را از چنگال این جنایتکاران بیرون بکشیم.
در تأیید این مهم اینکه تاکنون هیچ کدام از این مجامع بین‌المللی پاسخی به شکایات و درخواست‌های ایران، آن هم در اوج حملات وحشیانه این رژیم به خاک کشورمان نداده‌اند.. البته هیچ کشوری، حتی آنها که اظهار دوستی می‌کنند هم همصدا با ایران نشده‌اند، پس اینجاست که باید درست مثل توان موشکی و دفاعی در دیپلماسی هم اینقدر قوی باشیم که بتوانیم حرف حقمان را در جهانی که فقط حرف زور در آن پیش می‌رود به کرسی بنشانیم. کار از حرف و شعار گذشته و باید درست و با مدیریت قوی وارد این کار‌زار شد و اجازه نداد صهیونیست‌ها به اسم ورزش هر کاری که دل‌شان خواست انجام دهند. باید همانطور که قدرت موشکی‌مان را به آنها چشاندیم قدرت دیپلماسی‌مان را هم به آنها بفهمانیم.
