مریم گائینی پور، کارشناس حوزه زنان و خانواده در یادداشتی نوشت:
کاهش نرخ تولد و بحران پیری جمعیت، چالشی بزرگ و سرنوشت‌ساز برای جامعه ایرانی بوده که نیازمند توجه و اقدام عاجل مسئولان و فعالان اجتماعی است. پیامدهای بی فرزندی در کشور فراتر از مسائل اقتصادی، تأثیرات عمیقی بر بنیان‌های فرهنگی، اجتماعی و امنیتی کشور خواهد داشت.ما با تجربه‌های تلخ زوج‌های میانسالی مواجه هستیم که می گویند ای کاش فقط یک فرزند داشتیم.ین حسرت‌ها و پشیمانی‌ها زنگ هشداری است برای سیاست‌گذاران و فعالان حوزه خانواده که باید به فوریت در رفع موانع فرزندآوری گام بردارند.
بی‌فرزندی می‌تواند عوارض مختلفی داشته باشد که جنبه‌های روانی، اجتماعی و حتی اقتصادی را در بر می‌گیرد. برخی از این موارد عبارتند از :
احساس تنهایی و انزوا: نداشتن فرزند، به خصوص در دوران سالمندی، می‌تواند منجر به احساس تنهایی و انزوا شود. افراد ممکن است حس کنند که کسی را ندارند که از آنها مراقبت کند یا با او ارتباط عاطفی برقرار کنند.
احساس پوچی و بی‌معنایی: برخی از افراد، به ویژه زنان، ممکن است احساس کنند که نقش مادری را از دست داده‌اند و زندگی‌شان بی‌هدف شده است.
افسردگی و اضطراب: بی‌فرزندی می‌تواند خطر ابتلا به افسردگی و اضطراب را افزایش دهد.
کمبود حمایت اجتماعی: افراد بی‌فرزند ممکن است در دوران سالمندی با کمبود حمایت اجتماعی مواجه شوند، زیرا فرزندان معمولاً نقش مهمی در مراقبت از والدین سالمند ایفا می‌کنند.
قطع ارتباط با نسل‌های بعدی: نداشتن فرزند می‌تواند منجر به قطع ارتباط با نسل‌های بعدی و از دست دادن فرصت انتقال ارزش‌ها و سنت‌ها شود.
کاهش مشارکت اجتماعی: برخی از افراد بی‌فرزند ممکن است به دلیل نداشتن فرزند، کمتر در فعالیت‌های اجتماعی و خانوادگی شرکت کنند.
در نهایت اینکه فرزندآوری صرفاً یک تصمیم شخصی نیست، بلکه سرمایه‌ای ملی و فرهنگی است که سلامت و اقتدار کشور را تضمین می‌کند. لازم است با همکاری نهادهای فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی، فضایی امن و امیدبخش برای زوج‌ها فراهم شود تا ترس‌هایشان کاهش یابد و آنها برای تشکیل خانواده‌های پرجمعیت ترغیب شوند. این دیدگاه‌ها کاملاً همسو با تأکیدات رهبر معظم انقلاب اسلامی است که بارها نسبت به پیامدهای کاهش جمعیت هشدار داده و خانواده را محور اصلی امنیت و توسعه ملی معرفی کرده‌اند."
بی‌فرزندی، انتخابی پرحسرت و تلخ است که پیامدهای آن جامعه و آینده کشور را به شدت تهدید می‌کند. اکنون زمان آن است که با اراده‌ای قوی، فرهنگ فرزندآوری را تقویت کرده و بسترهای لازم را برای رشد جمعیت فراهم آوریم تا نسل‌های آینده بتوانند در امنیت و امید به زندگی ادامه دهند.
