جوان آنلاین: انتخاب عبدالرضا رحمانی‌فضلی، وزیر کشور دولت‌های یازدهم و دوازدهم به عنوان سفیر جدید ایران در چین با مخالفت‌هایی در شبکه‌های اجتماعی همراه بود؛ در ادامه نمونه‌هایی از این نوشته‌ها را مرور کرده‌ایم:
حسام‌الدین برومند: پس از ۴۶ سال تجربه حکمرانی، کسی را نداشتیم که دیپلمات باشد، به مسائل اقتصادی تسلط داشته باشد، زبان بلد باشد و بتواند سفیر شایسته ما در چین باشد؟! قدرت آینده جهان به سمت آسیا و شرق حتمی است و چین جایگاه ویژه‌ای در نظم جدید خواهد داشت؛ با این همه اهمیت و حساسیت رسیدید به رحمانی‌فضلی؟!
محسن صالحی‌خواه: دیدار رحمانی فضلی با عراقچی قبل از عزیمت به پکن. مدرک تحصیلی: «دکترای جغرافیای انسانی.» سوابق: «استاد دانشگاه بهشتی، یک دور نماینده مجلس، رئیس کل دیوان محاسبات، دبیرکل ستاد مبارزه با موادمخدر، قائم‌مقام دبیر «شعام» و معاون صداوسیما (لاریجانی).» ارتباط با سیاست خارجی: «جدی می‌فرمایید؟!»
عبدالرضا هادی‌زاده: رحمانی فضلی به عنوان سفیر ایران در کشوری که بزرگ‌ترین شریک تجاری کشورمان و جدی‌ترین رقیب امریکا در جهان است عازم پکن شد. کارنامه او را یک‌بار دیگر مرور کردم، اما هیچ ارتباطی بین تخصص و مسئولیت‌هایش با چین، دیپلماسی، روابط بین‌الملل و سیاست خارجی پیدا نکردم! زیاده عرضی نیست.
مهدی قاسم‌زاده: اگر خبر معرفی جناب رحمانی فضلی و علی‌عسگری به عنوان سفیر در چین و روسیه صحت داشته باشد، باید چنین انتخاب‌هایی را ناامید کننده، حاوی پیام وجود قحط‌الرجال در کشور و گویای عدم اهمیت دیپلماسی و سیاست خارجی برای دولت چهاردهم دانست؛ هم به دلیل نداشتن تناسب سوابق این افراد با چنین جایگاه‌هایی و هم اهمیت بالای این دو کشور!
