جوان آنلاین: «توسعه ورزش همگانی» این جمله آنقدر زیبا و دلفریب است که حتی اگر بارها و بارها و از زبان آدمها و مسئولان مختلف هم شنیده شود بازهم به جان مینشیند، ولی سؤال این است که آیا ورزش همگانی صرفاً با بیان این جمله توسعه پیدا میکند؟ چرا با وجود اینکه سالهاست این جمله از زبان بزرگ و کوچک ورزش کشور شنیده شده، هیچ نشانهای از توسعه ورزش همگانی دیده نمیشود. چرا با وجود این همه ادعا ورزش همگانی تنها در نرمش صبحگاهی درصد کمی از مردم در پارکها خلاصه میشود که البته آن هم امروز دیگر نشانی از ورزش ندارد و بیشتر شبیه رقص دستهجمعی است.
احمد دنیامالی، وزیر ورزش دیروز مانند تمام اسلاف خودش در وزارت ورزش و سازمان تربیت بدنی از سالهای دور از توسعه ورزش همگانی حرف زد، از اینکه میخواهد تمام اقشار مردم ایران درگیر ورزش همگانی شوند: «من به شخصه به دنبال این هستم تا همه وزارتخانهها را درگیر ورزش کنم. همه دستگاهها در توسعه ورزش همگانی سهیم هستند چراکه توسعه ورزش همگانی به رشد ورزش قهرمانی منجر میشود و برآیند آن نواخته شدن سرود مقدس جمهوری اسلامی است. دیپلماسی ورزش به گونهای است که هیچ کس نمیتواند جلوی آن را بگیرد.»
وزیر ورزش این حرفها را بیان کرد، اما نگفت که برای این خواسته خود چه برنامهای دارد. نگفت که چگونه قرار است زیرساخت توسعه ورزش همگانی فراهم شود و نگفت که چگونه میخواهد سرانه ورزش را در سبد خانوار ایرانی افزایش دهد. سالهاست تمام منتقدان و کارشناسان ورزش همگانی به این مسئله مهم اعتراف میکنند که جامعه ایران جامعهای کمتحرک و تنبل است که این هم حاصل زندگی تمام ماشینی است. سالهاست مدارس ایران با پدیدهای به نام دانشآموزان چاق و کمتحرک روبهرو هستند و این نیست جز آنکه تمام مسئولان قبلی ورزش کشور تنها و تنها به جمله قشنگ اکتفا کرده و پشت آن پنهان شدهاند که «توسعه ورزش همگانی» برنامه ماست.
حالا گوی و میدان در اختیار احمد دنیامالی است. خودش هم که عنوان کرده به شخصه دنبال توسعه ورزش همگانی است. خب جناب وزیر بسمالله، توسعه ورزش همگانی نیازمند سرمایهگذاری است. اتفاقاً سرمایه زیادی هم نمیخواهد، فقط کافی است درصدی از قراردادهای چندین دهمیلیاردی فوتبال را به ورزش همگانی تزریق کنید و بعد هم با مدیریت درست در مسیر توسعه قدم بردارید. این کار به طور حتم بدیهیترین کار برای رشد و توسعه ورزش همگانی خواهد بود، در غیر این صورت از شما بزرگتر هم وجود داشته که این حرفهای قشنگ را به زبان آورده و بعد تمام هست و نیست ورزش کشور را به پای فوتبال به باد داده است.
در یک کلمه توسعه ورزش همگانی به حرف زدن و خواسته شخصی محقق نمیشود. برای رسیدن به این هدف مهم باید کار درست انجام داد و توقع پرپول شدن جیب را هم نداشت. این همان راهی است که هزینه کردن در آن به سود کل جامعه و سرمایهگذاری برای آینده بهتر و داشتن فرزندانی سالمتر منجر میشود. حالا بنشینید و فکر کنید که این مسئله برایتان مهم است یا پرپول شدن جیب دلالهای فوتبال که اگر دومی است، پس بیهوده از توسعه ورزش همگانی حرف نزنید.