«داغان» درست است یا «داغون»؟

جوان آنلاین: ما در فارسی ده‌ها کلمه از زبان ترکی گرفته‌ایم و بسیاری از آنها را به سبک‌وسیاق خودمان ضبط و تلفظ کرده‌ایم، چنان‌که ترکی هم وام‌واژه‌های فارسی پرشماری دارد که با دستگاه آوایی و املایی آن هماهنگ شده‌اند و گاهی حتی وقتی به گوش فارسی‌زبانی می‌رسند او متوجه نمی‌شود که دارد کلمه‌ای از زبان مادری خودش را می‌شنود.

«داغان» هم از آن کلماتی است که از ترکی آمده و هرچند اصل آن در زبان خاستگاهش «daun» (داغون) بوده، از ابتدا، گویا با تصحیحی افراطی بر اساس کلمات رایج در فارسی به‌شکل «داغان» به کار رفته است. سپس بر اساس همین کلمه «داغان» ترکیباتی مثل «درب‌وداغان» هم ساخته شده است و سپس‌تر این کلمه در لهجه تهرانی با تبدیل واکه «ā» به «ū»، «شکسته» شده است.

صورت رسمی و درست و سالم این کلمه همان «داغان» است و صورت شکسته و محاوره‌ای و گفتاری‌اش «داغون». 

عده‌ای، چنان‌که انگار کشف بزرگی کرده‌اند، ریشه «داغان» را در ترکی یافته‌اند و اصرار دارند که باید آن را به‌شکل «داغون» نوشت و صورت «داغان» در هر حال نادرست است! خیر، چنین نیست. ادعا‌های اینچنینی را افرادی که هیچ‌چیزی از زبان و ریشه‌شناسی نمی‌دانند پیش نمی‌کشند، افرادی هم پیش نمی‌کشند که متخصص این امور هستند، کسانی پیش می‌کشند که «یک کمی» بلدند! و امان از این «یک کمی از هر چیزی دانستن!»