جوان آنلاین: بعد از اینکه گروههای جهادی کارهایی مانند ساختوساز و اقدامات عمرانی، فرهنگی، آموزشی و امور مذهبی را باهم انجام دادند، کمکم قرار بر این شد به سمت تخصصیشدن پیش بروند. آنها متوجه شده بودند وقتی یک گروه متخصص وارد منطقهای کمبرخوردار میشود، بهتر و کارآمدتر خدماترسانی میکند و مشکلات بیشتری از مردم رفع میشود. در این میان برخی متخصصان خودشان اقدام به تشکیل گروه جهادی کردند تا نه تنها خدمات بهتری ارائه کنند بلکه بتوانند به آموزش دیگر جهادگران بپردازند تا مشکلات یک منطقه در کمترین زمان ممکن حلوفصل شود.
برخی گروههای جهادی دامپزشکی در روستاهای خراسانجنوبی در حال گسترش فعالیتها به صورت تخصصی هستند تا بتوانند با طرحها و برنامههای خود، کمبود نهادههای دامی و تولید گوشت و لبنیات را در روستاها به حدی برسانند که برچسب خودکفایی به آنها بخورد.
امیرحسین نصیرایی، دکتر دامپزشک و فعال جهادی در شهرستان طبس استان خراسانجنوبی است. دامداری و دامپروری شغل پدری او بوده و به همین خاطر با دغدغهها و مشکلات دامداری در طول زندگی آشنا شده و برایش ملموس است، به همین دلیل از کودکی شغلش را انتخاب میکند و تصمیم میگیرد این مشکلات را برای مردم روستا بر اساس امکاناتی که در این منطقه موجود است آسان و در نهایت حل کند. اولین گام دکتر نصیرایی این بود که دانش آکادمیک خود را به زبان ساده به روستاییان انتقال دهد.
ابتدا ظرفیتسنجی، سپس اقدام
ابتدا از روستاهایی که در منطقه وجود داشت شروع کرد و بعدها کار را به سایر مناطق توسعه داد. برای ورود به حوزه سلامت و تولید دام باید کل منطقه را در نظر میگرفت. نمیشد دامهای یک روستا سالم و دامهای روستاهای دیگر آلوده باشند. نتیجه مطلوب در این حوزه زمانی به دست میآید که کل منطقه در مسیر یک طرح بهبود قرار گیرد، به همین دلیل دامپزشک جهادگر، بحث آموزش را به صورت گروهی آغاز کرد. او ابتدا گروههای جهادی را در سطح استان راهاندازی کرد و از متخصصان بومی و منطقه که با روحیات مردم آشنا بودند، استفاده کرد، سپس گروهها را به صورت تخصصی مورد تعلیم قرار داد تا آنها هم بتوانند گروههای دیگر را آموزش دهند. گروههای جهادی در روستاها خدماتی همچون آموزش، درمان، واکسیناسیون دامها و کارهای دیگر را انجام میدادند. بعد از این خدمات اولیه، نوبت به شناسایی مشکلات دامداران رسید تا بتوان گره دیگری از گرههایشان باز شود.
مثلاً در دو سال گذشته دامداران در تأمین نهادههای دامی با مشکل مواجه شده بودند و گروههای جهادی برای تأمین نهادهها اقدامات عملی خوبی انجام دادند.
آنها همچنین با ظرفیتسنجی برای کل استان نهادههای دامی را برای کل دامهای استان تأمین کردند.
مشکل دیگر منطقه بیکاری جوانهای فارغالتحصیل بود. در این زمینه برای جوانهایی که از دانشگاه مدرک گرفته و به دنبال کار بودند و میخواستند در این بخش مشغول فعالیت شوند، اما سرمایه نداشتند، کلاسهایی برگزار و به آنها مشاوره داده میشد تا تصمیم درستی بگیرند.
مسئولان گروههای جهادی با نهادهایی که میتوانستند در این حوزه کمک کنند، تماس میگرفتند تا از ظرفیتهای آنها نیز استفاده شود.
با سازمانها و مجموعههایی مانند بسیج سازندگی، کمیته امداد، ستاد اجرایی فرمان امام خمینی (ره) و ... وارد مذاکره شدند و راهبری شغلی این رسته را بر عهده گرفتند.
بعد از گذشت چند سال هم اکنون گروههای جهادی با برنامهریزی خوبی پیش میروند و میدانند باید چه کار کنند. با توجه به اطلاعاتی که از قبل دارند و شناساییهایی که از سطح روستاها انجام میدهند، تسهیلات را به سمت افرادی سوق میدهند که نتایج دریافت وامها در تولید منطقه نمایان شود. به عبارتی روش آنها صرفاً اینگونه نیست که وامی داده شود که معلوم نباشد صرف چه کاری شده است.
امروز در این منطقه گروههای جهادی زیادی وجود دارند که میتوانند به صورت تخصصی خدماترسانی کنند. در میان آنها، گروههای جهادی دامپزشکی به صورت شبکهای در حال گسترش هستند و بنا دارند روزی به صورت کشوری فعالیت کنند تا کمبود نهادههای دامی و تولید گوشت و لبنیات کشور را به سطح خوداتکایی و خودکفایی برای مصرف همه مردم برسانند.
