بیهیچ مجادلهای «جمعهی نماز» ۱۳ مهرماه ۱۴۰۳ یک پیروزی معنوی خارجازتصور بود که دستاوردهای آن غیرقابلمحاسبه است. آنچه را که دیگران گفتهاند، از «نمایش اقتدار با خواندن نماز و جمع شدن مقامات در یک نقطه در اوج تروریسم صهیونی» و «خطبهای هوشمندانه» و نظایر آن را وامیگذارم و فقط به مسئله «نماز سکولارها» اشاره میکنم! سکولارها و نمازنخوانها در صف نماز جمعه در جمعهی نماز؟! دو سال پیش در همین روزها بسیاری میگفتند و علیالاسلام السلام! چون آن وضعیت حجاب و آشوب را میدیدند و تعمیم میدادند به همهچیز. ولی دیروز برخی نوشتند در نماز حاضر شدند با آنکه هیچچیز از خواندن نماز نمیدانستند! شخصاً از اینگونه افراد در نماز دیدم. برخی دوستان سکولار هم پیام دادند که میخواهند در نماز شرکت کنند. اصلاحطلبانی هم نوشتند که آخرین نماز جمعه آنان، نماز هاشمی در ۸۸ بود ولی حالا دیگر آخرین نیست! این عزتی بود که خدا به ایران و به مردم مسلمان ایران و به رهبر معظم انقلاب و بالاتر از همه به اسلام داد تا در روزهایی که قرار بود دو سال از پایان جمهوری اسلامی گذشته باشد و حکومت سکولار در ایران برپا شده باشد، نماز سکولارها را هم ببینیم. جمعه ۱۳ مهرماه گویی یکی از جمعههای اول انقلاب بود، همهچیز عطر وفاق و همدلی و یکرنگی میداد. رهبر انقلاب دیروز گفتند که مقاومت با عملیاتهای یکسال اخیر، اسرائیل را ۷۰ سال به عقب برد و حالا آنها هم میتوانند ادعا کنند که ما هم شما را ۴۶ سال به عقب بردیم! چه ادعای شیرینی! ما به آن وحدت و معنویت اول انقلاب بازگشتیم و این قیمتی مادی ندارد.
| سردبیر