کد خبر: 1254003
تاریخ انتشار: ۰۸ مهر ۱۴۰۳ - ۰۵:۰۰
انسان خوب در شاهنامه چگونه کسی است؟ حتی در آن زمان‌ها هم کسانی که در شاهنامه به خوبی شناخته شده‌اند، جای محکمی در زندگی نیافته‌اند. تقریباً همه آن‌ها خیلی زود مرده‌اند و آن تعداد کسانی هم که زندگی کرده‌اند زندگی آن‌ها با کشمکش و رنج همراه بوده است. به هر حال برای ما خالی از فایده نیست که ببینیم گذشتگان نسبت به انسان خوب و انسان بد چه نظری داشته‌اند.

 جوان آنلاین: کانال تلگرامی «دکتر اسلامی نُدوشن» به استناد «کتاب نوشته‌های بی‌سرنوشت، دکتر محمدعلی اسلامی‌ندوشن ص ۶۶- ۵۴» نوشته‌ای از مرحوم ندوشن را به اشتراک گذاشت. تلخیصی از این مطلب در ادامه تقدیم شده است:

حتی در آن زمان‌ها هم کسانی که در شاهنامه به خوبی شناخته شده‌اند، جای محکمی در زندگی نیافته‌اند. تقریباً همه آن‌ها خیلی زود مرده‌اند و آن تعداد کسانی هم که زندگی کرده‌اند زندگی آن‌ها با کشمکش و رنج همراه بوده است. به هر حال برای ما خالی از فایده نیست که ببینیم گذشتگان نسبت به انسان خوب و انسان بد چه نظری داشته‌اند ... به طور کلی انسان خوب شاهنامه دارای این صفات است:

۱) خردمندی: هیچ صفتی برای مرد و زن بالاتر از خردمندی نیست. کسی که از خرد برخوردار است می‌داند که چگونه باید زندگی کند. هرگز زیان نمی‌بیند و به راه کژ نمی‌افتد، خرد گوهر زندگی است، چون آن را یافتی رستگاری این جهان و آن جهان با تست. 

۲) فرهنگ: پس از خرد فرهنگ می‌آید. در واقع این دو به هم وابسته‌اند. خردمند به فرهنگ روی می‌برد و با فرهنگ از خرد نصیب می‌یابد. خاصیت فرهنگ آن است که به ما راه و رسم زندگی می‌آموزد و انسانیت ما را می‌شکفاند. فرهنگ اکتسابی است، هر چند برای دست یافتن به آن آمادگی ذاتی لازم است. مرد با فرهنگ از اعتدال و آهستگی رفتار برخوردار است. 

۳) صلح‌طلبی: با آنکه شاهنامه کتاب جنگ‌هاست، با این حال مرد خوب کسی است که صلح طلب باشد. تنها در یک مورد جنگ رواست و آن جنگ بر ضد بدی است. جنگ‌های کین‌خواهی نیز از این جهت واجب است که برای مجازات گناهکار است. 

۴) بی‌آزاری: انسان خوب به کسی آزار نمی‌رساند. مصراع معروف «میازار موری که دانه کش است»، همه حکمت شاهنامه را در خود خلاصه کرده است. فریدون به پسرش ایرج می‌گوید: «نباید ز گیتی تو را یار جست| بی‌آزاری و راستی یار تست» بی‌آزاری جنبه خودداری دارد، جنبه مثبت آن خدمتگزاری است و همه مردان خوب شاهنامه سعی داشته‌اند که خدمتگزار مردم باشند. 

۵) نام نیک: این درست نیست که انسان به هر قیمتی شد زندگی کند، باید با نیکنامی و سربلندی عمر بسر برد. در نظر پهلوانان خوب شاهنامه، مرگ بهتر از بد نامی است، چنانکه در این بیت آمده است: «بنام ار بریزی مرا گفت خون | به از زندگانی به ننگ اندرون.»

نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
captcha
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار