جوان آنلاین: عزیز غضنفری در کانال شخصی خود در پیام‌رسان ایتا نوشت: از پیش مشخص بود، اما با تشییع پیکر رئیسی عزیز در برخی شهرها، خاصه تهران واضح‌تر شد که مقبولیت و عزیزبودن او در میان مردم فراتر از آنچه تصور می‌شد، بود. در نظرگرفتن محاسبات مادی برای درک این مقدار محبوبیت ما را به نتیجه نمی‌رساند. راز این مقبولیت را باید در اخلاص، بردباری و صداقت رئیسی عزیز و معامله او با خدا دانست، اما اجازه دهید به صراحت بیان شود که ملت و بلکه تاریخ ایران یک مسئول ممتاز و کم‌نظیر را از دست داده است. در اینجا قصد نداریم به عملکرد دولتش بپردازیم. عملکردی که ترکیب یافته از ضعف‌ها و قوت‌هاست. سخن بر سر خصلت‌های شخصی و فردی رئیسی عزیز است. از دوره ریاست‌جمهوری او تاکنون بار‌ها و بار‌ها مورد تخریب و حرف‌های طعنه‌آمیز فراوانی قرار گرفت، اما او حتی یک بار درصدد پاسخگویی و عکس‌العمل برنیامد. همگی سیره معمول اسلاف رئیسی عزیز را خبر داریم. آیا کسی می‌تواند یک اظهارنظر، فقط یک اظهارنظر از رئیس‌جمهور شهید بیاورد که او رقیب و جناح سیاسی منتقد و مخالف خودش را تخریب، تحقیر و تخفیف کرده باشد؟ او حتی اهل گوشه و نیش و کنایه زدن هم نبود.
این پدیده اخلاقی و سیاسی ساده به نظر می‌رسد، اما در تاریخ پس از انقلاب اسلامی نمونه آن را در شهید مظلوم بهشتی می‌توان دید. همو که امام‌خمینی فرمودند، شهادت بهشتی در مقابل مظلومیتش ناچیز بود. البته به یقین میزان مظلومیت رئیسی عزیز در مقابل شهید بزرگوار بهشتی به خاطر تغییرات اجتماعی و سیاسی و اقتصادی زمانه به مراتب بیشتر بود.
این نقل قطعی است، در اولین جلسه هیئت دولت به ریاست رئیسی عزیز که هنوز کابینه آقای روحانی مستقر بود، تیم اقتصادی به رئیس‌جمهور می‌گوید توانایی پرداخت حقوق ماه مرداد را ندارند! منابعی برای پرداخت حقوق دیگر وجود ندارد. بعد‌ها همین‌ها بیشترین تخریب‌ها را علیه رئیسی عزیز به راه انداختند، اما نکته مدنظر آن بود که با همه این روانه شدن اهانت‌ها و تخریب‌ها به سمت رئیس‌جمهور، باز رئیسی عزیز در حد یک کلمه درصدد واکنش برنیامد. حتی اظهارات خود آن‌ها را در جلسه هیئت دولت، به روی منتقدین و مخالفان نیاورد.
او معتقد بود مردم از طرح عبارت «دولت قبل» و انداختن تقصیر‌ها به مسئولان سابق خسته شده‌اند. رئیسی عزیز باورش این بود که هم اینک ما مسئول هستیم و مسئولیت حل مسائل بر عهده ماست. می‌دانید چرا انسان حسرت می‌خورد و آه و افسوس از نهادش برمی‌خیزد که چنین شخصیتی را از دست داده است؟ چون این خصلت در بین سیاستمداران و مقامات تاریخ ایران و حتی جهان در کمیاب است.
مردم شریف ایران! به خدا رئیسی عزیز صاف و صادق بود با مردم. حتی آن روز که به تعدادی از کسانی که متولی جمع‌آوری نامه‌های مردم در سفر به گیلان بودند، پرسید ناهار خوردید؟ او از سر صفا و صمیمیتش گفت و این نشانه توجهش به جزئیات امور بود. همین یک حرفش هنوز که هنوز است به سخره گرفته شده و سبب تخریب رئیسی عزیز شده است. حال آنکه او حقیقتاً برایش اهمیت داشت جمعی از کارمندان که از اول صبح تا ظهر یکسره مشغول کارند آیا آب و غذایی به آن‌ها داده شده یا نه. او که اهل فیلم بازی کردن نبود؛ رئیسی عزیز دنبال حل مسائل بود. حل مشکل چند نفر که برای او کاری نداشت. او فقط در یک قلم، چند هزار کارخانه تعطیل شده در ادوار گذشته را احیا کرده بود و ده‌ها هزار نفر بیکار را به سر کارشان برگردانده بود.
این روز‌ها که انسان تخریب‌ها و اتهامات درون کشور را در بین همه طیف‌های سیاسی نسبت به یکدیگر می‌بیند و از آنسو فقدان چهره اخلاق‌مدار رئیسی عزیز را به چشم خویش مشاهده می‌کند، بیشتر از همیشه احساس دلتنگی به او دست می‌دهد. امید است منش و مشی اخلاقی شهید رئیسی عزیز در سطح سیاسیون و کارگزاران نظام افزایش پیدا کند.
