روایت‌هایی از حس و حال خادمی و موکب‌داری

پای زائر امام حسین (ع) بوسیدن دارد

«امسال بار اولی است که می‌خواهم خادمی را تجربه کنم. فکر می‌کنم تنها عنایت خود ارباب بوده است، وگرنه من کجا و لیاقت خادمی کجا؟ خادمی تأثیراتی در روح و زندگی‌ام گذاشت که مسیر زندگی را برایم عوض کرد. این را در خیلی از خادم‌ها دیدم.» این عبارت، دلگویه یکی از کسانی‌است که هنوز خادمی را تجربه نکرده است، حالا فکرش را بکنید حس و حال و دلگویه آنان که خادمی را تجربه کرده یا خدمت آنان را چشیده‌اند، چیست؟! پای صحبت محسن امیرعبداللهیان ۴۲ ساله اهل سمنان، موکب‌دار عشاق‌المهدی (عج) نشستیم و مفصل شنیدیم و نوشتیم تا اینجا شما هم بخوانید. همین‌طور کوتاه و مختصر، روایت خادمانی را می‌آوریم که بوسیدن پای زائران امام حسین (ع) را افتخار خود می‌دانند.

- خادمی یعنی به خدا نزدک‌تر شدن، پس باید خوب رفتار کرد که شایسته یک خادم است.
- ثانیه به ثانیه‌ها را شاکرم که به ضمانت ابوالفضل (ع) نوکری حسین (ع) نصیبم شد. همه آرزویم خدمت به اهل بیت (ع) است به نیت تعجیل در فرج امام زمان (عج).
- حس نوکری امام حسین (ع) با هیچ حسی قابل مقایسه نیست. قدم به قدم که در خادمی برمی‌داری اگر برای رضای خدا و عشق به اهل بیت (ع) باشد، نشاطی وصف‌ناپذیر در روح و روان انسان می‌گذارد.
- گفتند کارتان، گفتیم نوکریم، چون بار عشق را به سرشانه می‌بریم... خادمی احساس لذت‌بخشی است که در قالب دنیا نمی‌گنجد.
- خادمی قابل وصف نیست، باید لمس و دیده شود. در این چند سال خادمی، زندگی ام از این رو به آن رو شده است. خدا می‌داند چه برکتی دارد. خادمی انگیزه و حسی است از طرف خداوند متعال که به فرد عنایت می‌شود و او را برای خدمتگزاری حرکت می‌دهد. هر عملی که انجام می‌دهیم باید برای رضایت خداوند متعال و امام زمان (عج) باشد، آن وقت این حس شیرین و دلچسب می‌شود.
- وقتی مستند خدمت عراقی‌ها به زوار اربعین را می‌دیدم، گریه و تعجب می‌کردم از اینکه چطور می‌شود پای زائر را بوسید. هیچ وقت باورم نمی‌شد که توفیق خادمی حرم، آن هم در کربلا و نجف، روزی من هم بشود. این حس را با هیچ حسی در دنیا عوض نمی‌کنم. از سال گذشته که توفیق خادمی دارم دقیقاً از همان روز خدمت تا الان متنعم لطف این خاندان هستم.
- خادمی اهل بیت (ع) به ویژه امام حسین (ع) و خانواده‌شان آرامش زندگی‌ام را تضمین می‌کند و کار‌هایی که دشوار و ناشدنی بود، شدنی شد و گره‌ها از کارهایم باز شد. از خادمی حس همدوستی، شادی و انرژی مثبت می‌گیرم که از هیچ جایی دست یافتنی نیست.
- من خیلی کوچک‌تر از آنم که بگویم خادم هستم. این را هم از امام حسین (ع) و بزرگی او دارم. کربلا سراسر غم است، اما نمی‌دانم چرا خادمی حسی وصف ناشدنی به آدم می‌دهد. حس سرافرازی از اینکه شیعه امام علی (ع) هستم. این خادمی زندگی‌ام را متغیر کرد. حالا خیلی به مسائل دنیوی اهمیتی نمی‌دهم و به آن وابسته نیستم. مسیر دعاهایم تغییر کرد. دعای فرج دارم و سلامتی و قبولی خادمی. حسین (ع) دستم را گرفت. خدا را شکر سایه‌اش بالای سرم هست و امید دارم دم مرگ هم سایه‎اش بر سرم باشد.