| چهارشنبه، ۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۲| ۲۰ ربیعالاول ۱۴۲۴| ۲۱ مه ۲۰۰۳|
هرچند انتخابات شوراهای اسفند ۸۱، بهمثابه استخوانی در گلوی اصلاحطلبان مانده بود و نمیخواستند نتیجه آن را درهرحال بپذیرند، اما سرانجام در اثر فشار افکار عمومی و رسانهها ناچار به تمکین به آرای مردم شدند. این فرایند تمرد تا تمکین در مقابل رأی مردم در سال ۸۲ به یک ماه نکشید، اما شش سال بعد و در جریان انتخابات ریاست جمهوری دهم، آنها بار دیگر نتیجهای که به سود خودشان نبود را نپذیرفتند و کشور را تا هشت ماه التهاب کردند. اساساً شعارهایی، چون مردمسالاری، رأی مردم، آزادی بیان و... در قاموس اینان بیش از آنکه عمقی حقیقی داشته باشد، به قدرت پیوند خورده است. این شعارها تا زمانی معتبر است که دوم خردادیها را به کرسی بنشاند، وگرنه باید منتظر زدن زیر میز انتخابات بود!