| شنبه، ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۲| ۱۶ ربیعالاول ۱۴۲۴| ۱۷ مه ۲۰۰۳|
اصلاحطلبان نمیخواستند با واقعیت روبهرو شوند و نتایج انتخابات اسفند ۸۱ شوراها را بپذیرند. این انتخابات نهتنها شکست اصلاحطلبان، بلکه شکست شعار «توسعه سیاسی» و نیز شکست ادعای مانع بودن نظارت استصوابی بر سر راه مشارکت در انتخابات بود. در رقابتیترین انتخابات بعد از انقلاب که حتی جریانات اپوزیسیون خارج نظام و برخی از ملی مذهبیها حضور داشته و صراحتاً فهرست انتخاباتی معرفی و تبلیغ کردند، مردم به اصولگرایان رأی دادند و اصلاحطلبان حاکم و ملی مذهبیها اپوزیسیون با بیمحلی مردم مواجه شدند. در انتخابات شوراها، نظارت استصوابی شورای نگهبان هم حضور نداشت که بهانهای برای کاهش مشارکت یا شکست نیروهای اپوزیسیون معرفی شود. دوم خردادیها ناراضی از نتیجه انتخابات، هم شهردار تهران را از کابینه حذف کردند و هم در صدور حکم برای شهردار جدید تعلل ورزیدند که اگر فشار افکار عمومی نبود، بههیچعنوان حاضر به پذیرش آن نبودند.