این جمله کلیشه‌ای را لابد بار‌ها از زبان مسئولان لشکری و کشوری شنیده‌اید که در ابتدای جنگ تحمیلی حتی سیم خاردار نداشتیم و قدرت‌های خارجی شرق و غرب هم حاضر به تأمین این ابتدایی‌ترین نیازمندی دفاعی جمهوری اسلامی ایران نبودند.
این به ظاهر کلیشه را نباید هیچ‌وقت از یاد برد. باید به نسل امروز گفت کجا بودیم و اکنون در حوزه بازدارندگی کجا هستیم. باید گفت گول تحریف‌کنندگان تاریخ را نخوریم که ایران دوران رژیم گذشته ژاندارم خلیج فارس بود. در این عبارت نوعی مغالطه نهفته است. ایران در پهلوی اگرچه بالاترین بودجه تسلیحاتی را داشت، اما این جنگ افزار‌ها نه در خدمت ملت ایران که درخدمت منافع امریکا در منطقه و برای مقابله با خطر کمونیسم تدارک شده‌بود. ارتش پهلوی اگر چه برخوردار از آخرین جنگ افزار‌های روز دنیا بود، اما ساختاری کاملاً مصرفی و وابسته داشت.
با انقلاب اسلامی و تحمیل جنگ هشت ساله به این انقلاب نوپا، تجهیزات به جای مانده از ارتش متلاشی شده شاهنشاهی به دلیل همان وابستگی شدید، در بسیاری جهات به کار نمی‌آمد، و اگر نبود نبوغ نیرو‌های مؤمن و انقلابی ارتش نوپا در یگان‌های مختلف ارتش، شاید سرنوشت جنگ در همان روز‌های اولیه به گونه دیگری رقم می‌خورد.
فکر استقلال دفاعی از همان اوایل دفاع مقدس در اذهان جوانان انقلابی جوانه زد. آنجا که موشک‌های ارتش تا دندان مسلح بعث عراق روزانه شهر‌های ایران را بدون هیچ مانعی هدف قرار می‌دادند و این سو، شاید پیشرفته‌ترین سلاح رزمندگان ما آرپی‌جی - ۷ یا توپ‌های کوتاه‌برد بود. این راهبرد دفاعی، اما سال‌ها بعد ثمره داد و اکنون با تلاش تهرانی‌مقدم‌ها، جمهوری اسلامی ایران در توان موشک‌های نقطه‌زن برد‌بلند، در شمار اولین‌های جهان است. در حوزه پهپادی به رشدی رسیده‌است که به گفته مسئولان بیش از ۲۲ کشور جهان متقاضی خرید این تجهیزات دفاعی هستند. نگاهی به پایگاه‌های نظامی دشمن در کشور‌های اطراف ایران بیندازید، با این حال به اذعان خود دشمنان، بازدارندگی دفاعی چنان توانی ایجاد کرده‌است که هیچ قدرتی جرئت حمله به ایران را ندارد. به این توان اضافه کنید موشک‌های مافوق صوت هایپرسونیک را. همه این قدرت دفاعی محصول فکر جوان ایرانی است که جمهوری اسلامی ایران بستر رشد او را فراهم کرد. این رشد را باید به دیگر حوزه‌ها هم تعمیم داد.
