سرویس اقتصادی جوان آنلان: نخستین دست آورد چهل و چهار ساله انقلاب اسلامی «عدالت درتقسیم امکانات» است. در رژیم گذشته امکانات در شهر‌ها توزیع می‌شد، روستائیان و مناطق دوردست از امکانات محروم بودند. در شهر‌ها نیز در اختیار طبقه خاص قرار می‌گرفت واکثرا از دست یابی به امکانات محروم بودند، ولی نظام اسلامی در مدت چهل سال برای اینکه همه ملت از امکانات برخوردار شوند منابع را به گونه‌ای تخصیص داده که پس از چهل سال هرآنچه که از امکانات در اختیار شهر‌ها است در اختیار روستاییان و مناطق دور از مرکز وجود دارد.
در اینکه نظام در توزیع منابع و امکانات درچهل سال تاچه اندازه‌ای موفق بود با مقایسه بین امکانات در ۵۰ سال از حاکمیت رژیم پهلوی و چهل سال از نظام اسلامی می‌توان به چگونگی توزیع عادلانه امکانات پی برد. البته با توجه به اینکه در آن زمان اولا در روز ۶میلیون بشکه نفت به فروش می‌رسید دراین نظام فروش نفت به دلیل تحریم کمتر از یک سوم در مقایسه با دوره پهلوی بود. ثانیا جمعیت درآن زمان کمتر از ۳۰ میلیون بود، ولی در نظام اسلامی آمار جمعیت هشتاد میلیون است. ثالثا رژیم گذشته مشکل هشت سال جنگ وتحریم همه جانبه دولت‌های غربی واروپایی را نداشت.
چرا اقتصاد ایران به انقلاب نیاز داشت؟
در حوزه صنعتی در دوره پهلوی رتبه ایران در جهان ۶۴ بود و این رقم به ۱۹ رسیده است. در حوزه کشاورزی نیز از رتبه ۳۰ جهان به ۱۰ رسیدیم که همه این موارد، خود گواهی است که شرایط کشور در آن دوران برای مردم سخت بود و همین مساله به عاملی برای انقلاب تبدیل شد.
یحیی آل اسحاق وزیر اسبق بازرگانی در این باره گفت: شرایط به چه شکلی شده بود که از کاسب‌ها و فعالان اقتصادی گرفته تا گروه‌های دانشگاهی و مردم متدین هر یک بنا به دلایل متفاوت دیگر امکان تحمل کردن فضا را نداشتند. در واقع خاطراتی که از آن سال‌ها وجود دارد به ما نشان می‌دهد که مجموعه‌ای از کینه، تجربه نارسایی‌ها و ملموسات اقتصادی که از دوره رضاشاه آغاز شده بود در سال‌های میانی دهه ۵۰ به اوج خود رسید و همین موضوع مقدمات انقلاب را فراهم کرد.
وی افزود: در نقد دولت پهلوی دوم یک «فرمانبری مطلق از دولت‌های غربی» سهمی بسزا دارد. در واقع در بسیاری از موارد کلان و کلیدی این طور به نظر می‌رسید که دولت ایران کاملا فرمانبردار دولت‌های قبلی و به طور خاص آمریکاست و تنها عوامل آن‌ها را اجرایی می‌کند. برای مثال ما شاهد آن هستیم که درآمد‌های دولت به دنبال افزایش قیمت نفت بالا رفت، اما این موضوع نه در زندگی مردم عادی که در حوزه واردات خود را نشان داد. ما از سویی تسلیحات نظامی جدید از همان کشور‌های غربی می‌خریدیم و بدین ترتیب پول نفت‌شان را با رقمی سنگین‌تر به خودشان باز می‌گرداندیم؛ از سوی دیگر فساد در تمام بخش‌های حکومت خود را نشان می‌داد و هر فعالیت بزرگ اقتصادی نیاز به آن داشت که به خاندان پهلوی یا خانواده‌های نزدیک به دربار رشوه پرداخت می‌شد. در چنین شرایطی عملا مردم فراموش شده بودند.
تضعیف تولید داخل در سایه نهضت واردات
آل اسحاق افزود: اگر بخواهیم اقتصاد دولت پهلوی را در یک جمله خلاصه کنیم باید به آن لقب نهضت اتلاف منابع بدهیم. در واقع ما به محلی برای واردات تبدیل شده بودیم که دیگر تولیدات داخلی و صنایع ملی توان رقابت در آن را نداشتند. همین موضوع سبب آغاز بیماری هلندی در اقتصاد ایران شد که به افزایش تورم و کاهش جدی قدرت خرید مردم انجامید. از سوی دیگر سیاست‌های شاه به مهاجرت از روستا به شهر سرعت داد و همین موضوع مقدمات حاشیه‌نشینی و کاهش رفاه مردم را فراهم کرد. ما در ماه‌های اول انقلاب به روستا‌هایی سر زدیم که عملا مردم آن بدون هیچ‌گونه امکاناتی زندگی می‌کردند. من خاطره‌ای از یکی از پزشکان طرح موسوم به سپاه دانش را به خاطر دارم که می‌گفت مردم برخی روستا‌ها از ما شربت سینه می‌گرفتند تا آن را با آب مخلوط کرده و به عنوان غذای روزانه خود مصرف کنند. ما وقتی از محدودیت امکانات صحبت می‌کنیم چنین مثال‌هایی داریم. اگر به این مسائل فساد‌های اخلاقی، مشکلات فرهنگی و عدم استقلال کشور را نیز اضافه کنیم مشخص می‌شود که چرا جامعه ایران در سال ۵۷ به مرحله انقلاب رسید.
برخی از خدمات نظام اسلامی به روایت آمار
در رژیم گذشته ۴۳۵۰روستا برخوردار از برق بودند پس ازانقلاب۵۴۲۳۲ یعنی ۹۹ درصد روستا صاحب برق شدند. پیش از انقلاب ۳۱۲ مخابرات در روستا وجود داشت پس از انقلاب ۵۳ هزار روستا دارای مخابرات شدند.
قبل از انقلاب هیچ‌کدام از روستا‌ها از نعمت گاز لوله‌کشی برخوردار نبودند، اما امروز به برکت انقلاب اسلامی بیش از ۶ هزار روستا از لوله‌کشی گاز بهره‌مند هستند و لوله‌کشی خطوط گاز روستایی در مابقی ادامه دارد.
پیش ازانقلاب ۴۷۰۰روستا از آب شرب بهداشتی برخوردار بودند؛ ولی بعد از انقلاب ۳۲۳۸۶ یعنی ۹۰ درصد از روستا از نعمت آب شرب بهداشتی بهره‌مند هستند.
در زمان حکومت پهلوی ۲۶ هزار کیلومتر که بیشتر خاکی بود، ولی بعد از انقلاب، ۲۰۰ هزار کیلومتر راه اسفالت در کشور ایجاد شد، وطول راه‌های روستایی ۶ برابر شده است.
طبق آمار موجود در وزارت راه و شهرسازی ایران قبل از انقلاب اسلامی، ۳۶ هزار کیلومتر جاده اصلی داشت و هم‌اکنون در نظام جمهوری اسلامی ۲۲۱ هزار کیلومتر راه جاده‌ای ایجاد شد.
خودرو پیش از انقلاب دومیلیون خودرو وجود داشت؛ پس از انقلاب بیست ودو میلیون خودرو در اختیار مردم قرار داد.
پیش از انقلاب داشتن مسکن برای اکثر مردم یک آرزو بود؛ ولی دراین چهل سال دوازده میلیون مسکن ارزان قیمت ساخته شد و به فاقدین مسکن تحویل داده شد.
پیش از انقلاب تنها ۱۳ سد مخزنی به طراحی آمریکا و با اجرای مهندسین کانادایی ساخته شد؛ ولی بعد از انقلاب ۶۰۰ سدکوچک و بزرگ که ۲۰۰ تا از پروژه ملی هستند توسط مهندسین داخلی بدون وابستگی خارجی ساخته شد. تا علاوه بر تامین آب شرب شهر و روستا، به توسعه کشاورزی زمینه اشتغال روستائیان فراهم شود.
هرچند نظام جمهوری اسلامی راضی و قانع به همین مقدار از خدمات نیست و آن را در تراز آرمان‌های خود نمی‌داند؛ ولی با توجه به جنگ تحمیلی و تحریم پس از تحریم نظام استکباری بین المللی، آنچه ذکر شد نمونه کوچکی از توزیع عادلانه امکانات در نظام جمهوری اسلامی است که نشان می‌دهد جهت گیری نظام به سمت عدالت اقتصادی و محرومین جامعه بوده است و خواهد بود.
از همین رو رهبر معظم انقلاب حضرت آیه الله خامنه‌ای در توصیف این حرکت معجزه آسا در بیانیه گام دوم می‌نویسند: "جمهوری اسلامی در شمار موفق‌ترین حاکمیت جهان در جابجایی خدمت و ثروت از مرکز به همه جای کشور و از مناطق مرفه نشین شهر‌ها به مناطق پایین دست آن بوده است. "
