دست به خریدشان خوب است. تبحر خاصی در این یک مورد دارند، در کسری از ثانیه می‌توانند با شل کردن سرکیسه مشکلات را حل کنند و معامله را جوش بدهند. تنها می‌ماند یک امضا که وقتی تعهدی با خود در پی ندارد، انداختن آن پای برگه قرارداد چندان هم سخت و دشوار نیست. بهانه هم جور است، خصوصاً در فصل نقل و انتقالات نیم‌فصل که فرصت و زمان کمتری دارند و نیازی نیست برای وقت گذاشتن جهت بازی با افکار عمومی.
همه این اتفاق‌ها می‌تواند در کمتر از دو هفته رخ دهد، اما پس دادن تاوانش گاه سال‌ها زمان می‌برد، چراکه سررسید آن بی‌هیچ شکی می‌ماند برای مدیر بعدی و کمتر پیش می‌آید که یقه کننده کار را بگیرد! در واقع خرج که از کیسه میهمان بود، حاتم طاعی شدن آسان بود.
پرسپولیس درست قبل از پایان زمان نقل و انتقالات زمستانی قرارداد بازیکن جدید خود را ثبت می‌کند، آن‌هم در شرایطی که درویش مدام از بی‌پولی می‌نالد و کمتر کسی است که نداند پرسپولیس بابت جیب خالی برای پرداخت قسط رادوشوویچ کاسه چه کنم، چه کنم به دست گرفته بود، اما گویی مشکلات مالی به‌طور ناگهانی حل و فصل شدند که پرسپولیس با وجود ناله‌های همیشه در این مورد خاص، اقدام به جذب بازیکن جدید، آن‌هم خارجی کرده که پرداخت مبلغ قراردادش یورو نباشد، حتماً به دلار است!
البته فقط درویش نیست که اینگونه وقت خرید دست و دلباز می‌شود و فراموش می‌کند که مرثیه‌هایی بابت مشکلات مالی سر داده بود و فتح‌الله‌زاده هم در این مورد خاص از همتای خود در باشگاه پرسپولیس کم نمی‌آورد، به‌طوری‌که با وجود پایان یافتن فرصت نقل و انتقالات زمستانی همچنان وعده ترکاندن بمبی جدید را می‌دهد و مدعی است به زودی بازیکن بزرگی را استقلالی می‌کند، آن‌هم در شرایطی که همین چند وقت قبل بود که با بیرون کشیدن پرونده آجرلو، بدهی‌های باشگاه را روی دایره ریخته بود و حتی ادعا می‌کرد اگر از شرایط آگاهی داشت حاضر به قبول مسئولیت نبود، اما گویا جذب بازیکن جدید منافاتی با بی‌پولی این باشگاه ندارد که باز هم فیلش یاد هندوستن کرده و خبر از ترکاندن بمب جدید می‌دهد، آن‌هم در شرایطی که چندی پیش مدعی شده بود تیمی که پول ندارد باید وام بگیرد!
نه اینکه پرسپولیس و استقلال بابت بی‌کفایتی مدیران قبلی بدهکار نباشند؛ بدهی انباشته این دو تیم که دستاورد مدیران نالایق است، سال‌هاست که دیگر از شمارش خارج شده، به‌طوری‌که هر روز یکی از طلبکاران با گرفتن حکم از فیفا خواهان دریافت مطالبات خود می‌شود و این مسئله‌ای نیست که بتوان آن را کتمان کرد. اما چطور می‌شود که فقط وقت پرداخت بدهی بازیکنان و مربیان که می‌رسد جیب آقایان خالی می‌شود و از دولت گرفته تا وزارت و فدراسیون باید سرخابی‌های پایتخت را زیر بال حمایتی بگیرند، ولی وقت خرید‌های دست و دلبازانه که می‌رسد نه پرسپولیس مشکل مالی دارد برای جذب نفر جدید و نه استقلال!
هیچ شکی نیست آقایان خوب می‌دانند قرار نیست تعهدی بابت امضایی که پای قرارداد‌های مختلف می‌اندازند، داشته باشند. از سوی دیگر در اکثر مواقع مهلت پرداخت به مدیر بعدی می‌رسد و از این حیث نیز قرار نیست مشکلی یقه این اساتید را بگیرد. پس چرا با وجود ناله‌های فراوان از بی‌پولی وقت خرید بازیکن جدید که می‌رسد دست و دلباز نشوند، وقتی ریالی از جیب خودشان نمی‌رود و صفر تا صد قرارداد‌هایی که می‌بندند به اضافه دیرکرد‌ها و جریمه‌های آن‌ها از جیب مردم و بیت‌المال می‌رود.
به امثال درویش و فتح‌الله‌زاده حرجی نیست، اما چرا صدایی از آقایان بالادستی بابت این داستان درنمی‌آید؟ چرا نهاد‌های نظارتی اعتراض و واکنشی به این رفتار دوگانه ندارند؟
