گرفتن میزبانی برای قطری‌ها هزینه‌های هنگفت و البته درآمد‌های نجومی را به همراه داشت. برنامه‌ریزی‌های قطر تا اینجا فقط در بحث میزبانی درست بوده والا در بحث فوتبال آن‌ها زودتر از انتظار خودشان حذف شدند.
عنابی‌ها به خیال خودشان در گروه نسبتاً راحتی قرار گرفته بودند و تصور می‌کردند با گذشتن از سد اکوادور و سنگال در خاک خود و در اولین حضورشان در جام‌جهانی جشن صعود می‌گیرند ولی محاسبات در مستطیل سبز با محاسبات اقتصادی و تجاری تفاوت دارد. همان باخت دو بر صفر بازی افتتاحیه با اکوادور نشان داد روی قطر نمی‌شود حساب کرد و اگر بحث میزبانی نبود این تیم باز هم نمی‌توانست سهمیه آسیا را به دست بیاورد. قهرمان آسیا برای دیدار دوم نیز دست‌وپا بسته بود، تیم فلیکس سانچز در مصاف با سنگال قصد داشت با دفاع نتیجه را حفظ کند ولی قبل از اینکه نیمه اول تمام شود گل را دریافت کرد و با شروع نیمه دوم نیز سنگال به گلزنی‌اش ادامه داد. اشتباهات زیاد بازیکنان، دفاع ضعیف و عدم خلق موقعیت از مهم‌ترین چالش‌های قطر در جام‌جهانی بود، چالش‌هایی که برای برطرف کردن‌شان باید برنامه‌ریزی کرد. حتی تک‌گل تاریخی محمد مونتاری نیز به داد قطر نرسید. دومین باخت متوالی حذف زودهنگام از گردونه رقابت‌ها را برای قطر رقم زد تا لقب ضعیف‌ترین میزبان ادوار جام‌جهانی به عنابی‌ها تعلق بگیرد. قبل از قطر، این لقب از آن آفریقای جنوبی بود منتها میزبان ۲۰۱۰ تا بازی آخر شانس صعود داشت و در نهایت هم به خاطر تفاضل گل در مرحله گروهی حذف شد.
سانچز پایان کار قطر در این دوره را راحت پذیرفت، اما مدعی شد این تازه شروع دوران پیشرفت این تیم خواهد بود و در آینده شاهد موفقیت‌های بیشتری از قطر خواهیم بود. با این‌حال بعید است مردم قطر به راحتی این ادعا را بپذیرند. هواداران این کشور در همان بازی افتتاحیه و با خوردن دو گل از اکوادور خیلی زود ورزشگاه را ترک کردند تا معلوم شود به رغم آن همه سرمایه‌گذاری چندین میلیارد دلاری، فوتبال در زندگی قطری‌ها جزء اولویت‌های اولیه نیست. از حالا به بعد مسابقات جام‌جهانی برای میزبان فقط جنبه درآمدزایی خواهد داشت. اولین کشور مسلمان میزبان جام تمام تلاشش را می‌کند تا برخلاف نتایجش، در خارج از زمین سربلند شود و رضایت تیم‌های حاضر در جام ۲۰۲۲ را جلب کند.
