کسب هشتمین قهرمانی رقابت‌های جهانی والیبال نشسته آن هم بدون حتی واگذاری یک ست، نشان از قدرت غیرقابل انکار والیبال نشسته ایران دارد. صادق بیگدلی، اما تعریف جالبی از این قهرمانی دارد. بیگدلی که ماه گذشته در جریان برگزاری انتخابات کمیسیون جهانی والیبال، به عنوان نماینده قاره آسیا برگزیده شد تا ایران صاحب یک کرسی بین‌المللی شود و در خلال رقابت‌های جهانی بوسنی نیز به عنوان بهترین مدافع مسابقات جهانی والیبال نشسته، توپ طلای این رقابت‌ها را از آن خود کرد، تکرار این قهرمانی‌ها را بیشتر شدن مسئولیت ملی‌پوشان می‌خواند: «کسب عنوان قهرمانی همواره لذتبخش است، حتی اگر این موفقیت هشت مرتبه تکرار شده باشد، اما این مسئولیت ما را بیشتر می‌کند چراکه همه تنها توقع قهرمانی دارند و دومی والیبال نشسته ایران برای‌شان باخت تلقی می‌شود، به همین دلیل هر بار تمام تلاش خود را برای کسب خوش‌رنگ‌ترین مدال می‌کنیم تا خوشحالی و رضایت مردم را به دست آوریم.»
هشتمین قهرمانی، اما به سادگی به دست نیامد، خصوصاً که بوسنی امید زیادی به قهرمانی داشت و برای دستیابی به آن از هیچ کوششی فروگذار نکرد: «درست از همان زمان که کار صدور ویزا‌ها به مشکل خورد، دریافتیم چه کار سختی در پیش داریم. سرمربی بوسنی هم گفته بود می‌خواهیم جام را در کشور خودمان نگه داریم و تمام تلاشش را هم برای محقق شدن آن کرد، با وجود این، جزو معدود دفعات طی ۲۰ سالی که من در سطح بین‌المللی بازی می‌کنم (جز یکی‌دو المپیک) بود که توانستیم همه حریفان را ۳ بر صفر شکست دهیم و کارشکنی‌های میزبان هم نتوانست دست ما را از جام کوتاه کند.»
بیگدلی، اما بر این باور است که علاوه بر بوسنی، رقیب چندین ساله ایران، دیگر تیم‌ها نیز پیشرفت خوبی داشتند: «پیش از این تیم‌ها روی پزشک و مربی و کمک‌مربی حساسیت داشتند، اما الان تیم‌ها خیلی خوب حریفان را آنالیز می‌کنند و با توجه به نقاط ضعف و قوت آن‌ها به میدان می‌آیند. در مرحله گروهی کار سختی نداشتیم و تا قبل از فینال مسیر هموار بود، اما انصافاً آلمان، مصر و برزیل نیز خوب کار کردند. نمی‌گویم برزیل در حد ما بود، اما بازی گرم و خوبی را ارائه کرد و این نشان می‌دهد برای حفظ جایگاهی که داریم باید تلاش بیشتری. عدم‌حضور مسئولان در فرودگاه هنگام بازگشت از بوسنی دلشکستگی و دلسردی بچه‌ها را به دنبال داشت. در حالی که ما نخستین سهمیه پارالمپیک ۲۰۲۴ فرانسه را کسب کردیم و مستحق این بی‌توجهی نبودیم. بدون شک آقایان فردا می‌گویند این قهرمانی در زمان ریاست ما به دست آمده، اما در عین حال گویی تکرار قهرمانی‌های والیبال نشسته باعث شده است با خود بگویند این‌ها که با کمترین امکانات همواره قهرمان می‌شوند، دیگر چه نیازی است خود را برای آن‌ها به زحمت بیندازیم!»
بیگدلی صحنه زیبای بوسیدن پرچم ایران بعد از قهرمانی در بوسنی را رسمی دیرینه در بین ملی‌پوشان والیبال نشسته خواند: «۲۵ سال است که این اتفاق رخ می‌دهد و بچه‌ها بعد از قهرمانی بر پرچم پرافتخار کشور بوسه می‌زنند چراکه این پرچم نماد ایران است و افتخار ما. ما ۱۲ بازیکن هستیم، از اقصی نقاط کشور. درست مثل پرچمی که نماد اقوام مختلف است و بوسه ما بر آن به معنای بوسه بر تمام نقاط کشور و بوسه بر دست تک‌تک مردم که همه در لوای این پرچم پرافتخار هستیم. این رسم سال‌هاست در والیبال نشسته انجام می‌شود. از نسل قبلی به ما رسیده است و از ما هم به نسل بعدی می‌رسد.»
مدافع باتجربه تیم ملی والیبال نشسته ایران در آخر ضمن تشکر از خانواده تک‌تک ملی‌پوشان والیبال نشسته گفت: می‌خواهم به وزیر ورزش یک جمله بگویم. اینکه ما گفتیم، مرد عمل بودیم، رفتیم و عملی کردیم و حالا ایستادیم، ببینیم شما که قول برابری رشته‌های پارالمپیکی به خصوص رشته‌های تیمی را با بقیه ورزشکاران دادید، مرد عمل هستید و این تبعیض را برمی‌دارید یا نه.»
