به درخشش تیم ملی والیبال نشسته عادت کردهایم، آنقدر که گویا مسئولان دیگر به خود زحمت نمیدهند برای استقبال از تیم قهرمان به فرودگاه بیایند، با این حال قهرمانی هشتم شاگردان هادی رضایی لذت خاصی داشت. ملیپوشان والیبال نشسته کشورمان در شرایطی به جنگ قدرتهای جهان رفتند که مثل همیشه بوسنی حریف اصلیمان برای کسب جام بود، با این تفاوت که آنها امسال در سارایوو میزبان بودند و برای قهرمانی دست به هر کاری میزدند. به رغم همه این چالشها، تلاشهای مداوم بازیکنان و کادر فنی کشورمان به بار نشست و تیم ایران بدون از دست دادن حتی یک ست از مقام قهرمانی خود دفاع کرد. والیبال نشسته ایران در حالی برای هشتمین بار فاتح رقابتهای جهانی این رشته شد که سه بازیکن از کشورمان هم در ترکیب تیم برتر رقابتها حضور داشتند. هادی رضایی، سرمربی کهنهکار تیم کشورمان در گفتگو با «جوان» از سختیهای این قهرمانی گفت.
برای هشمین بار جام قهرمانی جهان به ایران رسید. شاگردان شما چطور از این رقابت سخت سربلند بیرون آمدند؟
بروبچههای تیمملی زحمات زیادی را در تمرینات کشیدند و سختیهای بسیاری را به جان خریدند. در یک سال گذشته و پس از پایان بازیهای پارالمپیک توکیو سعیمان بر این بود که هیچ فرصتی را از دست ندهیم و برنامهریزی دقیقی داشته باشیم. بازیکنان ما در اردوهای مداوم حضور داشتند. موفقیت در این دوره مسابقات جهانی بسیار مهم بود چراکه سهمیه بازیهای پاریس ۲۰۲۴ در بوسنی توزیع میشد. این مسئله حساسیت رقابتها را دوچندان کرد. قاعدتاً گرفتن سهمیه پارالمپیک کارمان را راحت میکرد و دیگر نیازی نبود در چند مسابقه شرکت کنیم. با گرفتن سهمیه با خیال راحت برای دو سال آینده و موفقیت در پارالمپیک پاریس برنامهریزی خواهیم کرد. تمامی بازیکنان کشورمان از جان و دل زحمت کشیدند و ۱۵۰ روز در اردوها حضور داشتند. به رغم همه مشکلات تمرینات پرفشاری را پشت سر گذاشتیم. متأسفانه شرایط برگزاری دیدار دوستانه مهیا نشد. قرار بود تورنمنتی با حضور تیمهای آلمان و قزاقستان در ایران داشته باشیم که متأسفانه این تورنمنت هم کنسل شد.
نداشتن بازی تدارکاتی تا چه اندازه کار را برای تیم ایران سخت کرد؟
بدون بازی تدارکاتی به خواست خدا ملیپوشان خواستههای کادرفنی را جامه عمل پوشاندند. با آنالیز دقیق نقاط ضعف حریفان را میدانستیم و نقاط قوت خودمان را نیز تقویت کردیم. با این تاکتیکها در جهانی بوسنی به میدان رفتیم، بازیهایمان قدم به قدم سختتر میشد، توانستیم همه حریفان را شکست دهیم و بدون از دست دادن حتی یک ست به قهرمانی دست پیدا کنیم. بوسنی حریف اصلی ایران بود. شرایط میزبانی و حضور هواداران کاملاً به سود بوسنی بود. میزبان در روند داوری اعمال نفوذ میکرد و در دیدار فینال پنج شش پوئن را از ما گرفتند. این ادعا را به اذعان مسئولان مسابقات و فدراسیون جهانی مطرح میکنم. چارهای نبود و باید قهرمان میشدیم. در هر صورت تیم ما از جهنم سربلند بیرون آمد.
آمادگی بالای والیبالیستهای کشورمان در این دوره کاملاً مشهود بود.
شرایط آمادگی بازیکنان به فاکتورهای زیادی مربوط است، ممکن است یک روز خوب باشد یک روز بد. خوشبختانه در این دوره در بهترین شرایط آمادگی قرار داشتند. انجام هفت بازی در ۱۰ روز واقعاً طاقتفرساست، اما بچههای ما در این آزمون سربلند شدند.
حضور سه بازیکن ایرانی در جمع تیم برتر مسابقات افتخار بزرگی است. بقیه بازیکنانمان نیز شایستگی قرار گرفتن در تیم برتر را داشتند؟
از نظر من هر هفت بازیکن ایران باید در تیم منتخب مسابقات قرار میگرفتند نه فقط سه نفر، منتها در قهرمانی جهان سعی میکنند همه کشورهای حاضر را در نظر بگیرند، با این حال باز هم خیلی خوب است که سه نفر از بهترینهای رقابتهای ۲۰۲۲ ایرانی هستند. از بین ۱۶ تیم حاضر ۴۵ درصد تیم برتر را بازیکنان کشورمان تشکیل میدهند.
از سجده شکر والیبالیستهای قهرمان جهان بر پرچم کشورمان بگویید و اینکه قرار است جام قهرمانی به موزه آستان قدس رضوی اهدا شود.
ما ایرانیها هر زمان حرف از عدد ۸ میشود، ناخودآگاه یاد آقا امامرضا (ع) میافتیم. بچههای تیمملی قبل از مسابقات همقسم شده بودند هشتمین جام قهرمانی جهان را بالای سر ببرند و آن را به موزه آستان قدس اهدا کنند. در آینده طی مراسمی این اتفاق خواهد افتاد چراکه با مدد آقا امام رضا (ع) بود که جام هشتم را به دست آوردیم. از طرفی پرچم ما نماد کشورمان است و این را همه میدانند. بعد از قهرمانی همه بازیکنان برای شکرگزاری از خداوند متعال سجده کردند.
عدم استقبال از کاروان والیبال نشسته بسیار عجیب بود. چطور شد مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی پارالمپیک در فرودگاه حضور نداشتند؟
شاید خواب شبانگاهی برایشان واجبتر بوده است (باخنده). توجه داشته باشید که قهرمانی این دوره ما کاملاً متفاوت بود چراکه تیم ایران در حضور ۳ هزار تماشگر بوسنیایی در سارایوو جام قهرمانی را به چنگ آورد و در حقیقت غریبانه قهرمان شدیم. در این غربت و با آن سختی به هدفمان رسیدیم، اما من در فرودگاه وقتی دیدم هیچکس به استقبالمان نیامده شوکه شدم. حالا من به کنار که به اینگونه مسائل و بحرانها عادت کردهام، ولی ملیپوشان انتظار داشتند بعد از قهرمانی جهان و گرفتن اولین سهمیه پارالمپیک مسئولان به فرودگاه بیایند. ما حتی از مسئولان کمیته پارالمپیک هم گلایه داریم. بیایید خوشبین باشیم و شاید واقعاً فراموش کردند که تیم ما به ایران برمیگردد. به شوخی گفتم کاش به جای پیروزی ۳ بر صفر در فینال ۴ بر صفر برنده میشدیم، شاید کسی به استقبالمان میآمد. به هر حال انتظارمان این بود که یک نماینده از وزارت، کمیتهملی المپیک و پارالمپیک باید در مراسم حضور پیدا میکردند. این مسئله بر روحیه بازیکنان تأثیر داشت، آنها در این مدت فشار زیادی را تحمل کردند. مگر غیر از این است که ملیپوشان به خاطر کسب افتخار برای کشورمان به مسابقات جهانی رفتند؟
چه برنامهای برای پارالمپیک ۲۰۲۴ دارید؟
فعلاً چند روزی استراحت میکنیم. در کل، اما باید کار برای موفقیت در پارالمپیک پاریس را از همین امروز شروع کرد. سایر کشورها بیکار نمینشینند و هم برنامهریزی میکنند و هم سرمایهگذاری. ما با توجه به شرایط اقتصادیای که داریم وضعیت مان با سایر رقبا قابل مقایسه نیست. تیم قزاقستان با شش بازی، آلمان با پنج بازی و برزیل و بوسنی با چهار دیدار تدارکاتی به مسابقات جهانی آمدند. قطعاً برای پارالمپیک تدارکاتشان بیشتر از اینها خواهد شد. اگر ما نتیجه و موفقیت میخواهیم، باید هزینه کنیم. هزینه همان سرمایهگذاریای است که نتیجهاش را خواهیم گرفت.
تعصب و جدیت شما کنار زمین چه تأثیری روی بازیکنان میگذارد؟
۲۶ سال است سرمربیگری تیمملی والیبال نشسته را بر عهده دارم و رقابتهای مختلفی را تجربه کردهام. هم داوران من را میشناسند و هم فدراسیون جهانی. این سبک مربیگری من است و این مسئله روی بازیکنانم نیز تأثیر میگذارد. آنها به من نگاه میکنند و انگیزه میگیرند. از طرفی حقخوریها و اعتراض به داوری را به من واگذار میکنند و خودشان با داوران وارد جدل نمیشوند. میدانند یک نفر هست که از حق تیم دفاع میکند.
آینده والیبال نشسته ایران را چطور میبینید؟ برای پیشرفت تیم بانوان چه کاری باید انجام داد؟
به جرئت میگویم بانوان والیبال نشسته پتانسیل پیشرفت را دارند، اما نه با این نوع برنامهریزی. این تیم از بعد از بازیهای ۲۰۱۸ جاکارتا در هیچ مسابقهای شرکت نکرده است. در ورزش برای موفقیت باید هزینه کرد و این سرمایهگذاریها در آینده جواب میدهد. والیبال نشسته بانوان به عنوان یک رشته تیمی توانایی رفتن روی سکو را دارد، منتها نیازمند سرمایهگذاری و برنامهریزی است. در این صورت در دوره بعدی مسابقات جهانی شاهد درخشش دختران والیبال نشسته نیز خواهیم بود.