هر مصیبتی که سر فوتبال ما میآید حاصل سوءمدیریت و بیکفایتی مدیران آن است. همان مدیرانی که با هزار وعده و وعید و توپ پر میآیند، ولی در دوران کوتاه حضورشان تصمیماتی میگیرند که تا مدتها بعد از رفتنشان نیز آثار مخربش بجا میماند.
اسناد رو شده از اجاره ماشینهای لوکس در باشگاه استقلال توسط مدیریت قبلی تازهترین موردی است که خبرش در رسانهها منتشر شده است. گویا آبیها قبل از آمدن فتحاللهزاده ماهی ۲۵۰ میلیون تومان صرف اجاره ماشینهای لوکس خارجی میکردند و به دلیل عدم پرداخت اجاره سه ماه، حالا ۷۵۰ میلیون تومان به بدهیهای باشگاه اضافه شده است. این اولین مورد از ولخرجی مدیران نبوده و آخرین آن هم نخواهد بود. هنوز خاطرمان هست که مدیرعامل سابق پرسپولیس چه مبالغی را بابت خرید کت و شلوار از جیب باشگاه پرداخت کرد. در زمان مدیریت فلان مدیر بازیکنی که حتی یک دقیقه هم به میدان نرفته بود چندین هزار دلار را به جیب زد و رفت یا اینکه قرارداد هنگفت با فلان بازیکن بیکیفیت خارجی را کدام مدیر امضا کرد و رفت.
تا دلتان بخواهد از این دست حیفومیلها در این رشته بوده و هست. نقطه اشتراک همه آنها چیزی نیست جز عدم پاسخگویی بابت حیفومیل پول بیتالمال. پرونده اکثر مدیران فوتبالی پر از قراردادهایی است که معلوم نیست با چه نیت و هدفی امضا شده است. آقایان وقتی به صندلی ریاست تکیه میزنند با خیال راحت قرارداد میبندند و از کتوشلوار گرفته تا ماشین لوکس میخرند یا اجاره میکنند. در آخر هم بعد از امضای حکم برکناری میروند و بدهیهایشان میماند برای نفر بعد. اینکه مدیرعامل یا رئیس جدید نیز همین مسائل را توجیهی برای مشکلات جاری و بیکفایتی خود جلوه میدهد به کنار، اما سؤال اینجاست چرا هیچکس مدیران گذشته را به خاطر امضاهایی که زدهاند، بازخواست نمیکند؟!
فعالیت در فوتبال، یعنی اینکه هر کاری دلتان خواست انجام بدهید و هر جور خواستید ریختوپاش کنید. در همان مدت کوتاه آقایان چنان بلایی سر مجموعه تحت امر خود میآورند که آثارش تا سالها بعد بجا میماند. منتها خیلی راحت از زیر بار مسئولیت شانه خالی میکنند و به کسی پاسخگو نبوده و نیستند. همین حالا هتلی که برای تیمملی در جامجهانی انتخاب شده حرفوحدیث زیادی دارد، ولی مسئولان فعلی فدراسیون به راحتی تقصیر را گردن قبلیها میاندازند، به همین راحتی. سنگینترین پرونده شکایت تاریخ فوتبال ایران قرارداد ننگین با ویلموتس است، قراردادی که خسارت چند میلیون دلاری روی دستمان گذاشته، اما اخیراً یکی از مدیران فدراسیون خبر از بسته شدن این پرونده داده است! چطور ممکن است خسارتی به این سنگینی روی دست کشور بگذارند، اما خبری از بازخواست و برخورد با خاطیان و متهمان پرونده نشود.
تا کی قرار است عدهای برای کسب شهرت و پر کردن رزمه کاریشان به فوتبال بیایند و با دور زدن همه قوانین و از بین بردن اعتماد عمومی، فوتبال را شخم بزنند و بروند؟ چرا هیچکس نمیپرسد یک باشگاه فوتبال چه نیازی به ماشین لوکس خارجی داشته یا مدیرعامل بر چه اساسی باید کتوشلوارهایش را با پول باشگاه بخرد؟
بارها این ابهامات از طریق رسانهها و حتی هواداران مطرح شده، اما قدمی برای رفع این ابهامات و برخورد قاطع با مدیران نالایق برداشته نشده است. همین مماشات و بیتوجهیهاست که فوتبال را به حیاط خلوت مدیران بیکفایت تبدیل کرده و هر کدام در گوشهای با خیال راحت پروژههایشان را پیش میبرند، بدون اینکه نگران پاسخگویی به مردم و مسئولان باشند.