حسرت المپیکی شدن امید‌های ایران هر سال بزرگ‌تر می‌شود، بی‌آنکه کوچک‌ترین تلاشی برای متوقف کردن این سن و سال انجام شود.
سال‌هاست که امید‌های فوتبال ایران بلاتکلیف هستند و بازیچه تصمیم‌های آنی و حمایت‌هایی که با وجود شعار‌های متعدد، هیچ رد و نشانی از آن برای امید‌ها دیده نمی‌شود.
هرچند انتخاب مهدوی‌کیا بذر امید را در دل زیر ۲۳ ساله‌ها کاشت، اما داستان با همان سناریوی قبلی پیش رفت و عدم حمایت مسئولان و همکاری باشگاه‌ها کار را به جایی رساند که سرمربی وقت تیم امید حضور در بازی‌های همبستگی کشور‌های اسلامی را منتفی کرد تا تیمش زنگ تفریح حاضران در قونیه نشود و دست‌آخر نیز کادر فنی از ادامه کار خود انصراف داد که اگر نمی‌داد هم شهریورماه قرارداد بسته شده با کیا به اتمام می‌رسید، بی‌آنکه فکری برای وضعیت این تیم و سرمربی جدید آن شود. درست مثل این روز‌ها که حتی پیشنهاد سرپرست تیم نیز نادیده گرفته می‌شود تا اوضاع بغرنج‌تر از قبل شود.
مقدماتی المپیک از سال آینده برگزار می‌شود، اما استفاده از فیفادیها برای آماده‌سازی امید‌ها حداقل کاری بود که فدراسیون می‌توانست برای این تیم انجام دهد. مسئله‌ای که فراز فاطمی بار‌ها بدان اشاره و تأکید کرد، اما سپری شدن فیفادی آبان‌ماه نشان داد این پیشنهاد خوب برای آقایان مسئول کمترین اهمیتی نداشته که حتی یک بازی دوستانه نیز برای این تاریخ در نظر گرفته نشده است، آن‌هم در شرایطی که در این مورد خاص (فیفادی) باشگاه‌ها دیگر توانی برای مخالفت جهت در اختیار گذاشتن بازیکنان خود نداشتند. مسئله‌ای که طی سال‌های اخیر یکی از بزرگ‌ترین معضلات تیم ملی فوتبال امید ایران بوده است.
امروز، اما جدا از این داستان تکراری امید‌ها با مسئله‌ای به مراتب بزرگ‌تر مواجه هستیم و آن وضعیت نامشخص کادر فنی است که هیچ گمانه‌زنی بعد از جدایی مهدوی‌کیا برای آن انجام نشده است، به‌طوری‌که به نظر می‌رسد امید‌ها کوچک‌ترین اهمیتی برای آقایان مسئول ندارند که اگر داشتند در این فاصله اقدامی برای سروسامان به وضعیت کادر فنی آن انجام می‌دادند تا تیم زیر ۲۳ ساله‌های فوتبال ایران حداقل در فیفادیها هم که شده یک بازی تدارکاتی و آماده‌سازی را در برنامه‌های خود داشته باشد، اما به نظر می‌رسد حضور در اردوی مشترک بزرگسالان به عنوان حریف تمرینی تیم ملی فوتبال ایران و تمرین کردن زیر نظر کی‌روش در آخرین اردویی که در تهران برگزار شد برای آقایان کفایت می‌کند.
البته بعید هم نیست که مسئولان فدراسیون فوتبال تا بعد از جام جهانی دست روی دست بگذارند و بعد از پایان کار ایران در این رقابت‌ها با توجه به نتایج کسب شده با کی‌روش در خصوص کادر فنی امید‌ها به مشورت و همفکری بنشینند. اگرچه همفکری گرفتن از سرمربی تیم ملی فوتبال ایران اتفاق بدی نیست و با توجه به شناختی که مرد پرتغالی از فوتبال ایران دارد، این همفکری می‌تواند به سود امید‌ها باشد، اما هدر دادن زمان تا چند هفته دیگر بی‌شک هیچ سودی برای فوتبال امید‌های ایران ندارد و این مسئله‌ای است که، چون میخ آهنین به گوش مسئولان فوتبال ایران نمی‌رود که اگر می‌رفت وضعیت امید‌ها تا این اندازه بغرنج نبود.
