سرویس جامعه جوان آنلاین: علی بابا بختیاری استاد شیشه‌گری در خصوص وضعیت صنایع دستی در پساکرونا اظهار داشت: در شرایط تحریم، کرونا برای صنایع دستی ایران یک فرصت بود، اما به دلیل سوء مدیریت متولیان امر این فرصت از دست رفت.
وی افزود: کرونا می‌توانست به رشد تولید در حوزه صنایع دستی کمک کند تا پس از این پاندمی شاهد بهره‌برداری از تولیدات داخلی باشیم، به این شکل که با مدیریت و سرمایه‌گذاری مناسب و همچنین دپو محصولات از فرصت سوزی جلوگیری کنیم، اما متأسفانه این اتفاق نیفتاد.
این استاد شیشه‌گری با بیان اینکه کرونا به هیچ عنوان یک معضل نبود، گفت: فرهنگ غالب در جامعه ما مدیریت بی برنامه است و حضور مدیرانی که فرصت سوزی نکنند در مجموعه‌ها نیاز اساسی محسوب می‌شود.
بختیاری در ادامه با بیان اینکه صنایع دستی کمتر شاهد آسیب‌های ناشی از تحریم بود، تصریح کرد: متولیان این حوزه به راحتی در دوره تحریم می‌توانستند سرمایه‌های سرگردان را در حوزه صنایع دستی هزینه کنند، اما اینجا هم شاهد فرصت سوزی بودیم، در واقع نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه صنایع دستی به حاشیه رانده شد.
وی افزود: اخیراً شنیده‌ایم که مدیران مربوطه در جلسه‌ای که به دلیل اعتراض ۷۰ نفر از شیشه‌گران ورامین در خصوص افزایش بهای گاز برگزار شده بود، عنوان کرده‌اند که به دلیل هزینه و فشار اقتصادی بالا، این تکنولوژی به عراق صادر شده و هنرمندان ما تلاش می‌کنند تا محصول ایرانی را آنجا تولید کنند که این موضوع صدمات جبران ناپذیری وارد می‌کند.
این استاد شیشه‌گری با گلایه از اینکه هنوز معاون صنایع دستی دولت دوازدهم اداره این حوزه را بر عهده دارد، گفت: ما از رئیس جمهور و وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی انتظار تحول در این حوزه را داریم.
این هنرمند با اشاره به اینکه دولت دوازدهم یکی از اقدامات مهم خود را افزایش شهر‌های جهانی می‌دانست، گفت: افزایش شهر‌های جهانی که می‌گویند از چین هم بیشتر شده زمانی مؤثر است که در راستای حمایت از تولید داخلی باشد وگرنه به خودی خود شهر‌های جهانی امتیازی ندارند.
وی در ادامه در خصوص برگزاری نمایشگاه‌های صنایع دستی گفت: نمایشگاه‌ها از سوی دستگاه‌های متولی و بدون برون سپاری برگزار می‌شود، در حالی که قانونی در این خصوص و در راستای حمایت از هنرمندان صنایع دستی تصویب شده که از سال ۹۶ در حال خاک خوردن است، ما بار‌ها گفته‌ایم که برگزاری نمایشگاه کار دستگاه متولی نیست بلکه آن‌ها صرفاً باید بر رعایت استاندارد‌ها نظارت داشته باشند.
بختیاری با طرح این سوال که جامعه صنایع دستی با کدام انتخابات شکل گرفته است، تصریح کرد: چه تعداد از تشکل‌های صنایع دستی و فعالان صنایع دستی در انتخاب افراد حضور داشتند و موثر بودند؟ این‌ها چیز‌هایی بوده که ما به بازرسی هم ارجاع دادیم.
این استاد شیشه‌گری تأکید کرد: متأسفانه علت اصلی این موضوع به عدم علم و دانش نسبت به صنایع دستی باز می‌گردد، آقای ضرغامی از زمانی که آمدند با چند نفر از فعالان صنایع دستی دیدار و گفتگو داشتند؟ چه تعداد از تشکل‌های صنایع دستی را ملاقات کردند؟ به چند کارگاه صنایع دستی سر زدند؟ به غیر از یک مورد در اصفهان که آن هم سوال است که پس از بازگشت‌شان چه اتفاقی در حوزه صنایع دستی اصفهان رخ داد؟ این‌ها سوالاتی است که ما با آن‌ها مواجه هستیم.
وی افزود: معاون صنایع دستی اعلام می‌کند که ما ٣٠٠میلیون دلار صادرات چمدانی داشتیم، این صادرات چمدانی را بر چه اساسی اعلام می‌کنند؟ از کجا نگاه کردند و فهمیدند صنایع دستی داخل چمدان است؟ آیا آمار چمدانی قابل اتکا است؟
این هنرمند گفت: با همین آمار برنامه ریزی‌های غلط می‌کنند و بعد هم می‌گویند که وضع خیلی خوب است و مشکلی وجود ندارد، من به عنوان کارشناس صنایع دستی معتقدم هنرمندان هیچ احتیاجی به کمک ندارند حتی نیاز به بیمه هم ندارند، مشروط به اینکه مجریان قانون به وظایف شان به درستی عمل کنند.
