یک بار دیگر کار به دقیقه نود کشیده است. این با اما نگرانی ها بیش از هر زمان دیگری است. فرصت ارسال مجوز ها هرساله از اردیبهشت ماه است تا شهریور اما باشگاههای ایرانی عادت دارند به انداختن کار امروز به فردا و همیشه دقیقه نود است که به صرافت رفع و رجوع مشکلات می افتند و گزیده شدن بابت این اهمال کاری هم هرگز تجربه نشده برای آنکه اندکی هم که شده زودتر دست بجنبانند. شاید هم دلیل اصلی این پشت گوش اندازی ها سمبل کاریهایی است که باشگاههای راه یافته به لیگ قهرمانان آسیا با فدراسیون برای اخذ مجوز حرفه ای انجام می دهند!
کنفدراسیون فوتبال آسیا آیتم های سفت و سختی دارد برای اخذ مجوز حرفه ای . آیتم هایی که باشگاههای فوتبال ایران به جرات می توان گفت که حتی نیمی از آن را هم ندارند. با این وجود اما طی سالهای گذشته همواره توانستند با زد و بندهایی که با فدراسیون فوتبال دارند از این مهلکه جان سالم به در ببرند. هرچند که سال گذشته afc گوش فدراسیون فوتبال ایران را با بریدن جریمه ای 120هزار دلاری کشید و هشدار داد که مرتبه بعدی اگر با صدور جعلی مجوز حرفه ای برای باشگاههایی که واجد شرایط نیستند مواجه شود جریمه ای به مراتب سنگین تر نظیر 400 تا 500 هزار دلار برای فدراسیون فوتبال ایران خواهد برید.
اما آنچه در اندک زمان باقی مانده از فرصتی که کنفدراسیون فوتبال آسیا برای ارائه مدرک حرفه ای باشگهای فوتبال ایران داده باعث نگرانی تیم های راه یافته به لیگ قهرمانان آسیا شده است ، جدیت afc در این زمینه است و محرومیتی که برای 9 باشگاه عربستانی به دلیل کامل نبودن مدارک کسب مجوز حرفه ای در نظر گرفته است. محرومیتی که پیشتر نیز باشگاههای عربستانی و حتی پوهانگ استیلرز نیز با آن مواجه شده بود. هرچند که داستان تیم کره ای جعل سند بود. با این وجود اما برخورد کنفدراسیون فوتبال آسیا با باشگاههای عربستانی نشان از جدیت آن در این مقوله دارد و این مسئله نگرانی های زیادی به خصوص برای دو تیم پرسپولیس و استقلال ایجاد کرده است. چرا که پنج معیار برگزاری مسابقات، دیدارهای تیم های پایه و مسائل اداری و پرسنلی ،معیار حقوقی که ثبت تجاری باشگاه، قراردادها و سیستم حقوقی را شامل می شود، مباحث مالی و زیرساختها و استادیوم از جمله معیاغرهای اصلی کنفدراسیون فوتبال آسیاست برای ارائه مجوز حرفه ای به باشگاهها که به جرات می توان گفت اکثر باشگاههای ایرانی حتی نیمی از این معیارها را نیز ندارند چه برسد به تمام آن را!
مسئله اما این بار اندکی متفاوت است. تا پیش از این فدراسیون با وجود کاستی های محرز با باشگاهها برای اخذ مجوز حرفه ای همکاری های لازم را انجام می داد. همکاریهایی که اگر چه باعث می شد تا باشگاههای فوتبال ایران و در راس آن مدیران آنها کوچکترین زحمتی به خود ندهند برای مهیا کردن معیارهای لازم برای اخذ این مجوز اما نصیر زاده، کارشناس فوتبال ایرن که سابقه حضور در بدنه فدراسیون فوتبال، داوری و حتی مدیرعاملی باشگاههای فوتبال ایران را نیز دارد بر این باور است که به رغم اشتباه بودن نفس کار اما چاره ای برای همکاری با باشگاهها در این زمینه وجود ندارد:« مطمئنا هیچ مسئولی بدش نمی آید که باشگاههای فوتبال ایران بتوانند به طور تمام و کمال معیارهای لازم را رعایت کنند برای دریافت مجوز حرفه ای بودن. اما باید واقع بین بود. هیچ دروغ و سند سازی در کار نیست. این عین واقعیت است. جز یکی دو باشگاه تراز مالی اکثر باشگاههای فوتبال ایران منفی است. حق پخشی داده نمی شود. کپی رایتی وجود ندارد. دو سالی است که درهای ورزشگاهها به روی تماشاگران بسته است و حتی آب باریکه بلیط فروشی هم قطع شده است. اسپانسری پا به میدان نمی گذارد و با این حساب که بیش از نود درصد باشگاههای فوتبال ایران دولتی هستند و چشمشان به همان اندک بودجه ای است که از دولت می گیرند چطور می توان انتظار داشت که بتوانند معیارهای کنفدراسیون فوتبال آسیا برای اخذ مدرک حرفه ای را فراهم کنند ؟»
صد البته که نمی توان حرفهای نصیرزاده را رد کرد و منکر این مسئله مهم شد که دولتی بودن و عدم مهیا بودن شرایط مانع از کسب مجوز حرفه ای توسط باشگاههای ایرانی است اما بدون شک با اندکی نظارت می تواند برخی موارد را نیز رعایت کرد. برای نمونه عدم شفافیت صورت مالی باشگاهها و عدم نظارت بر هزینه کرد مدیران که بدهی های هنگفتی را روی دست باشگاهها گذاشته و پرونده های پر تعدادی را در فیفا دپو کرده که afc حساسیت بالایی روی آن دارد می تواند گامی هر اندازه کوچک در مسیر حرفه ای شدن فوتبال ایران بردارد. اما واقعیت امر این است که اگر چه شرایط مهیا نیست اما در برخی موارد خود مسئولان فوتبال هستند که با بدعت گذاری و بی توجهی های خود باشگاههای فوتبال ایران و مدیران آن ها را به مسیری سوق می دهند که در جهت مخالف مسیر حرفه ای بودن است و این دیگر ارتباط زیادی به عدم مهیا بودن شرایط ندارد و به نوع نگاه آقایان برمی گردد که فوتبال ایران را اسیر کرده است. اسارتی که آقایان را ناچار می کند به حمایت های نامعقول در بزنگاههایی چون سخت گیری های فیفا برای اخذ مدرک حرفه ای بودن اما با وجود همه این حرفها کنفدراسیون فوتبال آسیا را تا همیشه نمی توان سر دواند و دور نیست روزی که afc مچ فوتبال ایران را بابت دوستی خاله خرسه مدیران آن با باشگها بگیرد!
