ضعف در سرویس، ضعف در دفاع و شــتابزده و سرگردان، اینها تنها نکاتی است که از آخرین بازی والیبال ایران در المپیک توکیو به یادگار ماند تا والیبال ایران هم خیلی زود با المپیک وداع کند و به خانه برگردد.
امید داشتیم که با آلکنو به سکوی المپیک برسیم، اما حتی از گروه خودمان هم صعود نکردیم تا شلاق شکست حالا سختتر از همیشه بر پیکر والیبال خودنمایی کند. سریال اشتباهات لیگ ملتها در المپیک هم خودنمایی کرد تا والیبال هم به خانه برگردد. دست اول را ژاپنیها خوب بردند ۲۵ بر ۲۱، چون ایران اینقدر ناهماهنگ و سردرگم بود که آنها هر کاری دلشان خواست کردند و پیروز به دست دوم آمدند. دست دوم، اما حضور یک جوان پرانگیزه در زمین به نام صابر کاظمی باعث شد ورق کاملاً به نفع ایران برگردد. کاظمی که در بازی مقابل ایتالیا هم مهره مؤثر و تأثیرگذار تیم ملی کشورمان بود، دیروز در دست دوم با حضور خود در زمین کاری کرد که امتیازهای عقب افتاده هم جبران شد و هم در پایان دست این ایران بود که ۲۵ بر ۲۰ با روحیه بالا به دست سوم پا گذاشت. دست سوم، اما دادستان دیگری داشت. نبرد دو غول والیبال آسیا اینقدر امتیاز به امتیاز پیش رفتند که کار به امتیازهای بالا کشید و در نهایت این ایران بود که ۳۱ بر ۲۹ پیروز شد. دست چهارم ژاپن از همان ابتدا اختلاف امتیاز ایجاد کرد، آنچه بیشتر در این دست در تیم ملی دیده شد ضعف در دفاع روی تور بود تا جایی که ژاپنیها به راحتی امتیاز کسب میکردند و تلاش بلند قامتان ایران برای کم کردن اختلاف بجایی نمیرسید تادر نهایت ژاپنیها با برتری ۲۵ بر ۲۱ کار را به دست پنجم بکشانند. اشتباهات دست چهارم عیناً در دست پنجم هم تکرار شد تا ژاپن باز هم اینقدر اختلاف ایجاد کند که کار برای ایران سخت شود و در نهایت هم با برتری ۱۵ بر ۱۳ در نهایت ۳ بر ۲ پیروز شود و ایران را از گردونه مسابقات حذف کند. حالا والیبال ایران بیشتر از هر زمان دیگری محتاج پوستاندازی است. محتاج اینکه یکبار هم که شده به مربی ایرانی اعتماد کنیم به جای ریخت و پاش و اعتماد به مربیان خارجی حداقل از دانش خودمان استفاده کنیم درست مثل همین ژاپن که ظرف چند ماه دو بار والیبال مغرور ما را برد تا ثابت کند همیشه خرج کردن بیهوده نتیجه نمیدهد و باید در میدان مسابقه تلاش کرد و برد.