شهید دکتر عبدالحمید دیالمه در ۴ اردیبهشت ۱۳۳۳، در تهران و در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. پدرش پزشک بود و همراه با فرزند، در جلسات انجمن اسلامی پزشکان شرکت می‌کرد و در آنجا بود که عبدالحمید، با مباحث سیاسی و نیز روحانیون مبارزی، چون شهید آیت‌الله بهشتی آشنا شد. پس از دبستان در دبیرستان هدف شماره ۳، مشغول تحصیل شد و دیپلم طبیعی گرفت و همزمان علوم حوزوی را نیز می‌آموخت. سیره و حدیث را نزد اساتید حوزه علمیه قم و منطق، فلسفه و عرفان را از شهید آیت‌الله مطهری آموخت. در سال ۱۳۵۲، وارد دانشکده داروسازی دانشگاه فردوسی مشهد شد و در ۱۴ اسفند ۵۸، دکترای داروسازی گرفت.
همان‌گونه که اشارت رفت، او در سالیان پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، همواره با علمای تهران ارتباط دائمی داشت و در جلسات چهره‌های شاخص آنان، شرکت می‌کرد. از سال ۵۲، به مبارزات مخفی با رژیم شاه رو آورد. در سال ۵۴ با همکاری چند تن از دوستانش، از کپرنشینان سیستان و بلوچستان، فیلم مستندی تهیه کرد و به همین دلیل در چابهار، توسط ساواک دستگیر شد! در سال ۵۴، فیلم مستندی درباره فقر ساخت که بخش‌هایی از آن پس از انقلاب از سیما پخش شد. در سال اول تحصیل در دانشگاه، در خوابگاه یک کتابخانه اسلامی دایر کرد و از این طریق، افرادی را که گرایش‌های دینی داشتند، شناسایی و جذب نمود. برای نخستین بار، در دانشگاه جلسات دعای کمیل برگزار کرد و پس از آن که با استقبال دانشجویان روبه‌رو شد، این مراسم را در حرم حضرت رضا (ع) و به شکلی گسترده‌تر، ادامه داد. وی برای آموزش‌های عقیدتی، گروه‌های متعددی را تشکیل داد و به دلیل نشر اندیشه‌های امام خمینی و فتوای ایشان درباره پرهیز از ثبت‌نام در حزب رستاخیز و هشدارهایشان درباره صهیونیسم و ضرورت مبارزه با رژیم اشغالگر اسرائیل، چندین بار توسط ساواک دستگیر شد. در سال‌های ۵۴ و ۵۵ و در اوج خفقان رژیم ستمشاهی، علیه رژیم تظاهراتی را طراحی و رهبری کرد و در مدیریت حرکت‌های دانشجویی انقلابی، نقشی تعیین‌کننده داشت. در سال ۵۴، در راستای افشای چهره انحرافی منافقین، در دانشگاه مشهد به نشر اعلامیه پرداخت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، «مجمع احیای تفکرات شیعی» با مدیریت او و به صورت علنی و رسمی، در دانشگاه و شهر مشهد اعلام موجودیت کرد و برای جوانان مشهدی، کلاس‌های عقیدتی فراوانی را تشکیل داد. وی عضو شورای انقلابی تزکیه دانشگاه مشهد، عضو شورای اولیه هفت نفره سپاه پاسداران خراسان، عضو شورای اولیه حزب جمهوری اسلامی در خراسان بود و جلسات مناظره‌های اعتقادی و سیاسی و جلسات آزاد پرسش و پاسخ را، با حضور نمایندگان گروه‌های انحرافی، در سطح شهر و جمع‌های دانشگاهی برگزار و همواره با سخنرانی‌های افشاگرانه خود، اندیشه‌های التقاطی منافقین را بررسی و نقد می‌کرد.
در نخستین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی، از سوی مردم مشهد به نمایندگی انتخاب شد و از تریبون آن، به نقد جدیِ مشی سیاسی و مذهبی ابوالحسن بنی‌صدر پرداخت. وی مدت‌ها قبل از انتخاب بنی‌صدر به ریاست جمهوری نیز گروهی را برای مطالعه مدارک موجود درباره وی تشکیل داد و با پیگیری انقلابی، در پی اثبات انحراف جریانی که او آن را نمایندگی می‌کرد، برآمد و هنگامی که احساس کرد سخنانش شنیده نمی‌شود، همراه با دانشجویان همفکر خود، در مقابل روزنامه انقلاب اسلامی دست به تحصن زد! سرانجام تلاش‌های او و عده دیگری که از ابتدا به دیده تردید به بنی‌صدر نگریسته بودند، ثمر داد و مجلس شورای اسلامی، نهایتاً به عدم کفایت سیاسی وی برای ریاست جمهوری، رأی داد. سرانجام شهید دکتر عبدالحمید دیالمه، در حادثه خونین ۷ تیر ۶۰، در دفتر حزب جمهوری اسلامی به شهادت رسید.
