سرویس ورزشی جوان آنلاین: بار دیگر عدم تعهد به قرارداد و بیتوجهی به پرداخت بهموقع مطالبات بازیکنان و مربیان خارجی، پرسپولیس را در خطر محرومیت قرار داده است. هرچند که اینبار پاداشی هست برای پیشخور کردن، اما پایانی نمیتوان بر این اشتباهات فاحش متصور شد.
چالههای از پیشکنده شده برای پاداش آسیایی
صعود به دور نهایی لیگ قهرمانان آسیا ۸۱۰ هزار دلار و کسب نقره این رقابتها ۲ میلیون دلار برای پرسپولیس به همراه داشت که با کسر ۵ درصد برای تخصیص به خیریه و همچنین کم شدن میزان جرائم انضباطی، چیزی حدود ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار دست پرسپولیس را میگیرد. رقمی که میتواند حدود زیادی از مشکلات مالی سرخپوشان و بازیکنان آن را حل و فصل کند. هرچند که فاجعههای بجا مانده از مدیران قبلی هرگز اجازه نداده پرسپولیس با کسب چنین درآمدهای میلیون دلاری هم رنگ آرامش به خود ببیند، وقتی با یک حساب سرانگشتی مشخص میشود که قسمت عمده این پول برای فرار از محرومیتهای سنگین باید صرف گندکاریهای مدیران سابق باشگاه شود!
البته بهرغم نامهنگاریهای باشگاه برای دریافت این پاداش، اما هنوز مشخص نیست که ایافسی چه زمانی آن را به سرخپوشان پرداخت میکند، اما چالههای این پاداش خیلی پیشتر کنده شده که پرداخت بدهی بودیمیر و همچنین کالدرون از جمله آن است.
محرومیت از ۳ پنجره نقل و انتقالات
یکبار دیگر دست به دامان CAS شدن هم نتیجهای جز هزینه بیشتر نداشت و ۲۵ آذرماه بود که دادگاه عالی ورزش نیز رأی پرونده بودیمیر را تأیید کرد و این یعنی پرسپولیس همانطور که داوور رادیچ، وکیل بازیکن سابق پرسپولیس هم میگوید تنها تا ۱۲ بهمن فرصت پرداخت ۵۰۰ هزار یورو بدهی بودیمیر را دارد و در صورتی که اینبار نیز به تعهد خود پایبند نباشد، به طور اتوماتیک و بدون نیاز به حکم تازهای از سوی فیفا از سه پنجره نقل و انتقالات محروم میشود. محرومیتی که اگرچه به محض پرداخت بدهی این بازیکن کروات برداشته میشود، اما تا آن زمان خطرش پرسپولیس را به شدت تهدید میکند، خصوصاً که به دلیل عدم پایبند بودن باشگاه پرسپولیس به مذاکرات قبلی، همانطور که رادیچ هم اشاره میکند این باشگاه دیگر روی مذاکرات جدید هم نمیتواند حسابی باز کند: «تاکنون ۱۰ مرتبه در این راستا با باشگاه پرسپولیس مذاکراتی انجام دادهایم که هیچگاه قولهای داده شده، عملی نشده است. به همین دلیل هم دیگر راهی برای مذاکره باقی نمانده و منتظر هستیم طلب بودیمیر به صورت کامل پرداخت شود.»
تأیید حرفهای وکیل بازیکن کروات
حالا، اما درست بعد از آنکه بدهی بودیمیر به دلیل عدم پرداخت در موعد مقرر بیشتر شده، امیر ساعد وکیل و مشاور حقوقی باشگاه پرسپولیس نیز با تأیید صحبتهای وکیل بودیمیر تأکید میکند که چارهای جز پرداخت بدهی این بازیکن کروات نیست: «رأی پرونده بودیمیر قطعی شده و حالا راهحل دیگری جز پرداخت بدهی این بازیکن وجود ندارد. پرسپولیس به پرداخت ۴۷۵ هزار یورو به علاوه ۵ درصد سود سالانه به این بازیکن محکوم شده است و با توجه به قطعی بودن رأی، پرسپولیس نمیتواند هیچ اقدام حقوقی انجام دهد.»
طلب کالدرون و دستیارانش در صف.
اما مسئله تنها پرداخت طلب بودیمیر نیست و کالدرون و دستیارانش نیز در صف دریافت مطالبات خود هستند. تعلل انصاریفرد در پرداخت دومین قسط قرارداد کالدرون (۳۰۰ هزار دلار) و بیتوجهی به پرداخت پاداش ۲۸۰ هزار دلاری این مربی آرژانتینی که بدون شک آن زمان مبلغی به مراتب کمتر از امروز بود، در کنار ۹۰ هزار دلار خواکین و ۷۵ هزار دلار والنسیا، مربی بدنساز سرخپوشان از جمله مطالباتی است که پرسپولیس باید به فکر تسویه آن باشد اگر نمیخواهد بار دیگر با جرائم سنگین فیفا روبهرو شود.
تکرار چپاول جیب مردم
این، اما داستان تازهای نیست و بدون هیچ اغراقی، مسیری است که تکتک مربیان و بازیکنان خارجی حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران برای رسیدن به مبالغ قرارداد خود طی میکنند. مسیری که اگرچه اندکی طولانی و پردردسر است، اما ضرری برای بازیکنان و مربیان خارجی ندارد، چراکه در نهایت دیرکرد پول خود را هم میگیرند، اما ضرری هنگفت برای فوتبال ایران دارد که به واسطه حضور مشتی مدیر بیکفایت و نالایق، پرداختیها را چند برابر آنچه باید میکند!
اما نه تکرار این تراژدی تلخ چاره میشود برای پرداخت به موقع و وفای به عهد مقابل قراردادهایی که بسته میشود و نه پولهای هنگفتی که از جیب ملت میرود باعث جلب توجه نهادهای نظارتی یا مقامهای بالادستی میشود برای گرفتن یقه مدیران فاسدی که جز چپاول پول ملت هنر دیگری ندارند و این داستان سلسلهوار هر سال تکرار میشود.
انتهای راه بیبازخواست!
البته این داستان تنها مختص به پرسپولیس نیست. در استقلال فتحی و سعادتمند نیز درست در چنین مسیری گام برداشتند. مسیری که سالهاست مدیران نالایق و بیکفایت دو باشگاه بیهیچ دغدغهای در آن قدم میگذارند و با عقد قراردادهای بیحساب و کتاب و عدم پایبندی به مفاد آن و بیتوجهی به پرداخت به موقع مطالبات، کار را به جاهای باریک میکشانند و نه فقط جرائم سنگینی را برای این دو تیم ترتیب میدهند که مبلغ بدهی را به دلیل بالا و پایین شدن و عدم ثبات ارزی و دیرکردهای در نظر گرفته شده، چند برابر میکنند بیآنکه ترسی داشته باشند از افتضاحاتی که به بار آوردهاند، چراکه نه همتی برای گرفتن یقه آنها وجود دارد که بخواهد موظفشان کند برای پاسخگو بودن به اشتباهات فاحش و عدم تعهدی که داشتند و نه این مبالغ کلان قرار است از جیب آنها برود. همین مسئله نیز باعث میشود که نه فقط فتحی و سعادتمند، عرب، انصاریفرد و رویانیان، بلکه بعدیها نیز با علم به اینکه هیچگونه مشکلی برایشان پیش نخواهد آمد، همین راه را در پیش بگیرند. راهی که ته آن خالیتر شدن جیب مردم است و چپاول بیتالمال و دستآخر نیز شکستن کمر فوتبال ایران و خدشهدار شدن آبروی آن در مجامع بینالمللی!