سرويس فرهنگ و هنر جوان آنلاين: در میزگرد اول برنامه هفت دو سینمادار از مشکلات چندین ماهه سینماها به بحث و بررسی پرداختند. مجتبی بهزادیان مدیر سینما فرهنگ در این باره گفت:
وقتی که کرونا شروع شد یک اتفاقی برای همه دنیا بود. الان بعد از ۹ ماه میتوان به یک نگاه کارشناسی رسید. سینما در کدام صنف خطر قرار میگیرد. جا دارد از وزارت بهداشت و کادر درمان تشکر کرد. سینما کمترین خطر را دارد. یک بحث اشتباهی است که ستاد کرونا دارد در نظر میگیرد. ما در سینما فرهنگ جشنواره فیلم کودک برگزار کردیم، ولی هیچ اتفاقی برای کسی رخ نداد. وزارت ارشاد یک سری صنوف را پر خطر اعلام کرد، ولی سینما در این لیست نبود، ولی باز سینماها تعطیل میشود. در این وضعیت که آمار کرونا بالا میرود سینماها که بسته است پس چگونه میشود؟
ما تبدیل شدیم به یک فروشگاهی که غرفههای خالی داریم و هیچ جنسی برای ارائه نداریم. الان اگر کرونا نبود با این فیلمهای ارائه شده هیچ اتفاقی برای سینما رخ نمیداد. اگر فیلم مخاطب پسند داشته باشیم میتوان سینما را زنده نگه داشت. ولی ما الان هیچ چیزی برای عرضه نداریم. فروش سال ۹۸ در سینما نزدیک ۳۰۰ میلیارد بود. همین پارسال ۸۰ فیلم اکران شد، ولی ۱۰ فیلم گیشه را نجات داد. بحث اکران فیلم خارجی سنگ بزرگ است. پس الان وارد بحث نمیشوم. همین سینمای ایران با همین تولیدات تا حدودی خوب است. سینمای ایران با همین تولیدات خود در حال حاضر نیازگوی ما هست. اگر میخواهیم وارد اکران خارجی شویم باید به روز باشیم، ولی ما توانایی پرداخت این هزینههای کپی رایت را نداریم.
فرشید مصلحتی مدیر سینما پارس هم ادامه داد: هیچ کدام از سینماها حتی پول آب و برق ندارند. وزارت ارشاد مصوب کرد که پول برق سینماها توسط آنها پرداخت شود. تا ساعت شش عصر حتی ده نفر به سینما نمیآیند. ما فیلم شنای پروانه را اکران کردیم، ولی تهیه کننده گفت جلوی اکران را بگیرد. هی میگویند پول تهیه کنندهها را پرداخت کنید. وقتی پولی نیست بودجهای هم نیست که پرداخت کنیم. سینما در این شرایط چگونه میتواند به حیات خود ادامه دهد؟ یک سری از تعهداتی که وزارت ارشاد مصوب کرده بود به آنها عمل نکرده است. من فکر میکنم در حال حاظر باید به بازار فیلمهای خارجی ورود کنیم. ما در بهترین شرایط بدون کرونا فقط سه روز فروش داشتیم. الان اگر به این شرایط رسیدیم باید فیلم خارجی اکران کنیم تا سینما را نجات دهیم. باید در سینما رقابت کنیم و فیلمسازان ما با دنیا در فیلمسازی رقابت کنند.
ماجرای بازگشت حاتمیکیا به سریال سازی در میز رسانه
در میز رسانه، کارشناسان رسانه به بررسی اخبار مهم سینمایی این هفته پرداختند که در صدر اخبار بازگشت ابراهیم حاتمی کیا به سریال سازی بود.
حسینسلطان محمدی دراین باره گفت:درمورد بازگشت آقای حاتمی کیا به سریال سازی خبری خوبی است. دیدگاه کارگردانان به زندگی پیامبران متفاوت است. در جهان بحث یهود خیلی مهم است. آقای حاتمی کیا خیلی سیاه و سفید به کارکترها نگاه نمیکند. ما میتوانیم امیدوار باشیم که یک سریال خوب را شاهد باشیم. سریالی که سر و صدا خواهد داشت و یک کار استراتژیک و مهم است. این سریال یک کار سنگین است و باید برای آن هزینه کرد.
جواد محرمی در ادامه افزود: درمورد بازگشت آقای حاتمی کیا به سریال سازی خبر خیلی مهمی بود. اهمیت این سریال از ابعاد مختلف است و حضور ابراهیم حاتمی کیا میتواند بار کیفی این سریال را بالا ببرد. سینمای ایران در مسائل فنی شاهد رشد بوده است و مشکل اصلی فیلمنامه است. سینمای حاتمی کیا دو مزیت دارد یکی بحث فنی یکی بحث دیالوگ نویسی است که در سریال تاریخی اهمیت دارد و این امید بخش است برای دیدن یک سریال خوب.
استفاده از نریشن راه رفتن روی تیغ است
در میز گرد این هفته برنامه هفت فیلم کوتاه هشتگ ساعت چهار ساخته عاطفه محرابی با حضور محمدرضا مقدسیان نقد و بررسی شد.
محمدرضا مقدسیان درباره ویژگیهای این فیلم گفت: بارها در مورد این موضوع صحبت کردیم. در فضای سینمای ما که تنوع ژانر و کارگردانی و فیلمنامه وجود ندارد، وجود این موضوع در فیلمهای کوتاه واقعا قابل ستایش است. فیلم برای سال ۹۵ است. من تا کنون این فیلم را ندیده بودم و وقتی آن را دیدم احساس کردم یک کار جدید میبینم. این واقعا مهم است که فیلم فانتزی بسازید که بیگانه با فضا نیست و هنوز هم نو و تازه باشد. من حسرت به دل ماندن که فیلم ببینم که همه آن دیالوگ نباشد. این فیلم و بخش عمده مفهوم آن در فضا سازی به وجود آمده است. کمک گرفتن از جلوههای ویژه هم ظریف و درست است. کار به شدت همگن است و میتواند خیلی خوب منطق خود را حفظ کند. فیلم یک شخصیت درون گرا دارد و قصه گویی کمدی است. اما در این فیلم کمی تراژیک میشود. برای فهمیدم درونیات یک شخص درون گرا چه کار میشود کرد. اولین راه نریشن است. نریشن در این فیلم اندازه است، اما نکته مهم این است که این نریشن با استفاده از ابزار گرافیکی ما را به دنیای درونی شخصیت نزدیک میکند. این شیوه بیان درونیات را خیلی خوب به تصویر میکشد و قابل باور است. فیلم در مورد مرگ است. کارگردان میتوان با مرگ شوخی کند، ولی بدون این که آن را سخره بگیرد.
عاطفه محرابی هم در ادامه افزود: فکر میکنم استفاده از نریشن راه رفتن روی تیغ است. ممکن است زیاده گو باشد. در فیلم ما نریشن یکی از ارکانهای اصلی فیلم بود و من روی آن خیلی وقت گذاشتم و آن را روتوش کردم و خوشحالم که به اندازه بوده است. برای من خیلی لذت بخش است که از ساخت فیلم میگذرد و میبینم هرچه خواسته ام قابل درک شده است. برای تمام اتفاقات در فیلم فکر شده است و این برای من جای خوشحالی دارد. شرایط ساخت فیلم کوتاه خیلی سخت شده است و این برای من کمی دلسردی آورده است. به لحاظ اقتصادی ساخت فیلم کوتاه واقعا سخت شده است. برای من اوضاع کمی سختتر است، چون خیلی به دنبال کار رئالیستی نیستم و این هزینه کار را بالا میبرد. در این فیلم تصمیم نداشتم کمدی باشد، ما نمیخواستیم به شخصیت بخندیم و سعی کردم بیشتر کمدی موقعیت بسازیم تا بخواهیم چیزی را خنده دار نشان دهیم. سعی کردیم از چیزهایی استفاده کنیم که برای همه مردم آشناست.
گفتنی است میز نقد این هفته برنامه به نقد و بررسی فیلم سینمایی گیلدا ساخته کیوان علی محمدی و امید بنکدار پرداخت.