قتل ساموئل پتی به دست یک نوجوان چچنی به نام عبدالله یزیدویچ آزنوروف می‌توانست اقدامی تروریستی باشد که مثل دیگر اقدام‌های تروریستی پیش از این محکوم شود بدون اینکه تبعات خاص و گسترده‌ای را به دنبال داشته باشد، اما چنین نشد. سخنان خام‌اندیشانه امانوئل ماکرون رئیس‌جمهور فرانسه در مورد این اتفاق و به خصوص موضع اسلام‌هراسانه او نمی‌توانست بدون پیامد‌هایی از سوی جامعه اسلامی باشد و حالا ادامه این پیامد‌ها چنان تشدید شده که امکان دارد فرانسه را به طور کامل در مقابل کشور‌های اسلامی قرار بدهد. چنان که پیدا است ماکرون نه تنها قصد عقب‌نشینی از موضعش ندارد بلکه قصد او پافشاری بر این موضع است و اینجا است که می‌توان پرسید قصد و غرض او در واقعیت امر دفاع از آزادی بیان است یا اینکه می‌خواهد از این جریان برای تقویت جایگاه سیاسی‌اش بهره‌برداری کند تا اندوخته‌ای برای انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در ۲۰۲۲ داشته باشد.
خام‌اندیشی ماکرون این نبود که قتل ساموئل پتی را به عنوان اقدامی تروریستی محکوم کرد یا اینکه علیه افراط‌گرایی حرف زد بلکه خام‌اندیشی او این بود که از چاپ و انتشار کاریکاتور موهن مجله شارلی ابدو حمایت صریح کرد و قول داد که کشورش هیچ‌گاه از حمایت کاریکاتور و طراحان آن دست نخواهد کشید. حمایت رئیس‌جمهور فرانسه از چاپ کاریکاتور‌های موهن از پیامبر اسلام چیزی بود که حتی بعد از حمله به مجله شارلی ابدو در ژانویه ۲۰۱۵ هم دیده نشد و رئیس‌جمهور پیشین فرانسه فرانسوا اولاند حمله به آن دفتر را محکوم کرد، اما از ادامه چاپ کاریکاتور‌های موهن حمایت نکرد. حمایت از این اقدام موهن و اسلام‌هراسانه از سوی ماکرون است که باعث واکنش جامعه اسلامی شده که تنها محدود به سطح سیاسی نیست و حالا کالا‌های فرانسوی هم در فروشگاه‌های کشور‌های اسلامی هدف تحریم قرار گرفته‌اند و قفسه‌های این فروشگاه‌ها از کالا‌های فرانسوی خالی می‌شود. تحریم کالا‌های فرانسوی باعث نگرانی پاریس شده و وزارت خارجه فرانسه یک شنبه گذشته بیانیه‌ای صادر کرده و از کشور‌های اسلامی خواسته ممنوعیت وضع شده بر کالا‌های فرانسوی را متوقف کنند. روشن است که نگرانی پاریس بابت از دست دادن بازار پرسود کشور‌های اسلامی است، اما باید گفت که این نگرانی شخص ماکرون نیست بلکه او بیش از هر چیز نگران آینده سیاسی خود است.
بیش از دو سوم ریاست جمهوری ماکرون سپری شده و او نه تنها در این مدت نتوانسته دستاوردی موجه داشته باشد تا از آن برای پیروزی مجددش در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۲ استفاده کند بلکه کارنامه او پر است از ناکامی‌ها و حتی خشونت‌های خیابانی مستمر. اعتراضات طولانی‌مدت جلیقه زرد‌ها یک نمونه روشن از ناکامی ماکرون در عرصه سیاست داخلی است و در عرصه سیاست خارجی هم سعی کرد مسائل حساسی مثل وضعیت ناتو، بحران حوزه یورو، خشونت‌ها در آفریقا و مقابله با یکجانبه‌گرایی امریکا خودی نشان بدهد و حتی به طور مستقیم در مسائل داخلی لبنان بعد از انفجار بیروت دخالت کرد، اما تمام این تلاش‌ها به جایی نرسید و او نتوانست از آن‌ها نتیجه مشخصی به دست بیارود. انتخابات شهرداری‌های فرانسه در ماه ژوئن با شکست ماکرون و حزبش (جمهوری به پیش) و پیروزی احزاب مخالف سبز‌ها و ائتلاف چپ‌های فرانسه رقم خورد و آن‌ها توانستند شهرداری‌های شهر‌های بزرگ از جمله لیون، استراسبورگ و بسانسون را از آن خود کنند. آن انتخابات به عنوان همه‌پرسی در مورد عملکرد دولت ماکرون شناخته می‌شد و نتیجه‌اش نشان داد که شهروندان فرانسه از او رویگردان شده‌اند. به این ترتیب، ماکرون وضعیتی مناسب برای انتخابات ریاست جمهوری آینده ندارد و به نظر می‌رسد که با تبلیغ اسلامهراسی به فکر تغییر زمین بازی افتاده است. این تغییر زمین بازی با توجه به حضور قابل‌توجه مارین لوپن از حزب جبهه ملی فرانسه قابل توجه است چرا که گفته می‌شود خانم لوپن رقیب اصلی ماکرون خواهد بود. اسلامهراسی و مهاجرستیزی از شعار‌های مهم خانم لوپن و حزب او بوده و به نظر می‌رسد که ماکرون با استفاده ابزاری از قتل ساموئل پتی و حمایت از شارلی ابدو و کاریکاتورهایش به دنبال این است که شعار‌های اصلی لوپن را از دست او خارج کند تا بتواند آرای راست افراطی را هم به دست بیاورد. در این صورت، ماکرون به جای نگرانی از آزادی بیان یا حملات تروریستی بیشتر نگران آینده سیاسی خودش است و خام‌اندیشانه به این فکر افتاده تا با استفاده ابزاری از اسلامهراسی و مهاجرستیزی دستمایه‌ای برای انتخابات آینده فراهم کند، اما با توجه به نتایج انتخابات شهرداری‌ها باید گفت که این تغییر زمین بازی عاقبتی برای او نخواهد داشت و تنها باعث تقویت موضع راستگرا‌های افراطی مثل لوپن خواهد شد.
