سرویس ورزشی جوان آنلاین: پرسپولیس اوایل هفته گذشته برای چهارمین بار متوالی جام قهرمانی لیگ برتر را بالای سر برد تا با کسب شش قهرمانی در لیگ برتر، پر افتخارترین تیم فوتبال ایران نام گیرد؛ موفقیتی که بدون تردید نتیجه یک تصمیم سرنوشتساز بود. تصمیمی که ۱۹۴۷روز پیش (پنج سال و سه ماه و۲۱روز پیش) گرفته شد، اما بیشک آن زمان کمتر کسی تصورش را میکرد که نتیجه این تصمیم شروع عصری تازه در پرسپولیس و موفقیتی پنج ساله با قهرمانیهای متعدد باشد.
تصمیم سرنوشتساز
هفت سال ناکامی پرسپولیس در کسب عنوان قهرمانی نژاد فلاح، قائم مقام وقت پرسپولیس را برآن داشت تا اواخر سال ۹۳ باب مذاکره با برانکو را باز کند و از آنجایی که نتایج ضعیف پرسپولیس نارضایتی هواداران را به دنبال داشت و درخشان صدای این نارضایتی را از روی سکوها میشنید پیشنهاد استعفای باشگاه را پذیرفت تا راه برای برانکو و شروع عصری تازه در پرسپولیس باز شود. برانکو با قراردادی یکسال و دو ماهه هدایت پرسپولیس را از ۱۷فروردین ۹۴ و چند بازی باقیمانده از لیگ چهاردهم به عهده گرفت و آنطور که قائم مقام وقت پرسپولیس بعدها اعتراف کرده بود تصورش را هم نمیکرد که حضور این مربی کروات در پرسپولیس طولانی شود، اما یک تصمیم درست سرنوشت این تیم را تغییر و سرخپوشان را در مسیر موفقیت قرار داد.
رکورد ۵ ساله
پرسپولیس اگر چه نخستین قهرمان لیگ حرفهای ایران بود، اما هفت سال زمان برد تا ضربه سر سپهر حیدری در دقیقه ۶+۹۰ بازی با سپاهان در لیگ هفتم با وجود کسر شش امتیاز از سوی فیفا، دومین قهرمانی این تیم در لیگ برتر را رقم بزند. موفقیتی که هشت سال بعد از حضور قطبی روی نیمکت سرخپوشان روند آن آغاز شد و طی پنج سال رکورد قابل توجهی را با کسب یک نایبقهرمانی و چهار قهرمانی در لیگ برتر، یک قهرمانی در جام حذفی، یک نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا و دو قهرمانی در سوپرجام به ثبت رساند که البته آخرین قهرمانی آن در لیگ به نام یحیی گلمحمدی نوشته شد. هرچند بدون تردید میراث برانکو و کالدرون آرژانتینی بود که توسط یحیی به نتیجه رسید.
نقش کمرنگ مدیریت در موفقیت
روند موفقیتآمیز پرسپولیس در پنج سال گذشته، اما بدون حاشیه هم نبود و سرخپوشان مشکلات بسیاری را در این مسیر متحمل شدند که عمده آن مشکلات مدیریتی بود که ثابت میکرد در این مسیر اگر تصمیم بجا و درست نژاد فلاح و مدیریت حاشیهها توسط گرشاسبی را در نظر نگیریم، مدیریت پرسپولیس در زمان طاهری، عرب و انصاریفرد نه فقط نقش قابل توجهی در موفقیتهای رقم خورده نداشته که این تیم را در مسیر موفقیت به چالش کشیدهاست که از جمله آن میتوان به فاجعهای اشاره کرد که بیکفایتی مدیریتی طاهری برای این تیم رقم زد و پرسپولیس را از دو پنجره نقل و انتقالات محروم کرد و همچنین فراری دادن مربیان موفقی، چون برانکو و کالدرون. اگرچه توانمندیهای یحیی و ادامه راه برانکو و کالدرون اجازه نداد نوار موفقیتهای سرخپوشان به واسطه بیکفایتیهای مدیریتی پاره شود و چهارمین جام متوالی را نیز برای پرسپولیس به ارمغان آورد.
محرومیتی بیسابقه!
نایب قهرمانی در لیگ پانزدهم با تفاضل گل کمتر برانکو را به ادامه حضورش در پرسپولیس ترغیب کرد. هرچند آن زمان مرد کروات نیمکت پرسپولیس تصورش را هم نمیکرد بیکفایتی مدیریتی طاهری چه چالشی را قرار است پیشروی او و تیمش قرار دهد. بعد از نخستین سال حضور برانکو روی نیمکت پرسپولیس، طارمی راهی ریزه اسپور شد، اما یک هفته بعد از عقد قرارداد با این تیم ترکیهای به پرسپولیس برگشت. طارمی مدعی بود با باشگاه ترکیهای نه قرارداد که تفاهمنامه امضا کرده است و طاهری نیز طی اقدامی عجیب به جای ۸تیر ۹۸تاریخ قرارداد این بازیکن را برای۳۰خرداد ۱۳۹۵یعنی حدوداً ۱۰روز قبل از امضای قرارداد طارمی با باشگاه ریزه اسپور تنظیم کرد. مسئلهای که در پی شکایت باشگاه ترکیهای، یکی از سنگینترین احکام انضباطی فیفا در پرسپولیس را به دنبال داشت. فیفا که به اصل بودن قرارداد پرسپولیس با طارمی شک کرده بود این باشگاه را به دلیل «عدم صداقت» از دو پنجره نقل و انتقالات محروم کرد تا دست برانکو به خاطر سندسازیهای طاهری در پوست گردو بماند!
قهرمانی که به باد رفت
برانکو با وجود محروم بودن از دو پنجره نقل و انتقالات و جدایی برخی چهرههای تیم در چنین شرایط سختی توانست به مسیر موفقی که در پیش گرفته بود ادامه دهد، اما بدون شک قهرمانی در آسیا قربانی بیکفایتی مدیریتی طاهری شد، چراکه تیم برانکو در کمال شایستگی به فینال این رقابتها راه یافت، اما در این مرحله برابر کاشیما به راستی دستش بسته بود و بیمهره بودن تیم برانکو مهمترین عامل از دست رفتن قهرمانی بود. بعدها نژاد فلاح گفته بود: «خود برانکو خواست در قراردادش گنجانده شود که پرسپولیس قهرمان آسیا شود و دیدید او تیم را با تمام کمبودها و دو پنجره بسته نقلوانتقالات تا فینال آسیا پیش برد تا نشان دهد چقدر کارش را بلد است.» صد البته که برانکو معمار پرسپولیس بود و این تیم را در طول زمان حضورش با کمترین تغییر و حفظ اسکلت که البته اجبار هم در آن نقش داشت به جایگاه قابل قبولی رسانده بود، اما در بازی فینال لیگ قهرمانان کاری از برانکو با دستان خالی برنمیآمد.
جام به عصا به دستان نرسید
محمد انصاری با پارگی رباط صلیبی در جریان دیدار فینال لیگ قهرمانان آسیا مواجه شد. کابوس تیم برانکو نیز در این بازی دریافت گل از کاشیما بود. پرسپولیس در زدن گل بیتاب بود، اما به وقت حمله دست به عصا بود تا مبادا اسیر ضدحملات تند و تیز و برق آسای حریف ژاپنی شود. خصوصاً که سرخپوشان ابزاری برای حملات از کنارهها نداشتند و مصدومیتها و محرومیتهایی که باشگاه آن را خیریت میخواند اجازه نداد برانکو و شاگردانش که تا یک قدمی قله رفته بودند موفق به صعود شوند و جام قهرمانی آسیا را بالای سر ببرند تا یکی از عکسهای ماندگار رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا عکس انصاری باشد که با عصا برای گرفتن مدال نقره رفت تا نشان دهد که پرسپولیس با دست خالی همه کاری کرد، اما دست آخر مقهور بیکفایتی مدیریتی شد و از کسب جام باز ماند.
استفاده از تمام ظرفیتها
یکی از مهمترین عوامل موفقیت پرسپولیس در پنج سال گذشته که با یک نایب قهرمانی و چهار قهرمانی متوالی همراه بود بدون شک استفاده از تمام ظرفیتهای تیم بود. اگر چه محرومیت از دو پنجره نقل و انتقالات و جدایی برخی ستارهها در حساسترین مقطع دست کادر فنی پرسپولیس را در پوست گردو قرار داد، اما برانکو و سپس کالدرون و یحیی به استفاده از تمام ظرفیتهای تیم اعتقاد داشتند. بازیکنان جوانی، چون آدام همتی، مهدی عبدی، روستایی و... نفراتی بودند که به رغم داشتن تجربه کم در کنار بازیکنان باتجربه تیم توانستند پرسپولیس را در طی کردن مسیری سخت، اما موفقیتآمیز همراهی کنند. در واقع پرسپولیس اگر چه یک جام با ارزش را در آسیا به واسطه محروم بودن از نقل و انتقالات از دست داد، اما توانست با تکیه بر داشتههای خود و بازیکنان جوانش موفقیتی قابل توجه را رقم بزند و درحالی چهار جام قهرمانی را از آن خود کند که بارها با نیمکتی خالی یا بسیار جوان و کم تجربه مواجه بود. اما شاگردان برانکو، کالدرون و سپس یحیی در تمام این پنج سال با تمام وجود برای پرسپولیس کار کردند که نمونه آن حضور کمال کامیابینیا با کتف مصدوم در میدان بود که نشان از همبستگی و اتحاد کادر فنی با بازیکنان تیم داشت.
مدیریت حاشیه
علاوه بر آن مدیریت حاشیهها توسط کادر فنی و هر سه مربی که در این مدت هدایت نیمکت پرسپولیس را به عهده داشتند توانست مانع از انحراف سرخپوشان از مسیری که در پیش داشتند شود. با وجود آنکه مدیریت باشگاه و مشکلات مالی بارها و بارها دردسرساز شد و حاشیههای بسیاری را رقم زد، اما نه برانکو، نه کالدرون و نه حتی یحیای جوان اجازه ندادند این حاشیهها تأثیری روی تمرکز آنها و تیم داشته باشد. این درحالی بود که کالدرون به طور مشخص با مدیریت انصاریفرد مشکل داشت و یحیی نیز آخر کاری طی هشداری جدی گفته بود با این شرایط نمیتواند به کار در پرسپولیس ادامه دهد. هرچند منظور او میتوانست گوشزدی برای سال بعد باشد. در خصوص برانکو نیز کمتر کسی بود که نداند او طی چهار سال حضورش در پرسپولیس همواره از باشگاه طلبکار بود، اما هر بار که بحث مسائل مالی پیش میآمد ترجیح میداد شاگردانش و دیگر اعضای کادر فنی مطالباتشان را دریافت کنند و هرگز تا بعد از جدایی از پرسپولیس باشگاه را در این زمینه تحت فشار قرار نداد و اجازه نداد اینگونه مسائل او را از هدفش که قهرمانی با پرسپولیس بود منحرف کند و به همین دلیل هم بود که موفق به هتتریک قهرمانی با این تیم در لیگ برتر شد.
گام برداشتن در مسیر درست.
اما شاید مهمترین مسئله خصوصاً بعد از جدایی برانکو گام برداشتن کالدرون و یحیی در مسیر درست بود. اگر چه بسیاری بر این باور هستند که قهرمانی در لیگ نوزدهم میراث به جامانده از برانکو است، اما نمیتوان از این مهم چشمپوشی کرد که تیمهای دیگری هم در لیگ بودند که در مسیری موفق گام برداشتند، اما در پی تغییرات کادر فنی از مسیر درست منحرف شدند و این توانایی کالدرون و البته یحیی بود که با مدیریت بحران و حاشیه و همچنین گام برداشتن در مسیر درست مانع از پاره شدن نوار موفقیتهای پرسپولیس شدند تا این تیم با ادامه مسیر موفقیتآمیزی که از لیگ پانزدهم در پیش گرفته بود به چهارمین جام پیدر پی در لیگ برتر دست یابد.