سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: ترس از گمنامی وحشتی است که این روز‌ها گریبان افراد زیادی را گرفته است. وحشتی که به واسطه اتصال به دنیای ملتهب و پر شتاب اینترنت ایجاد شده و هر روز قربانی‌های زیادی می‌گیرد. زمانی مردم از درد تنهایی به ارتباط‌های جمعی که اینترنت یکی از آن بود پناه می‌بردند ولی حالا آن‌قدر گرفتار دنیای رنگارنگ و پر ارتباط مجازی شده‌اند، آن‌قدر برای دیگران زندگی می‌کنند و تمام فضا‌های خصوصی‌شان را با دوستان و مخاطبان مجازی به اشتراک می‌گذارند که دیگر وقتی برای تنها شدن ندارند. این روز‌ها تنهایی حلقه گمشده انسان‌هاست. خیلی از مردم آن‌قدر با دوستان وقت می‌گذارنند که حتی از یک ساعت تنها شدن می‌ترسند. حالا مردم موقع خواب به همه شب بخیر می‌گویند و صبح‌ها با نوازش مجازی ده‌ها کاربر بیدار می‌شوند. حالا کسی تنها نیست و اگر کسی تنها بود باید برای آنلاین نبودن‌ها و عدم مشارکت در اینترنت پاسخ بدهد.
آدم‌های امروزی همه دوست دارند به رسمیت شناخته شوند. به لطف دوربین‌ها و اتصال‌های پر شتاب همه در دایره ارتباط‌ها حضور دارند. دیگر لازم نیست برای امضا گرفتن از فلان بازیگر محبوب یا خواننده مورد علاقه‌ات رویا ببافی. کافی است آدرس صفحه شخصی‌اش را پیدا کنی و وارد صفحه بشوی. هر کسی را که اراده کنی می‌توانی بیابی و با او دوست شوی. در چنین شرایطی اگر کسی بگوید تنهاست و هیچ دوستی ندارد در واقع به شکست خود اعتراف کرده و جالب است که بسیاری از مردم راحت به زبان می‌آورند افسرده هستند، اما هرگز جرئت نمی‌کنند حرفی از تنهایی شان بزنند. تنهایی همیشه تلخ و ترسناک نیست. گاهی می‌تواند باشکوه و پر از خلاقیت باشد. می‌تواند در‌های بسیاری از ناشناخته‌ها را به روی‌مان باز کند.
گاهی تنهایی می‌تواند بهترین پاداش برای خودمان باشد. چه اشکالی دارد اگر در وسط این همه هیاهو و شلوغی زندگی اجتماعی کمی با خودمان خلوت کنیم و در یک جای دنج با خودمان قهوه یا بستنی بخوریم؟ چه اشکالی دارد گاهی با خودمان رفاقت و از نیروی شگفت‌انگیز تنهایی برای تجدید قوا استفاده کنیم؟ چه اشکالی دارد بعضی وقت‌ها بدون اینکه جار و جنجال به پا کنیم و در تور سلفی گیر بیفتیم، تنها باشیم و دیوانگی کنیم؟ تنها باشیم و کودک دورن‌مان را بیرون بیاوریم تا هوایی بخورد.
خودتان را بگذارید جای آدم‌های معروف. آن‌هایی که هر جا بروند مردم آن‌ها را می‌شناسند و باید هزار تا عکس و مصاحبه انجام دهند. این آدم‌ها تنهایی را هر چند برای مدتی کوتاه سرمه می‌کنند و به چشم می‌کشند. دل‌شان می‌خواهد برای خلوت افکارشان جایی بروند که هیچ کسی نیست.
بیایید قدر تنها شدن‌ها را بدانیم و این لذت فراموش شده در قاب تکنولوژی را دوباره احیا کنیم. خیلی‌ها دل‌شان یک لحظه خلوت با خودشان آرزو دارند اما...
