سرویس اقتصادی جوان آنلاین: حمید کارگر، رئیس انجمن علمی فرش ایران و رئیس اسبق مرکز ملی فرش ایران در گفتگو با خبرنگار بازار به تشریح وضعیت بازار داخلی و خارجی فرش، میزان تولید، صادرات و راهکار‌های برون‌رفت از این شرایط پرداخت و گفت: «شوربختانه صادرات فرش دستباف ایران در وضعیت هشدار قرار دارد. بر پایه آمار گمرک جمهوری اسلامی ایران در هشتماه ابتدای سال ۹۸ کمتر از ۵۰ میلیون دلار فرش از کشور ما به بازار‌های هدف صادر شده که کمترین میزان در دهه‌های اخیر است و در واقع در حال رکوردزنی در افت صادرات هستیم.»
او گفت: «پیش از خروج امریکا از برجام و گام‌هایی که ایران برای خروج از برجام برداشته است؛ صادرات فرش روندی صعودی را طی می‌کرد، به‌گونه‌ای‌که از ۲۹۰میلیون دلار در پایان سال ۹۴ به ۳۵۹ میلیون دلار در پایان سال ۹۵ و ۴۲۶ میلیون دلار در پایان سال ۹۶ رسید، اما متأسفانه از سال ۹۷ این روند افزایشی متوقف شد و روندی کاهشی جایگزین آن شد. به‌طوری‌که در پایان سال ۹۷ تنها ۲۳۸ میلیون دلار فرش دستباف از کشورمان صادر شد و امسال نیز با کاهشی شدیدتر رو‌به‌رو هستیم.»
کارگر با بیان اینکه تحریم‌ها تنها عامل افت شدید صادرات فرش نیست، خاطر نشان کرد: «می‌توان پذیرفت که در اثر تحریم بخشی از صادرات فرش ایرانی کاهش یافت، اما این افت شدید از عوامل دیگری هم تأثیر پذیرفته است. خودتحریمی‌ها و سیاست‌های نادرست هم در این میان اثرگذار بوده است. برای نمونه افزایش چشمگیر تعرفه واردات ابریشم و بالا رفتن هزینه‌های تولید از عوامل مؤثر در کاهش صادرات و تولید فرش دستباف ایران بوده است که هم بازار داخلی فرش را تحت‌تأثیر قرار داد و هم بازار‌های خارجی را متأثر ساخت. سیاست‌های متغیر و سختگیرانه در زمینه بازگرداندن ارز حاصل از صادرات و گرفت و گیر‌های گمرکی و بالا رفتن هزینه ارسال فرش‌ها نیز در این کاهش صادراتی نقش داشته است.»
او ادامه داد: «شاید درباره یک عامل بیرونی مانند تحریم نتوانیم کاری کنیم - هرچند در سطح سیاسی و در بستر دیپلماسی عبور از این شرایط راهکار‌هایی دارد-، ولی در زمینه خودتحریمی‌ها و انواع فشار‌هایی که در داخل بر خودمان تحمیل می‌کنیم مانند افزایش نادرست تعرفه ابریشم وارداتی نیاز به سیاستگذاری‌های درستی داریم. بدون تردید امکان اتخاذ تدابیر لازم برای گذر از این مشکل‌ها وجود دارد، اما متأسفانه پیگیری خاصی در این زمینه‌ها به انجام نرسیده است.»
کارگر در پایان خاطر نشان کرد: «با وضع فعلی صفت «ارزآوری» برای فرش در حداقلی‌ترین وضع ممکن قرار گرفته است و شاید دیگر نتوان فرش را به‌عنوان یکی از اقلام مهم صادرات غیرنفتی مطرح کرد. از سوی دیگر اشتغال قابل توجه فرش ایران در سطح کشور به حداقل می‌رسد و وقتی صادرات و فروش داخلی فرش به کمترین میزان برسد، تولید و اشتغال هر دو همزمان آسیب می‌بینند.»
