سرویس ایثار و مقاومت جوان آنلاین: میخواهم خلبان شوم! این پاسخی است که شاید اکثر کودکان ایرانی در قبال سوال میخواهی در آینده چه کاره شوی؟ میدهند و این نشان از جایگاه بلند این مسئولیت در ذهن جامعه ما دارد.
بی‌شکیکی از مهمترین و تاثیرگزارترین بخش دفاع از هر کشوری بر عهده خلبانان نظامی آن کشور است. افرادی که به تنهایی در صحنه نبرد حاضر میشوند و هر ماموریتی که می‌روند، شاید آخرین آن باشد.
در ذهن نگارنده، خلبانان نظامی به مثابه فرماندهانی هستند که برای هر پرواز دل از دنیا می‌بُرند و برای انجام ماموریت خود، دل به آسمان می‌زنند. فرماندهانی که هیچگاه جنگ برای آنان تمامی ندارد و در زمان صلح نیز وظیفه حفاظت و حراست از آسمان کشور را برعهده دارند.
در روز‌های اخیر خبر ناگوار سانحه هوایی جنگنده میگ ۲۹ نیروی هوایی ارتش در ارتفاعات سبلان را شاهد بودیم و شهادت خلبان زبده و فداکار آن سرهنگ محمدرضا رحمانی گواهی بر این مدعاست.
قطعا سابقه درخشان نیروی هوایی ارتش در دفاع مقدس و پس از آن، سبب شده تا محمدرضا رحمانی در سال ۷۳ برای پوشیدن لباس پرواز به استخدام نیروی هوایی درآید و با پشتکار و جدیت، مراحل آموزشی را با موفقیت پشت سر بگذارد و طی سالیان متمادی صد‌ها ماموریت محوله را به بهترین نحو به سرانجام برساند.
پرسنل نیروی هوایی ارتش از روزی که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی با امام خمینی (ره) بیعت کردند و پشت به دوربین بودند همواره در سکوت به دفاع از کشور و انقلاب پرداختند و خلبانانش در گمنامی در مقابل دشمنان سینه سپر کردند و آسمانی شدند.
خلبانان به دلیل وظیفه حساس و خطیری که بر دوش خود دارند، هیچگاه در برابر دوربین‌ها حاضر نمی‌شوند و متاسفانه زمانی مردم با چهره قهرمانان خود آشنا میشوند و چهره آنان در عکس‌ها از حالت ضد نور به صورتی درخشان بدل میگردد که این عزیزان در راه دفاع از آسمان کشور به درجه رفیع شهادت نائل می‌آیند.
همانگونه که در بسیاری از ماموریت‌ها مانند به زمین نشاندن هواپیمای ریگی جنایتکار و امثال آن، نامی از خلبانان عملیات برده نشد، اما آیا کسی هست که نقش آنان را انکار کند؟
همانطور که گفته شد جنگ برای خلبانان نیروی هوایی ارتش تمامی ندارد و آرامش و امنیتی که در آسمان و فضای کشور حاکم است نتیجه آمادگی ۲۴ ساعته تیزپروازان ارتش است، کشوری که در دور تا دور آن، حضور دشمنان و نیرو‌های استکباری ملموس است و با جدیدترین جنگنده‌ها و هواپیما‌ها در اطراف آن پرواز میکنند، اما جرات نزدیک شده به آسمان آن را ندارند.
نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بدلیل شرایط حساس کاری و رصد توسط دشمنان همواره از مظلومیت خاصی میان دیگر نیرو‌های مسلح برخوردار بوده و شاید بسیاری از عملیات‌ها و ماموریت‌های خلبانان آن رسانه‌ای نشود.
از همین روی بیشترین اخبار در مورد این نیرو در زمان سانحه‌های هوایی است که در همه جای دنیا اتفاق می‌افتد؛ و‌ای کاش همتی برای معرفی هر چه بهتر این نیرو و خلبانان دلیرش در فضای فرهنگی کشور شکل بگیرد تا نسل جدید به خوبی با قهرمانانش آشنا شود.
به امید روزی که نام نیروی هوایی ارتش آنچنان که شایسته مجاهدت خلبانانش است در رسانه‌ها مطرح شود نه در زمان سانحه.
