استفاده ابزاری از زنان خصوصاً در بزنگاههای انتخاباتی گویی به یک رویه و عادت ثابت مدعیان اصلاح طلبی تبدیل شده است.
روزنامه آرمان روز گذشته تیتر یک خود را به این سوژه تکراری و درعین حال فریبکارانه اختصاص داد و نوشت: «سرلیستی یک خانم، برگ برنده اصلاحطلبان» است.
سابقه بیش از دو دهه حضور اصلاح طلبان در قدرت به خوبی گویای این واقعیت است که برخلاف اداها و ادعاهای روشنفکرانه، این جریان نه تنها هیچ ارادهای برای بهکارگیری خانمها در مناصب مدیریتی و اجرایی کلان ندارند، بلکه مخالفند. اما چرا همچنان به این زرد نویسیهای تکراری اصرار دارند؟ راز این جنسیت گرایی دروغین را باید در بحران ناکارآمدی اصلاح طلبان جستوجو کرد.
این جریان که همواره و در دولتهای «در اختیار» کارنامهای قابل دفاع برای ارائه به مردم نداشته اند، چارهای پیدا نمیکنند جز اینکه با برجستهسازی برخی مطالبات دستچندم، ضمن اینکه اولویتهای اساسیتر جامعه را جابهجا کنند، پشت ناکامیهای مدیریتی خود پنهان میشوند. البته کسی منکر تواناییهای بانوان در بخشهای مختلف مدیریتی جامعه نیست، اما مطالعه نگاه اصلاح طلبان در مواجهه با این قشر بیش از آنکه واقعی باشد، فریبکارانه و استفاده ابزاری است.