سرويس فرهنگ و هنر جوان آنلاين: آیا باید آموزههای مذهبی- اخلاقی را به طور مستقیم وارد فضای دراماتیک سینما و تلویزیون کرد یا بهتر آن است که با زبان غیرمستقیم، مخاطب را هدف گرفت؟
انسیه شاهحسینی کارگردان با تأکید بر لزوم استفاده از ادبیات تعلیمی در تولید فیلم و سریال به «جوان» گفت: مردم ما حافظ و مولانا را میشناسند ولی متأسفانه در سبد غذایی فرهنگی اثر چندانی از اینها نیست. سینما و تلویزیون باید برای تمام اقشار سنی ما از کودک گرفته تا افراد مسن جامعه برنامه داشته باشند. ما باید طوری برنامه بسازیم که بدون اینکه مخاطب متوجه شود آموزههای قرآن و نهجالبلاغه را به او ارائه کنیم یعنی مخاطب متوجه نشود و فکر نکند که به زور به او چیزی را تحمیل کردهایم.
کارگردان «غروب شد بیا» ادامه داد: میتوانیم فیلمها و سریالهایی تولید کنیم که بدون اینکه مخاطب متوجه شود، عملش قرآنی شود. میتوانیم مفاهیم پندآموز گلستان سعدی را به گونهای کاملاً نهادینه شده در روزگار کنونی، زیربنای تولید فیلم و سریال کنیم. انسیه شاهحسینی خاطرنشان ساخت: ذات هنر چیزی جز دمیدن روح تعهد در انسانها نیست و سینما و تلویزیون نیز فقط و فقط زمانی قدرت ماندگاری بالایی پیدا میکند که همین ذات هنر را همذات خود کند. میتوان فیلمهای متأثر از وقایع اجتماع را به رئالیستیترین شکل ممکن ساخت ولی همین آثار وقتی مانا میشوند که بتوانیم روح تعهد را واردشان کنیم. کارگردان «زیباتر از زندگی» افزود: یک هنر، زمانی الهی است و زمانی توحیدی که به مخاطب آرامش دهد و احساس شخصیت را در او القا کند. اگر نتیجه کار چنین شود هم این دنیا را داریم و هم آن دنیا را ولی خدا نکند که اصالت انسانی خودمان را فراموش کنیم و به دام تقلید از سینما و تلویزیون مادیگرای غرب بیفتیم. انسیه شاهحسینی تأکید کرد: حتی هالیوود هم وقتی میخواهد محصولات اثرگذار بسازد به سمت آموزههایی میرود که اخلاقیات را محترم بشمارد. اگر درآثار برجسته سینمای کلاسیک و نه محصولات بساز بفروش این سالها تأمل کنیم به راحتی اهداف سازندگان برای محترم شمردن مفاهیمی مثل توجه به تهیدستان یا عدالتطلبی و مذموم بودن خیانت و دروغ پی میبریم. گنجینه اعتقادی- ادبی ما ایرانیان هم پر است از کهنالگوهایی که انسانیت را ترویج میکنند.
شاهحسینی اظهار داشت: نگاه صنعتی در تولید محصولات سینمایی- تلویزیونی هیچ منافاتی ندارد با اینکه زیربنای محتوایی درام را برپایه آموزههای اخلاقی خود بگذاریم و تا میتوانیم باید این آموزهها را دریچهای کنیم برای داستانگویی.