سرویس جامعه جوان آنلاین: خلاصه اینکه همراهی مافیای داروی داخلی با تحریمهای خارجی موجبشده تا نگرانیهایی در تأمین برخی داروها شکل بگیرد و دود این ماجرا به چشم بیمارانی برود که دارو برای برخیهایشان از نان شب هم واجبتر است. با تمام اینها وقتی ردپای داروهای کمیاب در داروخانهها و شبکه توزیع رسمی دارو را در بازار سیاه دارویی پیدا میکنید، بیشتر دستمان میآید سهم مافیای داخلی دارو در خالی شدن سبد بیماران از تحریمها بیشتر نباشد، کمتر نیست!
حاشیههای پررنگتر از متن سازمان غذا و دارو در ماههای اخیر هر چند موجب شد تا صدای کمبودهای دارویی و چالشهای بیماران به خصوص بیماران خاص کمتر شنیده شود، اما حالا با فروکشکردن اخبار مرتبط با فسادهای رخ داده در شاهرگ حیاتی تأمین داروی کشور، میتوان صدای برخی کمبودها را به شکل واضحتری شنید، به گونهای که علی فرجی رئیس سازمان تدارکات پزشکی هلالاحمر از بروز مشکل در کارخانههای تولید دارو به دلیل نداشتن مواد اولیه دارویی خبر میدهد. وی تأکید میکند: «به دلیل امکانپذیر نبودن انتقال ارز و اختلال در تبادلات بانکی، مدتهاست قادر به واردات مواد اولیه تولید دارو نیستیم و این موضوع نیز تولید برخی داروها را دچار مشکل و حتی متوقف کرده است.» ایرج حریرچی معاون کل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی هم با تأکید بر اینکه برخی شرکتهای دارویی امریکایی و اروپایی صراحتاً از تحویل دارو به ایران خودداری میکنند، تصریح میکند: «چندین برابر ارزش ارز بابت انتقال آن برای تهیه دارو هزینه میکنیم.»
تحریم غیرمستقیم بیماران ایرانی!
طبق قواعد کنوانسیونهای بینالمللی دارو در فهرست تحریمها قرار نمیگیرد، اما وقتی مکانیسم خرید دارو یا مواد اولیه دارویی از سایر کشورها را بدانیم، بهتر متوجه میشویم تحریم نبودن دارو در این کنوانسیون تنها برای دنیای غرب مصرف رسانهای دارد. معاون کل وزارت بهداشت درباره این مکانیسم میگوید: «مهمترین فشاری که نظام درمانی ایران، به علت تحریمها و دشمنیهای خارجی متحمل شده است، محدودیت انتقال ارز است. ما برای انتقال ارز و خرید کالاهای مورد نظر نیازمند مراودات بانکی هستیم. ما نیاز داریم برای خرید از شرکتهای خارجی این ارز را برای فروشندگان جابهجا کنیم و امریکاییها این راه را مسدود کردهاند.»
همه معاملات نیاز به تبادلات بانکی دارد، اما محدودیت ایران برای این تبادلات بانکی موجب شده است تا هزینههای مازادی برای انتقال ارز به کشور تحمیل شود تا جایی که معاون کل وزارت بهداشت تأکید میکند: «ما گاهی مجبور هستیم، چندین برابر ارزش پول را هزینه کنیم تا بتوانیم پول را منتقل کنیم، در حالی که این هزینههای مازاد برای اموراتی است که پیشتر رایگان بودند و هزینه آنها صفر بود.»
محدودیتهای تحریم برای دارو و درمان بیماران ایرانی به بسته بودن مسیر انتقال ارز و مراودات بانکی محدود نمیشود. آنطور که حریرچی میگوید، برخی شرکتهای امریکایی و اروپایی صراحتاً از تحویل دارو و تجهیزات پزشکی به ایران خودداری میکنند.
توقف کارخانههای داروسازی ایرانی
شاید در نگاه نخست حمایت از تولید داخل برای مقابله با چالشهای دارویی که غرب و امریکا به کشور تحمیل کردهاند، بهترین راهکار به نظر برسد. اما واقعیت تلخ دیگری وجود دارد و آن این است که حدود ۴۰ درصد از داروهای تولید داخل برای ادامه حیات خط تولیدشان نیازمند مواد اولیه خارجی هستند. عباس کبریاییزاده، نایب رئیس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی در این زمینه با تأکید بر اینکه صنعت هیچ کشوری نمیتواند ادعا کند که به صنایع سایر کشورهای دنیا وابسته نیست، میافزاید: «صنعت داروسازی ما هم از نظر تأمین ماده اولیه دارویی و ماشین آلات وابسته به دنیاست، اما آنچه که مسلم بوده شعار فریبکارانه آقای ترامپ در مورد تحریم داروست. ترامپ اظهار کرده است که سیستمهای بانکی در حوزه سلامت و کالاهای سلامت تحریم نیست، اما این یک دروغ بزرگ است. شرکتهای داروسازی برای تأمین کوچکترین جز تولید دارو دچار مشکل هستند.»
حالا به گفته رئیس سازمان تدارکات پزشکی جمعیت هلال احمر متأسفانه به دلیل مشکلات انتقال ارز و در واردات و تهیه مواد اولیه خارجی دارو با مشکل روبهرو هستیم و نبود مواد اولیه چرخش چرخ برخی کارخانههای داروسازی را متوقف کرده است.
وعده یکدهمی تولید داروی داخلی
وی یک راهکار پیشنهادی هم برای حل بخشی از چالشهای پیش رو دارد و میگوید: «در حال حاضر ما به وزارت بهداشت به عنوان یک نهاد بینالمللی پیشنهاد کمک در واردات مواد اولیه دارو را دادهایم و در این زمینه اعلام آمادگی کردهایم و آنها نیز در حال بررسی پیشنهاد ما هستند، اما هنوز پاسخی دریافت نکردهایم.»
با تمام این مشکلات سعید نمکی وزیر بهداشت تصریح میکند: «اجازه نمیدهیم تا مافیای دارو مشکلی در زمینه تولید داخلی کشور ایجاد کنند.» وی با بیان اینکه در حمایت از صنعت داروی کشور ترمز ورود دارو با چند برابر قیمت به کشور را میکشیم، وعده میدهد: «سازوکاری را اتخاذ میکنیم که دارو با یک دهم قیمت در داخل کشور تولید شود.»