گفتوگوی محمدرضا شجریان با صدای آمریکا فارغ از سخنانی که در آن شد، به این دلیل تعجببرانگیز است که در روزهای اخیر ما شاهد جنجالهای بسیاری درباره انتشار گفتوگویی از او در یکی از روزنامههای داخلی بودیم. انتشار سریع تکذیبیه از سوی وب سایت شرکت وابسته به شجریان، مستمسک جنجالسازی بسیاری از رسانههای داخلی و خارجی شد و این روزنامه را متهم به انتشار یک گفتوگوی خیالی کردند. پیش از آن نیز زمانی که سرودی از ایشان به پاس حضور بیسابقه چندین میلیونی مردم ایران در انتخابات ریاستجمهوری از صدا و سیما پخش میشد، آقای شجریان در نامهای خواستار عدم پخش اثر خود شد.
با همه این احوال، اکنون گفتوگوی تصویری شجریان با صدای آمریکا این سوال را در ذهن متبادر میکند که آقای شجریان در آخرین تصنیف خود که از طریق اینترنت و به صورت رایگان منتشر شده است فریاد میزند: « برادر! گر که می خوانی مرا، بنشین برادروار...» پس چرا با رسانهای که به حمایت و بودجه دشمن قسم خورده این مردم و سازمان جاسوسی اش سیا چرخ اموراتش را میگذراند، همکلام میشود؟
آیا پخش صدای ایشان از رادیویی که سردمدار اغتشاشات است حرکتی مردمی است و اصولا با کدام مجوز چنین حرکتی صورت می گیرد؟ از سویی دیگر موضع گیری سیاسی استاد هم به کرات نقد شده است و مقایسه رفتار او در مواقعی که خون جوانان این مرز و بوم توسط دیو صفتان ستم شاهی به زمین ریخته شده با موضع گیریش در طی اغتشاشات اخیر تهران داستانی مجزا است.
حتی همنشینی با رادیویی که وابسته به دولتی است که نه تنها در قبال ظلم صدامیان در دوره جنگ تحمیلی و یا رفتار تروریستی منافقین در دوران بعد از انقلاب و کشتار ددمنشانه مردم فلسطین و لبنان توسط رژیم صهیونیستی سکوت اختیار کرد بلکه بزرگترین حامی ایشان هم بوده است چیست؟ به هر حال به نظر می رسد که بهتر است این هنرمند سازش را علیه مردم و وطنش کوک نکرده و خود نیز به ساز دشمنان این مرز و بوم نرقصد.