بی تدبیری و کم‌کاری در بدنه مدیریتی دولت در حوزه اقتصاد غیر قابل کتمان است. اگر چنین نبود شورای عالی هماهنگی سران سه قوه ایجاد نمی‌شد که در آن وظایف بانک مرکزی در دخالت بازار ارز به وی تحکم شود یا مقابله با احتکار دستور‌العمل شود یا سبد‌های حمایتی همچنان در جلسه سران سه قوه چکش‌کاری شود.
علاوه بر این به نظر می‌آید رخوت کابینه اقتصادی و نبود افراد مورد اعتماد رئیس‌جمهور به حدی مشهود است که صادقی نماینده مجلس از جابه‌جایی شریعتمداری از یک وزارتخانه به وزارتخانه دیگر داده و گفته که او از وزارتخانه‌ای که سال‌ها بر مسند آن نشسته قرار است بر مسند وزارتخانه‌ای دیگر بنشیند!
سؤال اساسی این است که اکنون که جهان همراهی قبلی را با تحریم‌های یکجانبه امریکایی ندارد و می‌توان مشکلات را در داخل با شرایط بهتری رفع و رجوع کرد، اگر مردان اقتصادی از صندلی و محیط کار خود خسته شده‌اند و آن را تکراری می‌بینند؛ چرا باید مردم تاوان مدیریت‌های رفاقتی را بپردازند و تجارب جدید مردان خسته کابینه را به جان بخرند. باید قبول کرد که در هیئت حاکمه اقتصادی این دولت افرادی خسته و بی‌تمایل به سمت‌های تکراری (که هریک حداقل دو دره بر روی صندلی وزارت نشسته‌اند) قرار گرفته که قادر به تمرکز و ارائه راه‌حل روی حیطه مدیریتی خود نیستند.
در مثالی دیگر نگاهی به مطلب و اظهار‌نظر‌های چند ماهه اخیر دکتر آخوندی وزیر راه و شهرسازی به خوبی می‌توان چنین استنباط کرد که جذابیت تونل، راه و شهرسازی برای شخص وزیر فعلی از بین رفته و دیگر تمایلی به مراودات با سازمان نظام مهندسی ندارد.
از این رو همواره سعی کرده تا در قالب نگاهی کلان و در حکم مشاور ارشد اقتصادی رئیس‌جمهوری به اظهارات غیر مرتبط با حوزه خود پرداخته و از خود نظریه‌های اقتصادی در حوزه پولی، مالی و کلان متصاعد کند و بر قبر «مارکس» لگد پراکنی و تأکید کند که «من آنم که فون هایک و فریدمن بود پهلوان»! در حالی که بنا بر متون ادبی ایرانی‌ها «دو صد گفته چو نیم کردار نیست!»
محض یاد‌آوری رئیس‌جمهوری محترم اگر رسانه‌های همسو و منتقد متقاضی تغییر کابینه بودند، قطعاً منظورشان جابه‌جایی سمت‌هایی که صاحبانشان از آن‌ها خسته شده‌اند، نبوده! بلکه منظور دمیدن خون تازه به بیماری است که باید را در لحظه دشوار کنونی‌دارای واکنش بهتر و سریع‌تری داشته باشد.
به عبارت بهتر وقتی کرباسیان از کابینه حذف شد، مردم امیدوار بودند که کابینه خود را برای شرایط جنگی آماده می‌کند و کابینه از افراد ویترینی تسویه و نیرو‌های تازه نفس به میدان می‌آیند وگرنه اگر قرار است شریعتمداری با آن سناریوی استعفای عجیب و غریب به وزارت کار برود، بهتر است آخوندی هم که از بازدید سوراخ شدن تونل آزاد‌راه تهران – شمال آمده به وزارت اقتصاد و دارایی برود و در آنجا لا‌اقل نظریه‌های خود را رسانه‌ای کند که تناسبی حداقلی در این باره دارد!
همین طور هم میشود .... 
