300ميليون دندان پوسيده آماري است كه عضو كميته سلامت دهان انجمن دندانپزشكان ايران از وضعيت سلامت دهان و دندان در كشور ارائه كرده است. اين آمار وقتي قابل تأمل‌تر مي‌شود كه بدانيم شاخص DMFT ميانگين دندان‌هاي پوسيده، كشيده شده در اثر پوسيدگي و پر شده در جمعيت زير 12 سال يكي از معيارهاي عدالت در سلامت و از نشانه‌هاي توسعه يافتگي جوامع است.
پيش از اين نيز ايرج حريرچي، سخنگوي وزارت بهداشت درباره وضعيت سلامت دهان و دندان گفته بود: تمام افراد بالغ ايران بالاي 12 دندان كشيده شده يا پوسيده يا قبلاً پر شده دارند و اين ناشي از اين است كه زماني كه بايد اقدامات پيشگيرانه مي‌كرديم، انجام نداديم. همين كوتاهي در پيشگيري و هزينه‌هاي سرسام‌آور درمان هم موجب شده تا بيش از 2 ميليون دندان تنها در مراكز دانشگاهي كشيده شود.
اوضاع سلامت دندان‌ها از اين رو با عدالت در سلامت ارتباط مستقيم دارد كه بيانگر ميزان دسترسي به خدمات بهداشتي و درماني است. جاي ترديد نيست كه بخش مهمي از اين ماجرا به مسائله فرهنگي و مهجور بودن هميشگي فرهنگ پيشگيري در ميان مردم ما باز‌مي‌گردد. آنطور كه سيد‌جلال پورهاشمي، عضو كميته سلامت دهان انجمن دندانپزشكان ايران مي‌گويد: شاخص پوسيدگي دندان در كشور ما در طول 20 سال گذشته نه‌تنها كاهش نداشته، بلكه افزايش نيز داشته است. حدود 40 الي 50 سال گذشته مردم از سلامت دندان بهتري برخوردار بودند، اما متأسفانه آنگونه كه بايد در حوزه پيشگيري از پوسيدگي اقدام نشده است. وي معتقد است: در اين ميان شايد نقش دندانپزشكان براي پيشگيري از پوسيدگي هم پررنگ باشد؛ چراكه برخلاف سوگندي كه دندانپزشكان در دفاع از پايان‌نامه خود براي حفاظت از سلامت دندان‌هاي مردم خورده‌اند، اكنون اغلب دندانپزشكان به جاي فعاليت در حوزه پيشگيري بيشتر به درمان مي‌پردازند. اين متخصص با تأكيد بر نقش پيشگيري مي‌افزايد: برآورد‌ها نشان مي‌دهد ايرانيان 300 ميليون دندان خراب در دهان دارند كه اگر دندانپزشكان شبانه‌روز به درمان بپردازند، بهبودي در سلامت افراد حاصل نمي‌شود. بنابراين ما چاره‌اي جز پيشگيري نداريم، لذا بايد تمام دست‌‌اندركاران سلامت و مردم دست به دست هم دهند و از پوسيدگي پيشگيري كنند.
