اين روزها كه فكر و ذهن همه درگير فوتبال ليگ قهرمانان آسيا و نزديك شدن به رقابت‌هاي جام جهاني روسيه است، بد نيست نيم‌نگاهي هم به بروبچه‌هايي داشته باشيم كه براي بازي‌هاي آسيايي جاكارتا يا المپيك 2020 توكيو آماده مي‌شوند.
اين روزها بسياري از مسئولان بزرگ و كوچك ورزش كشور چشم به راه رسيدن دعوتنامه براي حضور در روسيه و بي‌خيال ورزشكاراني هستند كه با سختي و مشقت فراوان مراحل آماده‌سازي خود را پشت سر مي‌گذارند. اين را مي‌توان از حرف‌هاي ورزشكاراني چون سعيدعلي حسيني، قهرمان وزنه‌برداري كشورمان فهميد، وقتي چند روز قبل لب به انتقاد از سياست‌هاي وزارت ورزش و عدم رسيدگي و توجه به قهرمان و مدال‌آوران گشود.
واقعيت همين است؛ بارها گفته شده و اينقدر تكراري است كه ديگر حوصله همه را سر برده، اما اين تكرارها و اين انتقادها زماني صدايش بلند مي‌شود كه رتبه‌بندي نهايي بازي‌هاي آسيايي اعلام شود، زماني كه اين‌بار حتي نتوانيم از رتبه پنجم اينچئون 2014 هم دفاع كنيم، چه برسد به اينكه به فكر عنوان چهارمي گوانگژو باشيم.
اين روزها بسياري از آقايان به دنبال بستن چمدان هستند، بالاخره اندونزي هم جاهاي ديدني زيادي دارد كه خيلي از آنها نرفته‌اند و نمي‌خواهند حسرت به دل بمانند. تازه بد هم نيست كه وقتي يكي مثل همين سعيدعلي حسيني مدال مي‌گيرد و روي سكو مي‌رود كنارش باشند و عكسي هم به يادگاري و براي ثبت در تاريخ بيندازند.
اين روزها بچه‌هايي كه بايد عازم جاكارتا شوند و براي كسب سهميه المپيك 2020 تلاش كنند تنهاتر از هميشه هستند. چرا، چون آقايان مسئول تنها حرف ميزنند، حرف ميزنند و برنامه سفر مي‌ريزند، بدون اينكه دغدغه‌اي داشته باشند. حرف ميزنند از اينكه مي‌خواهيم نتايجي تاريخي بگيريم، حرف ميزنند از ورزشي كه هزار و يك مشكل ريز و درشت دارد، اما به‌زعم آقايان جزو برترين‌هاست!
بله جزو برترين‌هاست، چون هيچ جاي دنيا نمي‌توان غيرت و تعصب مثال زدني ورزشكاران اين مرز و بوم را ديد كه حتي با دست خالي، با كمبود امكانات و با زحمت و مشقت زياد مي‌روند و در نابرابرانه‌ترين شرايط در مصاف با حريفان براي ايران كسب مدال و افتخار مي‌كنند و در اين بين آقايان فقط سفر مي‌روند، عكس مي‌گيرند و شعار مي‌دهند. اين روزها همه سرگرم فوتبال هستند، بالاخره جام جهاني نزديك است و قرار است خيلي‌ها براي تفریح به روسيه بروند. چراكه نه، مگر به چيز ديگري هم فكر مي‌كنند؟ مگر مهم است كه مثلاً بچه‌هاي كشتي، ملي‌پوشان وزنه‌برداري، تيراندازان مدال‌آور، دوچرخه‌سواران، بروبچه‌هاي رشته‌هاي رزمي، ژیمناست‌ها و راکت به‌دست‌ها چه مشكلاتي دارند؟!
مهم نيست، اينها با تمام كاستي‌ها و معضلات كارشان را به بهترين شكل ممكن انجام مي‌دهند. رسيدگي باشد يا نباشد، مهم نيست. پول باشد يا نباشد، مهم نيست. حمايت باشد يا نباشد، مهم نيست. روي همين مهم نيست‌هاست كه آقايان با خيال راحت اين روزها به فكر سفر به روسيه هستند و چند وقت ديگر هم در پي بستن چمدان براي رفتن به جاكارتا!
اين اوضاع اين روزهاي ورزشكاران و ورزش ايران است، ورزشي كه اين روزها اميد مردم براي شادي و دلخوشي است، آن هم به واسطه ورزشكاران متعصبي كه به نام ايران افتخارآفريني مي‌كنند، نه به سبب حضور مسئولاني كه تنها به فكر جيب خود، خوشگذراني و مسافرت‌هاي متعددي خارجي هستند.
