چند سال پيش و پس از هديه كردن رياست بر تشكيلات خانه موسيقي به محمدرضا شجريان از سوي برخي بادمجان دور قابچينهاي اين خانه به بهانههاي مختلف سياسي و جناحي، رفتهرفته اهداف پنهان و پيداي نقشآفرينان اين بازي اشكال تازهتري به خود ميگيرد. شجريان، بعد از جريان فتنه امريكايي- اسرائيلي سال 88 با انجام سلسله مصاحبههايي با شبكههاي معاند مانند بيبيسي فارسي و صداي امريكا پرده از چهره انداخت. با خاموش شدن شعلههاي فتنه 88 و انزواي شديد شجريان نزد آحاد مردم جامعه به واسطه اظهارات ضدميهني و مردمياش در مصاحبه با رسانههاي بيگانه، مسئولان خانه موسيقي سعي كردند با زير پا گذاشتن اساسنامه و قرباني كردن حق و حقوق اعضايش شجريان را دوباره در سطح جامعه موسيقي فعال كنند. اختلافات حسين عليزاده با شجريان كه به قول خود عليزاده اختلافات مبنايي بود، پس از امتناع اين استاد موسيقي كشورمان در گرفتن نشان شواليه از وزير فرهنگ و سفير فرانسه در تهران با انتشار نامهاي سرگشاده شكل ديگري به خود گرفت. اعلام عليزاده مبني بر افتخار به سرباز وطنماندنش و سرزنش غيرمستقيم افرادي از جمله شجريان بود كه اين نشان را دريافت كردهاند. پس از اين خانه موسيقي به عنوان حمايتكننده از شجريان در مقابل اين استاد موسيقي و همچنين نسبت به آن دسته از اعضاي خانه موسيقي كه خواهان حقوق و مطالبات صنفي و حرفهايشان بودند، پروژه شكايت از اعضاي منتقد اقدامات غيرصنفي مسئولان خانه موسيقي كليد زده شد. روز گذشته و در پي شکايت خانه موسيقي از منتقدانش، هنرمندان مطرحي چون حسين عليزاده، کيهان کلهر و داريوش طلايي به همراه جمع کثيري از ديگر هنرمندان نام آشناي موسيقي با انتشار بيانيهاي اين اقدام را محکوم کردند. در بخشي از اين بيانيه كه تاکنون به امضاي 500 نفر از موسيقيدانان و دستاندرکاران حوزه موسيقي از نسلهاي مختلف رسيده، آمده است: «جامعه موسيقي ايران در روزهاي اخير، با بهت و حيرت، شاهد رويداد نامبارک و ناپسندي شده است که در طول تاريخ کشور، اگر بيسابقه نباشد، بيشک کمنظير است. در اين رويداد تاريخي، مديران خانه موسيقي به جاي پاسخگويي به شبهاتي که در خصوص عملکردشان مطرح شده است، به شکل غيرمستقيم، با توسل به تنظيم شکايت در محاکم قضايي به خاطر انتقاداتي که از آنها شده است، آشکارا ميکوشند اعضاي اين نهاد مدني را تحت فشار بگذارند تا از پيگيري مطالبات قانوني خود منصرف شوند.»