رسانه‌هاي غربي ادعا مي‌كنند گره سوريه در مونيخ در حال باز شدن است. موضوع مربوط به نشست يك روزه‌اي است كه روز پنج‌شنبه 11فوريه و با حضور وزراي 17 كشور عضو حمايت بين‌المللي سوريه در شهر مونيخ آلمان برگزار شد. سرگئي لاوروف و جان كري، وزراي خارجه روسيه و امريكا به همراه استفان دي ميستورا، نماينده سازمان ملل در امور سوريه بعد از ساعت‌ها بحث و جدل در نشست مطبوعاتي مشترك حاضر شدند تا از بندهاي سه‌گانه مورد توافق بگويند. اين بندها عبارتند از: كمك‌رساني غذايي و دارويي به مناطق تحت محاصره از طريق هوا و زمين، توقف خصومت‌ها كه مذاكرات در اين مورد از شامگاه جمعه 12 فوريه شروع شده و در هفته آينده به دست بيايد، شروع مذاكرات سياسي براي دستيابي به صلح در ژنو بعد از اجرايي شدن دو بند قبل. قرار شده كارگروه مشتركي تشكيل شود كه بر اجراي اين بندها به خصوص بند نخست نظارت داشته باشد كه در وضعيت فعلي اهميت خاصي دارد.
نكته قابل توجه در مورد اين بنده نوعي انعطاف از سوي شركت‌كنندگان در نشست به خصوص از سوي روسيه و امريكاست. در حالي كه امريكا قبل از نشست خواهان برقراري آتش‌بس فوري بود، روسيه با اين پيشنهاد امريكا مخالف بود و در مقابل مي‌خواست آتش‌بس از اول مارس برقرار شود. حالا هم امريكا و هم روسيه از اين مواضع خود انعطاف نشان داده‌اند تا آنكه دست‌كم يك هفته بر سر آتش‌بس و نحوه اجراي آن مذاكراتي انجام شود. اين نتيجه جداي از سه موضوع قابل توجه به دست آمده است. اول اينكه دو گروه داعش و جبهه‌النصره از موضوع آتش‌بس مستثني شده‌اند، به اين معنا كه جنگ و خصومت با اين دو گروه ادامه پيدا مي‌كند و دوم اينكه معلوم نيست جبهه معارضان با توجه به تنوع و تكثر آنها چه موضعي در پيش بگيرند و حتي در صورت موافقت با آتش‌بس به آن پايبند خواهند ماند يا نه. نكته سوم در مورد وضعيت جبهه‌النصره است كه همواره نكته تاريكي در مورد نحوه تقابل با اين گروه را ايجاد كرده است. امريكا اين گروه را به دليل وابستگي صريح آن با القاعده در فهرست گروه‌هاي تروريستي خود قرار داده و به همراه متحدانش آن را در كنار داعش به عنوان هدف اصلي جنگ قرار داده و اين گروه در همين نشست مونيخ هم باز در كنار داعش قرار گرفته تا از مقوله ترك خصومت و آتش‌بس مستثني باشد. با اين وجود، جبهه‌النصره به لحاظ ميداني وضعيت مشخصي مثل داعش ندارد بلكه در پيوند با ديگر گروه‌هاي تروريستي است كه امريكا قصد دارد تحت ترك خصومت و آتش‌بس قرار بگيرند. اين گروه به همراه احرار‌الشام، لواء‌الحق، جيش‌السنه و برخي گروه‌هاي ديگر جبهه‌اي به نام جيش الفتح در يك سال قبل تشكيل داد و با حملات خود استان ادلب سوريه را در سال گذشته ميلادي تحت كنترل خود درآورد. حالا اگر قرار باشد تا اين گروه همانند داعش باز مورد حمله قرار بگيرد، خود به خود استان ادلب و به خصوص حمله به نواحي تحت كنترل اين گروه مي‌تواند در دستور كار ارتش سوريه قرار بگيرد كه از حمايت هوايي روسيه و همراهي نيروهاي مقاومت مردمي برخوردار است، بنابر اين روسيه هنوز و حتي بعد از توافق بر سر آتش‌بس مي‌تواند نواحي جداي از مناطق تحت كنترل داعش را نيز مورد حمله قرار بدهد و بندهاي سه‌گانه نشست مونيخ به معناي تمام شدن حملات هوايي روسيه نخواهد بود. جداي از اين موضوع، روسيه براي انعطاف خود و عقب‌نشيني از پيشنهاد آتش‌بس در اول مارس دلايلي دارد كه ناشي از نتايج به دست آمده از عمليات نصر در مناطق شمالي شهر حلب است. ارتش سوريه به همراه متحدان خود از مقاومت مردمي و حزب‌الله و حملات هوايي روسيه توانست در عمليات نصر2 به اهداف مورد نظر خود حتي بيشتر و زودتر از زمان مورد نظر روسيه برسد و با آزادسازي دو روستاي نبل و الزهراء و پيشروي خط مواصلاتي حلب به سمت شمال و مرز تركيه، در عمل راه ارتباط اصلي گروه‌هاي تروريستي را با تركيه قطع كند كه حتي مي‌توان انتظار داشت در همين روزها، ارتش سوريه اين دستاورد قابل توجه را تثبيت كند تا آنكه وضعيت گروه‌هاي تروريستي در استان حلب به صورت محاصره كامل دربيايد. اين دستاورد قابل توجه و قرار گرفتن حمله به مواضع جبهه‌النصره در ديگر مناطق سوريه به خصوص استان ادلب است كه روسيه را راضي به عقب‌نشيني از پيشنهاد اوليه و قبول بند دوم از نشست مونيخ كرده است. در هر صورت، نشست مونيخ يك گام عملي در راه رسيدن به ساز‌و‌كار سياسي براي حل پرونده سوريه بود، با توجه به اينكه هم نظام سوريه با عمليات نصر2 دست بالا را در روند اين‌ساز و كار دارد و هم اينكه ارتش سوريه هنوز جاي كار براي موفقيت‌هاي نظامي بيشتري دارد.
