کد خبر: 745258
تاریخ انتشار: ۱۵ مهر ۱۳۹۴ - ۲۰:۱۹
تمام گزينه‌هاي روي ميز واليبال
واليبال ايران روزهاي حساسي را پشت سر مي‌گذارد. حالا زمان آن است كه فدراسيون تصميم مهمي را اتخاذ كند.
فریدون حسن
واليبال ايران روزهاي حساسي را پشت سر مي‌گذارد. حالا زمان آن است كه فدراسيون تصميم مهمي را اتخاذ كند. اينكه با ادامه همكاري با كواچ موافقت كند يا اينكه جايگزيني مناسب و در خور تيم ملي واليبال ايران براي او انتخاب كند. كارگروه واليبال اولين جلسه خود را تشكيل داد، جلسه‌اي كه حاصل آن توافق بين بزرگان و كارشناسان واليبال براي تقويت كادر فني و ايجاد برخي تغييرات در آن بود، كواچ هم در صورت پذيرفتن اين تغييرات مي‌تواند به كارش ادامه دهد.
آنچه در اين ميان باعث نگراني است اينكه فدراسيون واليبال پيش از اين و در انتخاب جانشين براي خوليو ولاسكو چندان خوب عمل نكرد و با سپردن هدايت تيم ملي به كواچ كه نه تجربه مربيگري ملي داشت و نه كاريزماي سرمربي قبلي را موجب بروز حاشيه‌هاي زيادي شد كه امروز گريبانگير تيم ملي است.
با توجه به اين تجربه نه چندان موفق انتظار مي‌رود كه فدراسيون واليبال اين‌بار با انتخابي درست، شرايطي را فراهم آورد كه واليبال دوباره به همان نقطه‌ اوجي كه طي چند سال گذشته به آن رسيده بود، دست پيدا كند. در اين راه مطابق معمول گزينه‌هاي زيادي مطرح مي‌شود.
اولين گزينه خود كواچ است كه مي‌تواند با قبول شرايط جديد همچنان در تيم ملي ماندگار شود، البته بر كسي پوشيده نيست كه مشكل كواچ بازيكنان داخل زمين بودند نه آنها كه روي نيمكت كنار دستش مي‌نشستند بنابراين به نظر مي‌رسد كواچ براي ماندن چاره‌اي جز گردن نهادن به تصميم‌هاي فدراسيون و البته كنار آمدن با جوي كه همين حالا نيز در تيم ملي وجود دارد، ندارد؛ نكته‌اي كه بايد ديد، خصوصيات اخلاقي او اجازه پذيرفتن آن را مي‌دهد يا نه.
ديگر گزينه موجود، آندره آناستازي ايتاليايي است، گزينه‌ هميشه مطرح كه تاكنون شرايطش براي حضور در ايران با شرايط ما جور درنيامده اما امروز شرايط تفاوت مي‌كند و شايد فدراسيون اينبار با كوتاه آمدن برابر خواسته‌هاي او هدايت تيم ملي را به او بسپارد به طور حتم واليبال ايران با حضور آناستازي شرايطي مشابه روزهاي اول كار ولاسكو را تجربه خواهد كرد، البته اگر او سرمربي تيم ملي شود.
به غير از كواچ و آناستازي نام‌هاي ديگري چون مك كاچن نيوزيلندي كه سابقه مربيگري امريكا و كسب طلاي المپيك 2008 را در كارنامه دارد؛ خاوير وبر و رائل لوزانوي آرژانتيني كه هر كدام با تيم ملي كشورشان افتخاراتي را كسب كرده‌اند و مائورو بروتو ايتاليايي كه با تيم كشورش برنز المپيك و نقره جهان را در كارنامه دارد در ليست فدراسيون ديده مي‌شوند؛ نام‌هايي كه هر كدام مشكل خاصي براي نشستن روي نيمكت تيم ملي دارند و بعيد به نظر مي‌رسد بتوانند هدايت واليبال ايران را برعهده بگيرند.
در اين ميان تنها يك نام مطرح ديگر باقي مي‌ماند و آن برناردي است. شخصي كه گزينه جدي جايگزيني ولاسكو بود اما نتوانست با فدراسيون واليبال به توافق برسد تا حالا حتي نامش در بين كانديداها هم ديده نشود، هرچند كه او هنوز هم مي‌‌تواند يكي از گزينه‌ها باشد.
آنچه مسلم است اينكه واليبال بايد براي بازگشت به مسير پرافتخاري كه در پيش گرفته بود، تيم ملي را به فردي بسپارد كه هم نام بزرگي داشته باشد و هم به لحاظ فني بتواند پاسخگوي همه باشد، شخصي كه بازيكنان تيم ملي از بزرگ و كوچك  گوش به فرمانش باشند و جرئت اتخاذ تصميم براي او را نداشته باشند.
ادامه حضور كواچ با وجود بازيكنان فعلي چنين شرايطي را ايجاد نمي‌كند و حضور آدمي چون آناستازي هم شايد پاياني باشد بر دوران آقايي برخي بازيكنان؛ در خصوص ساير گزينه‌ها نيز چندان نمي‌توان آينده تيم ملي را پيش‌بيني كرد.
البته مي‌توان از منظري ديگر نيز اين مسئله را مورد بررسي قرار داد، اينكه واليبال ايران به جاي اين همه تغيير و تحول در كادر فني خود امروز نيازمند يك پوست‌اندازي اساسي و تغيير در تركيب تيم ملي است، اتفاقي كه در زمان حضور ولاسكو روي داد و در طول دوران مربيگري او چند بار ديگر هم انجام و تبديل به رمز موفقيت و بزرگي واليبال ايران شد. بدون ترديد بازيكناني كه امروز حرف‌شنوي لازم را ندارند فردا نيز در برابر مربياني همسطح كواچ همين رفتار را تكرار خواهند كرد.
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار