چرا مسئولان ما رسانههاي غربي را تحريم نميكنند؟ دقت كردهايد تا حالا هيچ وزير و وكيل ممالك غربي حاضر به گفتوگو با رسانههاي ما نشدهاند. نخست وزيران و رؤساي جمهورشان كه هيچ. امروز ما در جهان رسانه چندان هم بينام و نشان نيستيم. شبكه جهاني العالم در دنياي عرب و جهان اسلام بسيار شبكه خبري پرمخاطبي است و نيز شبكه پرستيوي در تمام جهان، به ويژه در دنياي انگليسي زبان. يعني اگر حاضر به گفتوگو با شبكههاي ملي ما نيستند،كه جهانياند، مخاطب عام دارند. به راستي چرا آنها تن به گفتوگو با رسانه هاي ما نميدهند؟
به اين سوال در ادامه پاسخ خواهم داد اما قبل از آن بگويم كه برخلاف آنها، مسئولان ما تا دلتان بخواهد پايشان براي گفتوگو با رسانههاي غربي شل است. سابقه گفتوگو با رسانههاي بينام و نشان غربيها را داشتهايم. البته دلايل خودشان را هم دارند. منظورم مقامات و مصاحبهكنندگان است. در عوض هرگز به ياد ندارم رهبر انقلاب رسانهاي از جبهه غرب را رسماً پذيرفته و فرصت گفتوگو به آن داده باشد. چرا؟
برگردم به سؤال نخست اين نوشتار، اگر اوباما حاضر نميشود با رسانههاي ما گفتوگو كند يا ديگر مقامات غربي، مشكلشان شبكههاي ما نيست، ترديد نكنيد معضل اصلي آنها خبرنگاران ما هستند. تصور كنيد اوباما بپذيرد با شبكهاي از ما مصاحبه كند، مثلاً با «پرس تيوي» و «نادر طالبزاده» با دريايي از سؤال و دانستههايي عميق از جامعه امريكا، انبوه تناقضهاي رفتاري و سياسي آنها و... روبهروي او بنشيند. به نظر شما نتيجه اين گفتوگو چه تأثيري بر افكار عمومي جهان خواهد گذاشت.
آنها ميدانند مواضع و دلايلشان براي محكوم جلوه دادن ايران تنها در رسانههاي خودشان خريدار دارد. چرا كه ما فرصت پاسخگويي و پرسيدن سؤالات متقابل را نداريم. آنها ميدانند نظير كاريكاتوري كه رئيس رژيمصهيونيستي در سازمان ملل نشان داد چنانچه مقابل يك خبرنگار ايراني خبره بنشيند، سقف حرفها و دلايلشان همين خواهد بود. كمااينكه پس از آن سخنراني در سازمان ملل، يكي از طنزنويسان سرشناس امريكايي نوشت، نتانياهو مجبور نبود بمب اتم را براي مردم دنيا آن طور نقاشي كند. سري به زيرزمين خانهاش ميزد تا شكل واقعي يك بمب اتم را ببيند و درست نقاشي كند. باور كنيد اينها مقابل خبرنگاران بيطرف و آزاده خودشان هم خلع سلاح هستند و خبرنگاراني كه بايد با اين سران درباره موضوعاتي نظير ايران صحبت كنند، پيشاپيش برگزيده شده و يكي مثل آقاي «حيدري»ها را جلوي رئيس جمهورشان ميگذارند تا حرفي از اعتراض نباشد. چه رسد به خبرنگار مطلع ايراني. اين همه را گفتم تا تأكيد كنم، حالا كه اين طور است، چرا ما آنها را تحريم نميكنيم. چرا مسئولان جلوي دوربين اينها حاضر ميشوند؟ چرا شرط نميكنند و پرسشي به پاسخهاي شما در مقابل گفتوگو و پاسخ سران شما به پرسشهاي خبرنگاران ما. چطور كسي تا به حال به اين مهم و لزوم تجديد نظر در اين رفتار نينديشيده است؟