جوان آنلاین: اسفند سال گذشته و هنگامی که ولودیمیر زلنسکی رئیس‌جمهور درمانده اوکراین، مانند یک بره رام به کاخ سفید فراخوانده شد تا هم منابع غنی زیر زمینی خود را به بهانه بازسازی کشورش به امریکا واگذار کند و هم مقابل میلیون‌ها بیننده تلویزیونی تحقیر شود و توهین بشنود، بودند فعالان سیاسی اصلاح‌طلب وطنی در داخل که به دفاع تمام قد از او برخاستند و برخی در دفاع از مذاکره او (بخوانید محاکمه) با ترامپ نوشتند: می‌توان با شیطان مذاکره کرد و پیروز شد!
این روزها، اما «رئیس‌جمهور در میدان» به زعم اصلاح‌طلبان به چنان حقارتی گرفتار شده که می‌گوید: «با دو راهی از دست دادن شریک اصلی یا عزت کشور روبه‌رو هستیم.» دولت امریکا به تازگی، طرح ۲۸ بندی برای پایان دادن به جنگ ارائه کرده و از کی‌یف خواسته است تا پیش از پایان هفته، نظر نهایی خود را اعلام کند.
بر اساس این طرح از اوکراین خواسته شده برای پایان دادن به جنگ با روسیه، بخشی از قلمرو خود را واگذار کند. ترامپ البته به زلنسکی حکم کرده «باید با آن کنار بیاید.» حالا زلنسکی بعد از اینکه چند سال کشورش قربانی بلوک غرب برای رویارویی با روسیه شده بود خطاب به مردم کشورش می‌گوید: «با دو راهی از دست دادن شریک اصلی یا عزت کشور روبه‌رو هستیم.» شریکی غیر قابل اعتماد که می‌خواهد عزت کشورش را حراج کند.
اصلاح‌طلبانی که امروز در نگاه به امریکا، وضعیتی شبیه به زلنسکی دارند، آن روزها با تقسیم بندی امریکا به امریکای ترامپ و امریکای بایدن، کوشیدند در کنار امریکای بایدن بمانند که در کنار زلنسکی بود.
روزنامه اصلاح‌طلب هم میهن آن روزها در مطلبی از در اخلاقی سیاست به این تحقیر تاریخی ورود کرد: «زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین به واشینگتن سفر کرد تا با امضای موافقت‌نامه دوجانبه تعیین شرایط و ضوابط تأسیس صندوق سرمایه‌گذاری برای «بازسازی» روابط اوکراین و ایالات متحده در دوره زمامداری ترامپ را تنظیم نماید. غافل از آنکه ترامپ بنای تحقیر او را دارد و پرسش و پاسخ پنجاه دقیقه‌ای دو رئیس‌جمهور به سؤالات خبرنگاران به مجادله کلامی علنی بدل شد. باری، امریکای بایدن پشتیبان بی‌قید و شرط مقاومت زلنسکی بود، اما امریکای ترامپ خواهان آتش‌بس به هر قیمتی است. فارغ از سرنوشت این جنگ، رویکرد تضعیف‌کننده ترامپ و قطع کمک به اوکراین ممکن است برای اقتصاد امریکا آثار مثبتی در پی داشته باشد، مع‌الوصف برای آینده جهان آزاد منشأ خیر نیست. ترامپ رئیس یک ابرقدرت است و می‌تواند از موضع خود هر میزان که بخواهد زلنسکی را در پیدا و پنهان تحقیر کند، لیکن نخواهد توانست دفاع او از تمامیت سرزمینی کشورش را کم‌ارزش جلوه دهد. زلنسکی و اوکراینی‌ها با پشتوانه غرور ملی برای آزادی و استقلال سرزمین خود مبارزه می‌کنند و ترامپ قادر به شکستن غرور ملی مردم اوکراین نیست.»
هم میهن، اما فراموش کرده بود یا نخواست این حقیقت را دریابد که پشتوانه غرور ملی و مبارزه برای آزادی و استقلال، نه در وابستگی با یک قدرت استکباری، که در استقلال سیاسی و قدرت ملی بدون وابستگی به قدرت‌ها حاصل می‌شود.
دلقک بازیگری که روزی با اشاره امریکا، رئیس‌جمهور اوکراین شد، باید پیش بینی می‌کرد که روزی تاریخ انقضای او هم تمام شده و توسط همان ارباب دور انداخته خواهد شد. فلسفه بافی اخلاقی برای قدرتی استکباری که جز منافع خودش، هیچ مرز اخلاقی را به رسمیت نمی‌شناسد، چیزی شبیه طنز است.
روزنامه جمهوری اسلامی تحت مدیریت مسیح مهاجری هم در مطلبی در دفاع از آن سیرک تحقیر آمیز در کاخ سفیدنوشت: برخورد زلنسکی با ترامپ نشان داد می‌توان با شیطان مذاکره کرد و بر او پیروز شد. ترامپ و معاونش تلاش کردند زلنسکی را مرعوب خود کنند و او را از آینده بترسانند و وادار به پذیرش طرح صلح مورد نظر کنند.
ولی زلنسکی با کنار زدن نقاب از چهره پوتین، آنها را فریب خورده دانست و به صورت بی‌سابقه‌ای تحقیرشان کرد و با ترک کردن جلسه رسمی مذاکره، رئیس‌جمهور امریکا و معاون اولش را به شدت تحقیر کرد. یک سایت وابسته به حزب اتحاد ملت هم «در دفاع از مذاکره و در نکوهش خودکشی از ترس مرگ» نوشت: گروهی پس از نمایش رفتار تحقیرآمیز ترامپ و اصحابش با زلنسکی، شروع کرده‌اند به نوشتن علیه مذاکره با امریکا و اینکه دیدید سرنوشت مذاکره با ترامپ چیست! بدیهی است که در مذاکره با هرکسی باید پیشامد‌های متفاوت را پیش‌بینی کرد و با سناریو‌های متنوع پای میز مذاکره نشست. سیاستمدار آشنا برای چنین موقعیتی هم باید آماده باشد و از کیان کشورش دفاع کند. اگر زمینه مذاکره فراهم شود، باید بدترین شرایط پیش‌بینی شود و برای آن شرایط طراحی شود. می‌توان میز مذاکره را ترک کرد و می‌توان در مذاکره در مقابل زورگویی ایستادگی کرد.»
اکنون، اما قریب به یک‌سال از آن نمایش تحقیرآمیز گذشته، نه زلنسکی پیروز شد و نه ترامپ از مواضع گذشته خود عقب نشینی کرده است، به عکس او رئیس‌جمهوری بی‌دفاع شده و باید به هرآنچه که اربابش در کاخ سفید دیکته می‌کند، تمکین کند. این سرنوشت محتوم اعتماد به امریکاست که متحدانش را قربانی منافعش خود می‌کند. وقتی می‌بیند دفاع از متحدش هزینه دارد، عقب‌نشینی می‌کند و آن را تنها می‌گذارد. اتفاقی که بار‌ها در تاریخ تکرار شده است.
امروز طبق طرح ترامپ، اوکراین باید از بخش‌های قابل‌توجهی از قلمرو خود در استان‌های شرقی عقب‌نشینی کند.
طبق این طرح، تحریم‌ها علیه روسیه به تدریج برداشته می‌شود و مسکو به گروه کشور‌های صنعتی G ۸ دعوت می‌شود. افزون بر این، شمار نظامیان اوکراینی به طور قابل‌توجهی کاهش خواهد یافت و این کشور باید برای همیشه طرح عضویت در ائتلاف ناتو را کنار بگذارد. شاید همان روز‌های اول جنگ، اوکراین مستقیم با روسیه گفت‌و‌گو می‌کرد، شرایطی بهتر از طرح امروز ترامپ داشت. اوکراین «پیش‌قراول» ناتو و غرب در برابر روسیه بود، اما به تنهایی هزینه اصلی این جنگ نیابتی را پرداخت کرد و حالا قربانی بازی بزرگ‌تر شد و حامیانش که توانایی ادامه جنگ را ندارند، او را در این کارزار تنها گذاشته‌اند. زلنسکی امروز هم قربانی سیاست‌های استعماری امریکا شده، هم به واگذاری ۵۰ درصد از معادن کمیاب اوکراین تن داده است. اکنون هم به اذعان خودش در میانه از دست دادن عزت کشورش با تن دادن به طرح ترامپ یا از دست دادن شریک اصلی (امریکا) معلق است؛ و بدیهی است او، چون در این زمینه اختیاری برای انتخاب ندارد، باید حفظ شریک (بخوانید استعمار امریکا) را بر عزت کشورش ترجیح دهد. تحلیل و تفسیر اصلاح‌طلبان وطنی از این حقارت غم انگیز، دیدنی و شنیدنی است.
