نیکی یا بدی ظاهری زندگی انسانها معیار عدالت الهی نیست. خداوند افراد نیک را در برابر خطا فوراً متوجه و اصلاح میکند، اما به گناهکاران ریشهدار مهلت میدهد تا در قیامت حسابرسی شوند. بنابراین، رفاه یا سختی دنیوی نشاندهنده قرب یا بعد از خدا نیست. جوان آنلاین:استاد قرائتی در یکی از سخنرانیهای خود به پرسش و پاسخی در رابطه با «شبهات نوجونان، پیرامون علت عدم عذاب ظالمان دنیا» پرادخت که تقدیم شما فرهیختگان میشود.
خیلی از جوانها شبهه دارند.
مثلاً وقتی میگوییم که اگر کسی گناه کند باران نمیآید؛ میگویند که پس چرا بعضی کشورها که دین ندارند، اما زندگیشان خوب است و باران میبارد؟
پس تکلیف چیست؟
میگویند «اگر خلاف کنی سیلی میخوری»، اما فلانی خیلی بیشتر خلاف میکند و زندگی راحتی دارد.
یک مثال ساده کمک میکند بفهمیم این مسئله را.
اگر یک قطره چای روی عینک بریزد، فوراً با دستمال پاکش میکنیم.
همان قطره اگر روی لباس بریزد پاک کردنش سختتر است و ممکن است دیرتر متوجه شویم.
اگر هم روی فرش بریزد، شاید دیگر کاری از دستمان برنیاید.
خداوند نیز چنین رفتار میکند: اگر انسان خوبی خطا کند، خدا فوراً او را متوجه و اصلاح میسازد تا بازگردد.
اما اگر آدمی ریشهداراً بد باشد، خدا مهلت میدهد و حسابرسی را به روز قیامت واگذار میکند؛ بنابراین از مشاهدههای ظاهری نباید به نتیجهگیری کلی درباره عدل الهی رسید.
منبع: حوزه