اردوهای جهادی، همان گروه‌های داوطلبی که با هدف کمک به نیازمندان و محرومان تشکیل شده‌اند، در گذشته بیشتر در روستا‌ها و مناطق محروم ایران فعالیت داشتند و کار‌هایی مثل ساخت مدرسه، خانه، درمانگاه یا کمک به مردم در مواقع سختی را انجام می‌دادند، اما امروز این فعالیت‌ها برای کمک‌رسانی به مردم نیازمند گسترده‌تر شده است. برای مثال، در ایام اربعین، جهادگران در مسیر‌های منتهی به کربلا با ارائه غذا، آب، خدمات درمانی و کمک‌های دیگر به زائران یاری می‌کنند. همچنین در بحران کشور‌هایی مانند لبنان و سوریه، این گروه‌ها به آوارگان و کسانی که زندگی‌شان تحت تأثیر جنگ یا فقر قرار گرفته کمک می‌رسانند. همه این فعالیت‌ها با همان روحیه اخلاص، ایثار و خدمت خالصانه انجام می‌شود و نشان می‌دهد کمک کردن به دیگران مرز جغرافیایی نمی‌شناسد.
حضور فعال جهادگران در خارج از ایران نشان می‌دهد اردوهای جهادی دیگر فقط یک حرکت کوتاه‌مدت یا محلی نیست، بلکه به یک جریان زنده و مؤثر در سطح منطقه تبدیل شده‌است. فرهنگ خدمت و همدلی این جوانان، از روستا‌های کوچک ایران آغاز می‌شود و می‌تواند تا بیابان‌های سوریه و محله‌های محروم لبنان امتداد پیدا کند. امروز اردوهای جهادی نه‌تنها برای مردم داخل کشور امیدآفرین هستند، بلکه در آن‌سوی مرز‌ها هم نشانه‌ای از انسانیت، همبستگی و روحیه جوانان ایرانی به شمار می‌آیند.
حضور یک مقیم امریکایی در حرکت‌های جهادی
این حرکت جهادی نه‌تنها خودجوش و انگیزه جوانان ایرانی داخل کشور را نشان می‌دهد، بلکه دیگر جوانان با غیرت ایرانی از کشور‌های مختلف را هم پای کار می‌آورد. نمونه بارز آن حاج محسن فلاطون‌زاده، اهل دزفول و مقیم امریکاست. او بیش از ۳۰ سال در امریکا زندگی کرده و گاهی به ایران سفر می‌کرد تا اینکه در جریان سیل خوزستان، زمانی که قصد سفر داشت، پرواز خود را به تأخیر انداخت و به کمک آسیب‌دیدگان شتافت. ابتدا به شهر الهائی، یکی از مناطق آسیب‌دیده رفت و فعالیت‌های جهادی خود را آغاز کرد.
در کنار او، گروهی از جوانان تهرانی وارد میدان شدند و رفاقتی شکل گرفت که منجر به تأسیس گروه «شهدای مدافع حرم» شد؛ گروهی که با توصیه شهید حاج قاسم سلیمانی برای خدمت به مردم خوزستان تشکیل شد. آقای فلاطون‌زاده عهدی یک‌ساله بست و تصمیم گرفت در ایران بماند و سفر خود را به تأخیر بیندازد. پس از آن بود که این مدت به سه سال تمدید شد. حاصل این حضور مستمر، بیش از شش سال فعالیت جهادی در استان خوزستان از جمله در مناطق محرومی مانند غیزانیه و در عرصه‌های گوناگون محرومیت‌زدایی بود.
او با انگیزه‌ای خالصانه در میدان باقی ماند و پس از آن، به فرمان رهبر انقلاب برای کمک به مردم لبنان رفت. ابتدا در بیروت و سپس در شهر بعلبک مستقر شد و از آن زمان تاکنون به‌صورت مستمر و طولانی‌مدت به شیعیان لبنان خدمت می‌کند. فعالیت‌های او شامل کمک‌رسانی به نیازمندان و پشتیبانی از جبهه مقاومت است و نمونه‌ای روشن از روحیه جهادی و خدمت خالصانه به مردم و جامعه جهانی به شمار می‌آید.
کار جهادی جهانی برای شکستن حصر غزه
نمونه‌ای دیگر از این همبستگی جهانی را می‌توان امروزه در کمک‌های بشردوستانه به مردم مظلوم غزه مشاهده کرد؛ خدماتی که شاید در ذهن بسیاری از مردم دنیا، با توجه به حصر شدید این سرزمین به‌واسطه ظلم خونخوار جهانی، دست‌نیافتنی به نظر برسد. با این حال، شنیده‌ها حاکی از آن است که بیش از چند کشتی حامل کمک‌های مردمی از سراسر جهان، از جمله کشور عزیزمان ایران، به همت جمعی از کشور‌ها در راه غزه است.
در یک برنامه تلویزیونی که از شبکه قرآن پخش شد، مجری از حجت‌الاسلام محمد مسلم وافی به‌عنوان یک فعال فرهنگی درباره علت حضور نمایندگان ایرانی در کشور تونس سؤال کرد و اینکه چه اتفاق مهمی در تونس در حال رخ دادن است و چه حرکتی از سوی عزیزان و کنشگرانی از ۴۵ کشور در حمایت از مردم مظلوم غزه رقم می‌خورد.
استاد وافی در ابتدای سخنانش بر این نکته تأکید کرد که همه مردم نگران وضعیت غزه هستند و آنچه از اخبار رسمی شنیده می‌شود، تنها بخشی کوچک از فاجعه‌ای است که در این سرزمین رخ می‌دهد. دغدغه اصلی این است که چگونه می‌توان به مردم غزه کمک کرد. وی گفت پیش‌تر تلاش‌هایی از طریق هلال‌احمر و حتی ارسال کشتی‌ها از مسیر دریا انجام شد، اما این بار ماجرا شکل متفاوتی پیدا کرده است. اکنون تعداد زیادی کشتی و قایق کوچک و بزرگ از نقاط مختلف جهان حرکت کرده‌اند. هدف نخست این حرکت، شکستن حصر غزه است. تاکنون ده‌ها کشتی راهی شده‌اند و برخی از آنها طی روز‌های آینده به بندر تونس می‌رسند تا با ده‌ها کشتی دیگر همراه شوند. در حال حاضر بیش از ۷۰ کشتی در حال بارگیری و آماده حرکت به سمت سواحل آزاد هستند.
باور فعالان این کاروان این است که اگر صهیونیست‌ها قصد حمله داشته باشند، شاید بتوانند چند کشتی را هدف قرار دهند، اما قادر به متوقف کردن همه نخواهند بود. صحنه‌هایی که در این کاروان مشاهده می‌شود، جلوه‌ای از همان وعده الهی است که قدرت را به مستضعفان می‌بخشد. مستضعفانی از ۴۵ کشور دنیا به این حرکت پیوسته‌اند. پیرزنی ۷۰ ساله برای حضور آمده و مادری با چهار فرزندش نیز تصمیم گرفته به سمت غزه حرکت کند. نکته قابل توجه اینجاست که بسیاری از این افراد مسلمان نیستند؛ برخی مسیحی و حتی بودایی هستند، اما می‌گویند حاضرند جان خود را در راه مردم غزه فدا کنند. بسیاری از آنان شاید مفهوم شهادت را به معنای اسلامی آن درک نکنند، اما با شور و اشتیاق از «کشته شدن در مسیر عدالت» سخن می‌گویند.
این اتفاقات یادآور همان حقیقتی است که در فرهنگ انتظار از آن گفته می‌شود: قیام برای حق و عدالت. صحنه‌هایی که امروز در جهان شکل گرفته، نشانه‌هایی از همین جوشش عدالت‌خواهی است. در این میان، جای مردم ایران نیز خالی نیست. گروه‌های مختلف مردمی از ایران حضور دارند؛ همان‌طور که در ماجرای سوریه و لبنان زنان ایرانی با اهدای طلا و مردم با کمک‌های مالی همراهی کردند، اکنون نیز نمایندگانی از دانشگاه‌ها، رسانه‌ها و گروه‌های مردمی حضور یافته‌اند تا پرچم ایران را در این حرکت بلند نگه دارند.
از سوی دیگر، واکنش مردم جهان نسبت به نقش ایران در مقابله با صهیونیست‌ها بسیار قابل توجه است. بعد از پاسخ محکم ایران در جنگ ۱۲روزه، در کشور‌های مختلف وقتی متوجه می‌شوند فردی از ایران آمده، با شوق از او استقبال می‌کنند. بسیاری می‌گویند: «اگر ما امروز با هزینه‌های شخصی قایق و کشتی می‌فرستیم، شما با موشک‌های‌تان توانستید صهیونیست‌ها را عقب برانید.» این احساس مشترک در میان آزادی‌خواهان جهان دیده می‌شود.
در رسانه‌ها و فضای مجازی نیز خبر حرکت کشتی‌هایی از نقاط مختلف، از جمله بارسلونا منتشر شده است؛ کشتی‌ای که نزدیک به ۷۰۰ آزادی‌خواه بر عرشه آن حضور دارند. روشن است که در این حرکت، فراتر از رساندن بار و مواد غذایی، خود حضور انسان‌ها اهمیت دارد و پیام اصلی آن شکستن حصر است. در عین حال، هزینه اجاره کشتی‌ها بسیار بالاست و بسیاری از صاحبان کشتی به دلیل خطر حمله صهیونیست‌ها، حاضر به اجاره دادن نیستند؛ به همین دلیل برخی گروه‌ها ناچار به خرید کشتی و قایق شده‌اند. نمایندگان ایرانی حاضر در این حرکت نیز مأموریت دارند با کمک‌های مالی مردم، سه تا چهار کشتی را تجهیز و به کاروان ملحق کنند.
نکته مهم این است که وقتی سخن از پرچم ایران می‌رود، منظور تنها حضور یک فرد ایرانی بر عرشه و سر دادن شعار نیست، بلکه همین‌که ملت‌ها بدانند ایرانیان در این حرکت مشارکت دارند، به معنای حضور و برافراشته بودن پرچم ایران است.
با شنیدن این توضیحات باید گفت، تمامی این تلاش‌ها نشانه‌ای روشن از تداوم روحیه جهادی و کار جهادی است؛ روحیه‌ای که از مرز‌ها فراتر رفته و امروز در اقصی نقاط جهان، در حمایت از مظلومان، به رونق و شکوفایی رسیده است.
