جوان آنلاین: امسال دهمین سال حضور جدی و مستمر پژمان جمشیدی در سینماست. پروژه حضور او در سینما در سال ۱۳۹۴ با فیلم «خوب، بد، جلف» پیمان قاسم‌خانی کلید خورد و پس از آن او توانست در طول یک دهه حضوری فعال در صحنه سینما داشته‌باشد.
پژمان جمشیدی برای راه پیدا کردن به سینما و ماندن در این حرفه راه سختی را طی کرد. او در سال‌هایی که در صحنه تئاتر حاضر می‌شد، بار‌ها مورد شماتت بزرگان تئاتر قرار گرفت. منتقدان جمشیدی در آن روز‌ها که سال‌ها خاک صحنه خورده بودند، اعتقاد داشتند صحنه تئاتر آنقدر قداست دارد که هر کسی که از راه رسید، نمی‌تواند وارد آن شود و ادعای بازیگری کند.
اما گوش جمشیدی به این حرف‌ها بدهکار نبود. او با اصرار و سماجت و البته حمایت دوستانش، در چندین تئاتر به ایفای نقش پرداخت تا در نهایت، ستاره اقبالش در آسمان سینمای ایران شروع به درخشیدن کرد. او فعالیتش را در سینما با فیلم‌های کمدی شروع کرد و تا مدت‌ها با همین دست فرمان به کارش ادامه داد.
شروع کار با کمدی‌های سطحی
«۵۰ کیلو آلبالو» و «خوب، بد، جلف» نخستین تلاش‌های جمشیدی در بازیگری بودند که هر دو فیلم در زمان اکران به فروش خوبی دست پیدا کردند. پس از آن، این بازیگر به ستاره فیلم‌های کمدی شناخته شد و شاهد حضور توأمان جمشیدی در نقش‌های کمدی شبیه به هم بودیم. برای بازیگری که تازه شروع به کار کرده، پذیرفتن بازیگری در فیلم‌های ضعیف شاید توجیه‌پذیر باشد، ولی ادامه این مسیر کارنامه هنری هر بازیگری را مخدوش خواهد کرد.
چند سال پیش جمشیدی در گفت‌وگویی در انتقاد به حضور مداومش در فیلم‌های کمدی، دلیل آن را مشکل مالی اعلام کرد و گفت پس از این در انتخاب نقش‌هایش وسواس بیشتری به خرج خواهد داد. بازی در چند نقش متفاوت مثل «علفزار» و «بی‌بدن» این تصور را پیش آورد که جمشیدی به دنبال مراقبت بیشتر از نام خودش در سینماست و از این پس به هر پیشنهادی جواب بله نخواهد داد.
تصوری که خیلی زود از بین رفت. بازی‌های پشت سر هم جمشیدی در فیلم‌های کمدی ضعیف که کمترین نشانه‌هایی از هنر در آنها یافت می‌شود، مشخص کرد سینما برای فوتبالیست سابق بیشتر محلی برای درآمدزایی است، نه چیز دیگری. در این میان اگر رفاقت و دوستی با آدم‌هایی مثل سروش صحت نبود، شاید او همان چند کمدی قابل‌قبول را هم در کارنامه‌اش نداشت.
چوب حراج به اعتبار یک دهه‌ای
در سیاهه بازیگری جمشیدی، نام فیلم‌های کمدی زیادی به چشم می‌خورد که فقط برای گیشه ساخته شده‌اند. فیلم‌هایی که فقط برای یک‌بار دیده‌شدن در سینما ساخته شده‌اند تا تماشاگران با تماشایش کمی قهقهه بزنند و بعد به فراموشی سپرده شوند. بازی در فیلم‌های دنباله‌دار «تگزاس» و کمدی‌های دیگری مثل «شهر هرت»، «دینامیت»، «بخارست»، «هتل»، «کوکتل مولوتف»، «آنتیک»، «دایناسور» و چندین فیلم دیگر در این سطح، انتقادات زیادی را متوجه پژمان جمشیدی کرده‌است.
حضور جمشیدی در این فیلم‌ها هیچ آورده خاصی برای او ندارد. نقش‌هایش بسیار شبیه به هم هستند که در بیشتر مواقع با لودگی در هم آمیخته می‌شود و هیچ جایی برای دفاع از این بازیگر نمی‌گذارد. جمشیدی که با بازی در چند نقش متفاوت نشان داده استعداد لازم در بازیگری را دارد، به سادگی چوب حراج به اعتبار یک دهه‌ای اش در سینما زده تا نامش مترادف با بازی در فیلم‌های ضعیف، سطحی و لوده باشد.
جمشیدی بدون اعتنا به این انتقادات همچنان راه خودش را می‌رود و قرار است در چند فیلم کمدی دیگر هم بازی کند. بازی در این فیلم‌ها انتخاب اوست، ولی از بین رفتن اعتبار هنری و الصاق شدن نامش با کمدی‌های ضعیف، قضاوتی است که پس از این انتخاب‌ها، به جا می‌ماند.
این فوتبالیست سابق خیلی خوب می‌داند چه مسیر سختی را برای دیده‌شدن در سینما پیموده‌است. او برای اثبات توانایی‌های خودش بار‌ها مورد تمسخر رسانه‌ها و اهالی حرفه‌ای سینما قرار گرفت، ولی راهش را برای ماندگاری در سینما ادامه داد، اما حالا پس از یک دهه، انگار جمشیدی به حدی از اشباع بودن در سینما رسیده که تمایزی بین فیلم خوب و فیلم بد و نقش خوب و نقش بد قائل نمی‌شود.
او به هر پیشنهادی پاسخ مثبت می‌دهد تا در این روز‌ها بیشتر از هر بازیگر دیگری در مظان انتقاد قرار بگیرد. سال گذشته بازی جمشیدی در فیلم «آنتیک» با انتقاد زیادی از سوی رسانه‌ها مواجه شد. منتقدان معتقد بودند او فقط در حال تکرار نقش‌های تکراری خودش در سال‌های اخیر بوده که دیگر قادر به خنداندن مخاطب هم نیست.
نقش‌هایی تکراری و شبیه به هم
تیپ‌های تکراری او در طول یک دهه اخیر، بسیار شبیه به هم بوده‌است؛ او در چندین فیلم سینمایی‌اش همان «فریبرز باغمیشه» سریال «زیر خاکی» بوده و در فیلم‌های دیگر هم نقش‌هایی مشابه به هم دارد. حتی کارگردانی با سابقه و توانایی کیانوش عیاری هم نتوانست از جمشیدی در نقشی بهتر و متفاوت‌تر استفاده کند و یکی از همان تیپ‌های تکراری آزمون پس داده قبلی را به این بازیگر در «ویلای ساحلی» داد.
تا به اینجا که پنج ماه از سال گذشته، چهار فیلم کمدی «دایناسور»، «جزایر قناری»، «کوکتل مولوتف» و «خانه ارواح» از پژمان جمشیدی در سینما‌ها اکران شده و قرار است «ناجورها» به کارگردانی محمدحسین فرحبخش نیز اکران شود. او در فیلم‌های چند کمدی‌ساز دیگر مثل منوچهر هادی و کریم امینی هم بازی کرده و بازیگر فیلم‌های جدید سروش صحت و مسعود ده‌نمکی خواهد بود.
جمشیدی در این روز‌ها بیشتر از هر بازیگر دیگری روی پرده فیلم دارد و این حجم از دیده‌شدن برای یک بازیگر اتفاق خوبی نیست. بازیگران باید از نام و اعتبارشان در سینما مراقبت کنند و اجازه ندهند تصویر و نام‌شان مدام و پشت سر هم برای آثار نازل تکرار شود. به احتمال بسیار زیاد مشکلات مالی جمشیدی با این حضور مداوم حل‌شده و از این پس دوستان و مشاوران و نزدیکانش باید به او توصیه‌های حرفه‌ای را کنند. مگر اینکه انتخاب اول او فقط پول باشد.
